برنده جایزه نمایشنامه نویسی فجر: کارگردانان شناخته شده، قادر نیستند نمایشنامه های قابل قبول بنویسند

پویا پیرحسینلو در سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر مقام سوم نمایشنامه نویسی را به دست آورد، او معتقد است: در ایران برای دیدن یک اثرنمایشی خوب بهتر است به سالن های خصوصی نامناسب و کوچک رفت تا سالن های اصلی تئاترشهر.

پویا پیرحسینلو که با نگارش نمایشنامه «آفتاب‌کاران و سایر کشاورزان منطقه شرق میانه» توانست مقام سوم نمایشنامه نویسی جشنواره تئاتر فجر را به خود اختصاص دهد، در مورد نحوه نگارش این متن به خبرنگار ایسکانیوز،گفت: حدود 1 و نیم سال طول کشید. البته نه به این معنی که این مدت رو مداوم روی این متن کار کرده باشم، اما تقریباً کل این زمان ذهنم و مشغولیت اصلیم پرداختن به جزئیات و پرورش دقیق این اثر بود.

او با اشاره به مشکل اصلی نمایشنامه نویسان جوان در حال حاضر، گفت: مشکل اصلی در کمد ماندن آثار بسیاری از نمایشنامه نویسان مستقل است. بیشتر کارگردانان شناخته شده کشور علاقه مند هستند که آثار خودشان را به روی صحنه ببرند که حداقل از نگاه من، اغلب این کارگردانان شناخته شده، قادر نیستند نمایشنامه های قابل قبولی بنویسند. در مواجهه با این آثار و در جایگاه یک تماشاگر احساس می کنم واقعا حیف این همه خلاقیت و ظرافت های هنری (از نظر کارگردانی) که به پای یک متن ضعیف به هدر رفته است.

پیرحسینلو در پاسخ به این سوال که جشنواره تئاتر فجر تا چه اندازه می تواند به بالا بردن سطح کیفی نمایشنامه نویسی در ایران کمک کند؟ گفت: بحث جشنواره فجر با سایر جشنواره های تئاتری کمی متفاوت است. جشنواره فجر می بایست قله ی تئاتر کشور باشد و وجودش در بالاترین سطح ممکن می تواند انگیزه خوبی برای تمامی فعالان تئاتر باشد. اما در حال حاضر آثار اصلی تئاتر کشور در بخش های غیر رقابتی قرار می گیرند و عملا کیفیت جشنواره به حداقل ممکن تقلیل پیدا کرده است.
او با تاکید بر اهمیت دادن به نمایشنامه نویسن جوان ادامه داد: ایجاد انگیزه و فراهم کردن فضای رقابتی برای گروه های تئاتری جوان تر وظیفه سایر جشنواره های تئاتری است. و در واقع درخشیدن در آن ها که یکی از راه های منطقی ورود هنرمندان به بدنه اصلی تآتر کشور است می تواند از طریق آن ها صورت بگیرد. البته فراموش نشود که اینگونه جشنواره ها باید به معنای واقعی وظیفه حمایت از نمایش ها برای اجرای عموم با کیفیت را به عنوان مهم ترین حمایت خود در نظر داشته باشند.

برنده جایزه نمایشنامه نویسی جشنواره تئاتر فجر در پاسخ به این سوال که نمایشنامه نویسی در ایران چه فاصله ای با درام نویسی در دنیا دارد؟ گفت: کمی جواب دادن به این سوال سخت است. بیشتر باید این امر را مورد بررسی دقیق و علمی قرار داد و در رابطه با آن بحث کرد. من اینجا فقط می توانم حس شخصی ام را نسبت به آن بیان کنم.
من سعی کرده ام که اکثر آثار تولید شده در دهه های اخیر که برنده یکی از جوایز معتبر پولیتزر و یا تونی شده اند را مطالعه کنم. (البته فکر می کنم این کار را اکثر فعالان حوزه نمایش خواه نا خواه انجام می دهند). من در مقایسه با آثاری که در داخل کشور تولید می شود شکافی از نظر کیفی نمی بینم. چه از نظر فرم و چه از نظر محتوا. از نظر کمی هم که بررسی نزدیک به 400 نمایش تنها در بخش مسابقه نمایشنامه نویسی جشنواره فجر نشان دهنده تولید چشم گیر نمایشنامه در کشور است. اما همان طور که قبل تر عرض کردم، نتیجه این تولیدات را به اندازه کافی در صحنه های نمایشی کشور نمی بینیم. و حداقل در صحنه های اصلی تئاتر کشور نمی بینیم. برای دیدن یک اثر خوب نمایشی بهتر است به سالن های خصوصی نامناسب، کوچک حاشیه رفت تا سالن های اصلی شهر.
503502

کد خبر: 575387

وب گردی

وب گردی