به گزارش ایسکانیوز و به نقل از آرمان با توجه به اینکه اندیشمندان بیشماری درباره به کارگیری مدیریت زمان نکات مهمی را گوشزد کردهاند و فقط کافی است با جستوجو در موتور گوگل به راهکارهای متعددی در زمینه مدیریت زمان پی برد، اما اینکه این نکتهها تا چه اندازه در زندگی هر یک از ما به طور کاربردی مورد استفاده قرار میگیرد نیازمند تحقیق و بررسی است. آخرین آمار مرکز آمار ایران درباره نوع و اندازه فعالیتهای روزانه در بهار 94 است. بر اساس دادههای اخیر این مرکز، ایرانیها بیشترین زمان خود را صرف نگهداری و مراقبت شخصی میکنند و کمترین زمان را به فعالیتهای داوطلبانه و خیریه اختصاص میدهند. به طور جزئیتر هر ایرانی در طول روز دو ساعت و 52 دقیقه به فعالیتهای شغلی، سه ساعت و 12 دقیقه به خانهداری، دو دقیقه به فعالیتهای خیریه و داوطلبانه، 52 دقیقه به فعالیتهای آموزشی و فراگیری، یک ساعت و دو دقیقه به مشارکت اجتماعی، 18 دقیقه به فعالیتهای فرهنگی و تفریحی، 16 دقیقه به فعالیتهای ورزشی، دو ساعت و یک دقیقه به استفاده از رسانههای جمعی و در نهایت به میزان 13 ساعت و 24 دقیقه به نگهداری و مراقبت شخصی میپردازد.
اتلاف انرژی در عدم به کارگیری مدیریت زمان
نرگس 24 ساله و حسابدار است. او که هم شاغل و هم در مقطع کارشناسی ارشد به تحصیل مشغول است هرگونه کم و کاستی در زندگیاش را به دلیل عدم اعمال مدیریت زمان میداند و به «آرمان» میگوید: برای اعمال مدیریت زمان نخستین اقدام توجه به هدف و دوری از هرگونه حاشیه است. او میافزاید: مسائل حاشیهای در زندگی هر یک از ما وجود دارد و این امر فقط اتلاف وقت و انرژی را برایمان به همراه دارد. نرگس گذران وقت زیاد در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی را یکی از عوامل وقتگیر در زندگی خود میداند و میافزاید: فعالیت در فضای مجازی با تمام جذابیتهای خاص خود وقتگیر است، اما متاسفانه امروزه تلفن همراه، تبلت و... در دست هر فردی دیده میشود.
ارزش قائل شدن برای زمان
مونا 28 ساله زمان را سیار میداند و میافزاید: مدیریت زمان مهارت زندگی و به کارگیری آن هنر است. به گفته او همه انسانهای موفق در زندگی از زمان خود به نحو احسن استفاده میکنند و تا حد امکان سعی میکنند با مدیریت دقیق اجازه ندهند وقتشان نابود شود. در ضمن اغلب آنها در یک دفترچه برنامه روزانه خود را مینویسند و تمامی اهداف و برنامههایشان را در آن ذکر میکنند. به این ترتیب دیگر هیچ کاری ناتمام نمیماند. این دانشجو معتقد است: هر یک از ما اگر در روز کار خاصی انجام دهیم فکر میکنیم وظیفه خود را انجام داده و به دنبال دیگر اهداف نیستیم، اما نباید اینچنین بود، بلکه باید ارزش زمانهای خود را دانست و برای آن ارزش قائل شد. به گفته او در ضمن اینکه افراد برای زمان احترام قائل باشند و خود را موظف به گذران وقت سودمند کنند میتوان بخشی از مدیریت زمان را در وجود خود تقویت کرد.
تصمیمهای دقیقه 90
مرضیه 30 ساله درباره مدیریت زمان و نحوه اعمال این مهارت در زندگی خود به «آرمان» میگوید: من آدم
دقیقه 90 هستم، همه کارهایم را در آخرین لحظه انجام میدهم و همیشه از اینکه به این نحو کار میکنم آسیب میبینم، اما اتمام کار در لحظه آخر خوب است. او میگوید: تاکنون نتوانسته است به هیچ یک از برنامهریزیهای خود عمل کند. در ضمن اکثر ایرانیها دقیقه 90 کار میکنند. به گفته او میتوان با به کارگیری الگوهایی از کتابهای روانشناسی به مدیریت زمان پرداخت و به نحو احسن از فرصتهای خود بهره برد. برای مثال یکی از کارهای موجود برای مدیریت زمان این است که وقتی حوصله و وقت کتاب خواندن وجود ندارد میتوان از فایلهای صوتی و گوش دادن به آنها در اوقات بیکاری یا در هنگام انجام فعالیتهای روزمره استفاده کرد. فراگیری این مهارتها نیازمند توجه ویژه به آنهاست.
