به گزارش ایسکانیوز به نقل از ایسنا در مراسم اعطای نخستین جایزه محمود استاد محمد هنرمندانی چون محمود دولت آبادی، محمد چرمشیر، خسرو حکیم رابط و بهزاد فراهانی سخن گفتند.

در ابتدای این مراسم که به همت موسسه فرهنگی هنری بنیاد استاد محمد در سالن اصلی تئاتر شهر تهران برگزار شد، مهدی شفیعی مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ در سخنانی ضمن تقدیر از مانا استادمحمد که پیگیر تاسیس این بنیاد فرهنگی بوده است، اظهار کرد: محمود استاد محمد پیش از آنکه یک هنرمند باشد، انسانی شریف بود.

وی ادامه داد: بزرگداشت کسانی چون استاد محمد و اکبر رادی بهانه‌هایی‌ هستند برای تکریم تئاتری‌ها و نمایشنامه‌نویسان معاصر. ما نیز بر خود می‌بالیم که هنر زنده و ارزشمند تئاتر و نمایشنامه‌نویسان خوب کشورمان را تکریم کنیم.

در این مراسم، همچنین جواد عاطفه عضو هیات مدیره بنیاد استادمحمد در سخنانی هدف این بنیاد را احیای نگاه و آثار محمود استاد محمد و ارائه آن به دانشجویان و علاقه‌مندان تئاتر عنوان کرد.

وی همچنین در این مراسم خبر انتشار تمامی آثار محمود استاد محمد توسط نشر چشمه را اعلام کرد.

عاطفه با اعلام خبر برگزاری اولین سمپوزیوم بین‌المللی طراحی صحنه و لباس تئاتر تهران که در فروردین سال 95 برگزار خواهد شد نیز از تمامی دانشجویان و اهالی تئاتر برای شرکت در این رویداد دعوت کرد.

در ادامه این مراسم، محمد چرمشیر - نمایشنامه‌نویس - با بزرگداشت یاد مرحوم اکبر رادی و بهرام بیضایی گفت: امروز روز تولد بهرام بیضایی بزرگ است که با آمدنش خون تازه‌ای به همه دوران نمایشنامه‌نویسی ما افزود که او نیز مانند رادی و استادمحمد امروز بین ما حضور فیزیکی ندارد.

چرمشیر با بیان اینکه دغدغه همیشگی محمود استادمحمد این بود که بر سر جوانان نسل‌های آینده چه خواهد آمد، ادامه داد: این دغدغه همه بزرگان ماست. معلمان ما همواره نگرانند که آنچه آموخته‌اند درست و به جا به دست نسل‌های بعد رسیده است یا نه؟ اگر مجازاتی باشد متوجه ما خواهد بود که نتوانستیم به درستی دغدغه استادان خود را به نسل بعد منتقل کنیم.

این نمایشنامه‌نویس افزود: باید نمایشنامه‌ها را خواند اما پیش از آن باید چیزهایی را هم به خوانندگانش آموخت که گویا ما نتوانستیم این کار را انجام دهیم. ما نتوانستیم گوهر شرافت و نجابت را به نسل‌های بعدی خود بیاموزیم.

در ادامه این مراسم، با حضور ایرج راد و بهزاد فراهانی روی صحنه از خسرو حکیم‌رابط نمایشنامه‌نویس پیشکسوت با اعطای لوح تقدیر قدردانی شد.

خسرو حکیم‌رابط پس از دریافت این لوح گفت: 66 سال است که معلمم و از این مدت نیم‌قرن آن را در دانشگاه‌ها درس داده‌ام. اما نه آن زمان آقایان مرا پسندیدند و نه این دوستان بزرگوار. هر جا که درس داده‌ام حرفم این بوده که هنرمند شریف، زبان بی‌زبانان زمانه خود است. زبان رنج، شیرین نیست اما به زبان هنر شیرین می‌شود.

ایرج راد مدیرعامل خانه تئاتر نیز در سخنانی با بیان اینکه تقدیر از بزرگان و افرادی که در طول تاریخ پر فراز و نشیب تئاتر زحمت کشیده‌اند جای خوشحالی دارد، اظهار کرد: برخی از این افراد چون بی‌حاشیه بوده‌اند، هرگز زحماتشان شناخته نشد و از آنها حتی بعد از رفتنشان قدردانی نشد. بسیاری از آثار چاپ نشد و به صحنه نرفت و حتی به دست ما هم نرسید و در صندوقخانه‌ها از بین رفت و کسانی که قدر آنها را نمی‌دانستند به جای کاغذپاره آنها را دور ریختند.

بهزاد فراهانی نیز که روی صحنه آمده بود، با قدردانی از برگزارکنندگان این مراسم به خواندن دو بیت از هوشنگ ابتهاج بسنده کرد: «سینه می‌بینید و قلب خون‌فشان / چون نمی‌گیرید از خنجر نشان / گر چنین خون می‌چکد از گرده‌ام / دشنه دشنام دشمن خورده‌ام».

به گزارش ایسنا،‌ در ادامه این مراسم، با حضور مجید میرفخرایی طراح صحنه و دکور تئاتر و فرهاد قائمیان بازیگر تئاتر و تلویزیون از یک عمر فعالیت صالح پناهی از چهره‌های قدیمی تئاتر لاله‌زار و مسئول کارگاه دکور تئاتر نصر با اهدای لوح سپاس قدردانی شد.

بخش پایانی این مراسم نیز به معرفی نمایشنامه‌های برتر و اعطای نشان استادمحمد اختصاص داشت. در این بخش، نمایشنامه‌های «کابوس‌های پیرمرد بازنشسته خائن ترسو» اثر نادر برهانی مرند، «کوکوی کبوتران حرم» اثر علیرضا نادری و «قصه ظهر جمعه» اثر محمد مساوات از طرف هیات داوران بنیاد استادمحمد شایسته تقدیر شناخته شدند.

در نهایت، نمایشنامه «کوکوی کبوتران حرم» به عنوان برترین نمایشنامه‌های نگاشته‌شده در سال 93 معرفی و نشان «استادمحمد» به علیرضا نادری اعطا شد.

این نمایشنامه‌نویس که در این مراسم حضور نداشت، طی پیامی از غیبتش ابراز تاسف کرد.

در انتهای این مراسم نیز محمود دولت‌آبادی طی سخنانی گفت: سپاسگزارم از کسانی که بنیاد محمود استادمحمد را بنیان نهادند. تئاتر ما شصت هفتاد سال قدمت دارد و در این مسیر شخصیت‌هایی داشته‌ایم که خوب است این بنیاد آنها را بازشناسی و از آنها تقدیر کند. تاریخچه تئاتر گواهی می‌کند که آنها زحمت کشیده‌اند تا این تئاتر نیمه‌جان به حیات خود ادامه دهد.

دولت‌آبادی اظهار کرد: تئاتر نه‌تنها معصوم، بلکه غریب هم هست. همه نظام‌های سیاسی به آن به عنوان یک محل نگاه می‌کنند و تجربه 50 ساله من این را تایید می‌کند.

این نویسنده در پایان گفت: امیدوارم دوستان وسعت نظر پیدا کنند و بپذیرند که تئاتر یعنی چهره زنده هر جامعه. ما از مرگ سرشاریم و برای جوانان مملکت آرزوی زندگی داریم.

502502