به گزارش ایسکانیوز به نقل از ایسنا، دکتر نیلی احمدآبادی، در پنجمین نشست روسای دانشگاه‌های برتر در دانشگاه فردوسی با بیان اینکه دانش در ذات خود موضوعی بین‌المللی است، گفت: محل نشر علم این ظرفیت را دارد که فراتر از مرزها فعالیت کند.
او گفت: در برنامه ششم توسعه ارتقای جایگاه بین‌المللی دانشگاهها دیده شده است. قطعا بخشی از بین‌المللی شدن دانشگاهها به توسعه روابط و جایگاه ما در عرصه بین‌الملل بستگی دارد.
نیلی احمدآبادی گفت: اما بخش عمده جایگاه ما به تقویت دانشگاهها بستگی دارد. دانشگاهها باید از استانداردهای بین‌المللی برخوردار باشند و بین‌المللی شدن آن باید به شکلی همه جانبه صورت گیرد.
او با اشاره به رویکردهای دولت یازدهم گفت: خوشبختانه با روی کار آمدن دکتر روحانی و خصوصا پس از به ثمر رسیدن برجام، روابط و رفت و آمدها بین دانشگاه‌های ما و دیگر کشورها بسیار گسترده شده و جلسه‌ای که برای این منظور با دانشگاه‌های مسکو داشتیم طلیعه‌ای برای گسترده‌تر شدن روابط به شمار می‌رود.
در ادامه این نشست دکتر کافی، رئیس دانشگاه فردوسی با اشاره به چالش و مشکلات پیش روی دانشگاهها برای تحقق آرمان‌های آموزش عالی کشور گفت: ما برای تحقق اهداف آموزش عالی با برخی چالش‌ها مواجه هستیم، مشکل اصلی ما انگیزه‌های دانشجویان و اعضای هیات‌های علمی است.
کافی با بیان اینکه وقتی یک دانشجو آمار بیکاری را می‌بیند انگیزه کار در او کم می‌شود، گفت: اعضای هیات‌های علمی نیز با دیدن عملکرد ضعیف ما انگیزه خود را از دست می‌دهند. یکی دیگر از مسائل وضع معیشتی دانشجویان و اعضای هیات علمی است که نقش مهمی در توسعه علم و فناوری دارند. شرایط برای اعضای هیات‌های علمی جوان مناسب نیست. مساله معیشتی نیز برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی بسیار مهم است. در این خصوص بحث وام‌های دانشجویی و افزایش حقوق اعضای هیات علمی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.
کافی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به لزوم بین‌المللی شدن دانشگاهها افزود: برای بین‌المللی شدن باید روابط خود را در دنیا بیشتر کنیم . یکی از این راهکارها اعزام دانشجو و استاد به خارج از کشور است که برای این مساله ما با بروکراسی و تامین هزینه‌های مالی مشکل داریم. این مسائل باعث شده اعزام هیات علمی و دانشجو به کشورهای دیگر با محدودیت مواجه و سیر نزولی داشته باشد.
او گفت: عمدتا رویکرد وزارت علوم این است که دانشگاهها باید جامعه محور باشند و لازمه آن این است که بخشی از توان دانشگاه صرف اموری شود که این امور تولید مقاله را در پی نخواهد داشت. این مسأله موجب می‌شود اساتید ما توان خود را تقسیم کنند و کمتر مقاله تولید شود.
کافی با بیان اینکه فرسودگی بدنه کارشناسی دانشگاهها یکی دیگر از معضلات ما در آموزش عالی است، اظهار کرد: در سیستم نرمال باید تعدادی کارشناس وارد و تعدادی خارج شوند، اما در حال حاضر ورودی بدنه کارشناسی ما صفر درصد است. از سوی دیگر نیروهای ما روز به روز فرسوده تر می شوند.
رئیس دانشگاه فردوسی گفت: علاوه بر این‌ها مسأله تمرکزگرایی نیز گریبان ما را گرفته و هنوز رئیس دانشگاه این اختیار را ندارد که اگر با یک عضو هیأت علمی سطح بالا برخورد کرد، حکم استخدامی برای او صادر کند. همچنین مشکلات برخی دانشجویان که بعضا به سایر وزارتخانه ها نیز مربوط می‌شود ما را محدود می‌کند.
او در ادامه سخنان خود به مسأله فرسودگی تجهیزات دانشگاهی اشاره کرد و گفت: تجهیزات قدیمی باعث می‌شود مقاله هایی که با کمک این تجهیزات نگاشته شده، چاپ نشوند؛ چرا که نتایجی که با این تجهیزات به دست می‌آیند، دقیق نیست.
او در مورد بودجه پژوهشی دانشگاهها و سازمان‌ها گفت: متاسفانه بودجه سازمان‌ها در حوزه پژوهشی بسیار ناچیز است و به همین منظور طرح‌هایی که برای پژوهش به دانشگاهها واگذار می‌شود، بسیار کم تعداد است. ما در حال حاضر هیچ سیستم مشخصی برای بودجه‌بندی نداریم. متاسفانه سال گذشته وزارتخانه بودجه را به صورت سرانه توزیع کرد.
کافی در ادامه با تاکید بر تقویت جایگاه هیأت‌های امنای دانشگاهها گفت: اگر ما بخواهیم قبول کنیم که این هیأت‌های امنا مسؤول تعیین استراتژی‌های دانشگاهها هستند، باید جایگاه‌شان را تقویت کنیم.
او با اشاره به دیگر مشکلات دانشگاهها گفت: ما مشکلات عدیده‌ای با سازمان‌های مختلف نظیر سازمان بازنشستگی یا مالیات داریم. به عنوان نمونه بر اساس قانون اگر حقوق اعضای هیات علمی یا کارکنان ما از حدی بالاتر رود باید تا 20 درصد آن را به عنوان مالیات به دولت بپردازد و این رقم زیادی است.
10104
