تهران- ایسکانیوز: بار دیگر «لب خط» در دو ماه گذشته شاهد قربانی شدن نوزادانی است که تاوان اعتیاد خانواده را پس داده‌اند.
عرشیا یکی از کودکانی است که در دو روز گذشته نامش برای همیشه در تاریخ کودک آزاری ثبت شد. کودکی که به دلیل مصرف مواد مخدر توسط مادرش در کنار او، دچار اووردوز شده و با توجه به این که زمینه بیماری قلبی داشته جان خود را از دست داده است.
آن طور که مهرداد توحیدی، از اعضای جمعیت امام علی، می‌گوید علیرغم آن که مرگ این نوزاد در بیمارستان، به عنوان یک مورد کودک آزاری ثبت شده است ولی مراجع قانون گذاری این مورد را به عنوان کودک آزاری نپذیرفته اند.
احمد آملی، حقوقدان و کارشناس مسائل کودکان، در رابطه با اوردوز این نوزاد شش ماهه با بیان صریح این موضوع که اعتیاد نوزادانی مانند عرشیا کودک آزاری نیست و در این رابطه با نهادهای قضایی هم عقیده است، به ایسکانیوز می‌گوید: «این یک موضوع در حوزه آسیب‌های اجتماعی است که باید به صورت جدی از سوی سازمان بهزیستی پی گیری شود و خانواده تنها از لحاظ قانونی موظف به جبران خسارت می‌باشد و اگر خانواده توان جبران نداشت این جبران به عهده سازمان بهزیستی می باشد.»
آملی در مورد قانون حمایت از حقوق کودکان در مجلس که پیش نویس آن سه ماه گذشته در مجلس مطرح شد، معتقد است: «پیش‌نویس این طرح به صورت جامع مطرح شد نواقصی دارد که این نواقص باعث به تعویق افتادن پی گیری آن شد.»
به گفته او «موضوع اصلی این است که بین NGOها و دولت همیشه یک اختلاف و جنگی بوده است که باعث شده است تا NGOها همیشه مستقل کار کنند و نقدی بر شعارهای دولت در مورد مهار مسائلی مثل کودک آزاری و اسیب های دیگر اجتماعی باشند، که متاسفانه چون قدرت NGOها کم است در نتیجه ضعیف عمل می کنند و این نقطه ضعفی برای دولت است. از طرفی موضوعی که وجود دارد و NGIها بدان توجهی ندارند این است که آنها به فرق بین نقد کوبنده و سازنده دقت نمی کنند و با نقدهای کوبنده دولت را از خود دور می‌کنند. NGO بعد از انقلاب و در زمان دولت آقای هاشمی، دولت سازندگی، در ایران شکل گرفت و در زمینه مسائل مختلف فعالیت خود را آغاز کرد و در زمان دولت احمدی‌نژاد به دلیل عمل یک سویه و افراطی و با توجه به سیاست‌های نادرست دولت، از بین رفت و تخریب شد. به همین دلیل NGOها تا حدودی از دولت می ترسند و ترجیح می دهند به صورت مستقل کار کنند.»
آملیبا ابراز نارضایتی از عملکرد بهزیستی در حوزه آسیب‌های اجتماعی می‌گوید: «در مورد آسیب‌های موجود در جامعه چه در رابطه با زنان، معتادان، بیماران خاص و ... سازمان بهزیستی کم لطفی کرده و تنها در صورت اعلام گزارش به موضوع رسیدگی می کند. با توجه به اینکه تعداد مددکاران فعال در این سازمان کم نیست، سازمان باید غیر از اعلام گزارش، خود نیز به دنبال خانواده‌هایی باشد که صلاحیت نگهداری از کودکان را ندارند و اگر هم تعداد مددکاران در سازمان محدود است این موضوع دلیل موجهی برای کم کاری نیست و سازمان بهزیستی باید در قبال مواردی مثل مرگ عرشیا و موارد مشابه پاسخگو باشد.»
