تهران- ایسکانیوز: ایرانی از دیار سزمین کهن و دیرینه ی شرقی است که زندگی آمیخته با ارزش های فرهنگی و میراث های هنری برای او افتخار است. نوروز هم از رسوم دیرینه ای است که کوله باری از سنت ها و آدام و رسوم را همراه خود می آورد.

سبزه نورسته

از ده اسفند و خیس کردن گندم برای روییدن و سبز شدن سبزه که بهار هم به این راه به خانه ها بیاید اولین قدم است که بعد از خانه تکانی در همه ی شهرهای ایرانی بی بروبرگرد انجام می شود. و یک روز قل از آخرین روز سال سفره ی هفت سین را می گشایند.

ماهی قرمز
در بعضی از شهر ها ماهیی کوچولوی قرمز را خریداری می کنند و در تنگ آبی می اندازند و سر سفره ی هفت سین خود قرار می دهند؛ چرخش و حرکت او را خوش یمن می دانند و لحظه ی سال تحویل به او نگاه می کنند و زیر لب زمزمه می کنند:
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت
دائماً یکسان نباشد حال دوران غم مخور!

سیب سرخ و آینه
سیب سرخی که نشان از مهر و محبت دارد در برابر آیینه میگذارند تا مهربانی در میانه افراد خانواده افزون تر شود؛ و هفت گونه گیاه و خوردنی دستچین شده را به سفره اضافه می کنند تا رونق و برکت به خانه ها بیاید.
سبزه نورسته، سنبل سپید، گل سرخ، شکوفایی بهار را به خانه ها می آورند و در جلوی دید همگان قرار می دهند تا حال بهاری برای همه ی افراد بوجود بیاید. نقل و نبات را برای شیرین کامی اضافه می کنند.

شمع و قرآن

شمع و چراغ می افروزند تا دیدها روشن شود. در برابر آیینه، رو به قبله ، قرآن را در بالای سفره می گذارند تا خانواده در پناه خدا باشد و از بدی ها زیر سایه ی قرآن حفظ شوند.

تحویل سال و عیدی
به محض اینکه توپ سال جدید را پرتاب کنند و از رسانه ها سرود نوروزی پخش شود اعضای خانواده ها که دور هم نشسته اند همدیگر را می بوسند و برای هم آرزوی سال پرخیر و برکت می کنند در همین زمان بزرگ تر خانه از لایه صفحات قرآن هزاری های تا نخورده ای را که متبرک هم شده به اعضای خانواده به عنوان عیدی می دهند تا مالشان در طول سال به حرمت قرآن پربرکت شود.
مادربزرگ ها هم تخم مرغ هایی را که با چای، پیاز یا دارچین چوشانده و رنگی کرده اند را بعنوان عیدی و برکت به افراد خانواده می دهند.

عیددیدنی 

در همین حال و هوا بزرگ تر خانه برنامه ریزی عید دیدنی ها را انجام می دهد و با سایر افراد خانواده مشورت می کند که چه روزی به دیدن چه کسی بروند البته فراموش نشود که رسم نانوشته ای وجود دارد مبنی بر اینکه بزرگ تر های هر خاندان باید پنج روز اول را در خانه بشینند تا کوچک تر ها به دیدنشان بیایند و بعد از آن بزرگ تر ها در نیمه ی دوم تعطیلات عید به خانه کوچک تر ها بروند و به آن ها سر بزنند.
بزرگ تر ها به کوچک تر هایی که به عنوان میهمان به خانه می آیند عیدی هم می دهند یا هدیه ای تهیه کردند و به این وسیله فرزندان و نوه های خود را شاد می کنند یا مبلغی پول به آن ها می دهند که تبرکی برای سال پیش رو محسوب می شود.

سیزده بدر

آخرین روز تعطیلات نوروز سیزدهم فروردین است بکه روز طبیعت نام گذاری شده است.که از قدیم الایام رسم بر این بوده که این روز را خانواده ها با طبیعت همراه شوند. طبیعت تازه رشد یافته ی بهار و با شکوفه ها بهاری مراتع و منطقه های زیادی را آماده ی گردش و تفریح کرده است.به طور کلی در میان جشن‌های ایرانی جشن سیزده به در کمی مبهم است، زیرا مبنا و اساس دیگر جشن‌ها را ندارد. در کتاب‌های تاریخی اشارهٔ مستقیمی به وجود چنین مراسمی نشده‌است اما در منابع کهن اشاره‌هایی به روز سیزدهم فروردین داریم.گفته می‌شود ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده ایست به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌کردند و در حقیقت با این ترتیب رسمی بودن دورهً نوروز را به پایان می‌رسانیدند.

اما در باور های عامه ی مردم شاید در یکی دو سده اخیر به دلیل اینکه عدد ۱۳ در برخی دین‌ها و فرهنگ‌ها بدشگون پنداشته می‌شود در ایران هم این توجیه بی‌پایه را به سیزده به در افزوده شده است و مردم معتقد اند که این روز را باید به طبیعت بروند و در خانه نمانند به دلیل بدشگون بودن روز سیزده که البته زیاد اسناد علمی و تاریخی ندارد. و از باور های شناور میان مردم است. که امروزه کم رنگ تر شده است و بیشتر مردم به دلیل اینکه روز طبیعت و پایان تعطیلات است ترجیح می دهند بیرون از خانه و در طبیعت این روز را بگذرانند.
کد خبر: 240915

وب گردی

وب گردی