باید فرصتها را مغتنم شمرد
زهرا سلیمانی در این گزارش می نویسد: راههای مختلفی برای بیان درک ما از زمان وجود دارد. برای قرنها مردم از حرکت ماه و ساعت آفتابی و... برای تنظیم برنامه زمانی روزانه خود استفاده میکردند تا اینکه در قرن دوازدهم راهبان کاتولیک ساعتهایی را برای تنظیم فعالیتهای خود ساختند. در طول تاریخ، همواره زمان و ابعاد آن مورد توجه بوده است و این توجه در این دوران نیز وجود دارد و عباراتی مانند «وقت طلاست» گویای این توجه است.
جوامع امروزی جوامعی هستند که در آنها تعداد ساعات کافی در طول روز وجود ندارد. فناوریهای نو محیطی فراهم آوردهاند که تقریبا در مدت زمان کم میتوان به بسیاری از اطلاعات دسترسی پیدا کرد و خیلی کارها را سریعتر و آسانتر انجام داد، اما تمایل به سریعتر انجام دادن کارها و بیشتر کار انجام دادن روز به روز بیشتر میشود. یک پژوهشگر مسائل اجتماعی درباره مدیریت زمان در گفتوگو با «آرمان» میگوید: از اندیشمندی درباره مدیریت سوال شد و او در پاسخ گفت تا قبل از اینکه این سوال را بپرسم میتوانستم پاسخ دهم، اما الان پاسخ به این سوال مشکل است.
حسن عشایری میافزاید: وقتی روز میگذرد و شب فرا میرسد به نسبت همین تغییر در کائنات مقوله گذر زمان را هشدار میدهد. در واقع طبیعت خود گواه مغتنم شمردن فرصتها به انسانهاست. او با بیان اینکه بحث درباره زمان فلسفی است، تاکید میکند: مدیریت زمان در زندگی روزمره به وسیله فرهنگ روستایی - شهرنشینی ارتباط کلان و ارتباط میان فردی و... ابعاد گوناگونی پیدا میکند و در این زمینه باید یک ذهن محاسبهگر وجود داشته باشد تا بتوان در جامعه خود را مطرح کرده و از فرصتها استفاده کرد.
این استاد دانشگاه تاکید میکند: 24 ساعت شبانهروزی را که در اختیار همه انسانهاست باید با مدیریت به بهترین شکل ممکن رقم زد. عشایری با بیان اینکه یک بخش از مدیریت زمان در دسترس خود فرد نیست، میافزاید: فرهنگ ارتباطات اجتماعی نیز در این قضیه مداخلهگر است. در کشور ما زمان به عنوان سرمایه ملی مطرح شده است، اما بخشی از آن در دست خود فرد نیست و فقط تا حدی میتوان آن را مدیریت کرد. برای مثال یک روز صبح متوجه میشوید خیابان محل تردد شما را بستهاند و مجبور به دور زدن و تاخیر در رفت و آمد میشوید. این امر نشان میدهد که بخشی از مدیریت زمان دست خود فرد نیست، بلکه به افراد تحمیل میشود. در ضمن بخش دیگر این قضیه در خدمت اشتغال است. به گفته او اشتغال انسان در دو بعد فیزیکی و ذهنی است. انجام هر کاری در راستای معنا دادن به زندگی تعریف میشود.
او با بیان اینکه بخشی از مدیریت زمان در بیرون از برنامههای ذهنی برای افراد برنامهریزی میشود، تاکید میکند: باید توجه داشت بخشی از زمانبندی به خود ما بستگی دارد و اینطور نیست که فرصت ما در دست دیگران باشد.
عشایری با بیان این جمله که زمان میگذرد و ما نباید از قطار زندگی جا بمانیم، تاکید میکند: متاسفانه در برخی جوامع زمان به شکل سرمایه تلقی نمیشود و بر این اساس بیهوده مصرف میشود و به نوعی گذران زمان مد نظر قرار دارد. در ضمن اصطلاحات مدیریت زمان چند بعدی است و به وسیله آن میتوان از وقت استفاده معقول کرد و از سوی دیگر میتوانیم با وقتکشی اجازه دهیم دیگران وقت ما را بگیرند. به قول یک نویسنده دوستان تحت شرایطی به نوعی دزد عمر من هستند و ممکن است تحت شرایطی بیایند و عمر من را تلف کنند. با گفتوگوهای بیهوده اما نباید اجازه دهیم که دیگران مدیریت زمان ما را بر عهده بگیرند. به گفته او دستکم در صورت ماندن در پشت ترافیک باید برای زمان حرمت قائل شد. در ضمن زندگی خوشگذرانی نیست، بلکه رونق دادن به زندگی، شوق تغییر است و حرکت در بعد زمان معنا پیدا میکند. اینکه ساعت چقدر حرکت میکند و اینکه من چه سرعتی دارم از لحاظ زمان مورد بررسی قرار میگیرد و گذر زمان یک سرمایه ملی و فردی است.
105105