به گزارش ایسکانیوز ششانگ پیش از آنکه درست به کار موسیقی شود چند کلمه با مخاطبان (به زبان انگلیسی) صحبت کرد و درباره‌ی برنامه من در ابتدا به تکنوازی میپردازم و بعد از آن دوستانم با من همراه خواهند شد.
در ادامه ششانگ نوازندگی خود را آغاز کرد و با آرامش و صبوری آغاز به جمله پردازی در فضای موسیقی هندی کرد. در پاره‌ای موارد از نت‌های کششی استفاده کرد و البته به طور کلی بر اساس آن چه از فلوت به شیوه هندی انتظار است کار خود را ادامه داد و به خوبی از انگشتان خود استفاده می‌کرد و فضاسازی ممکن را نیز انجام می‌داد در ادامه او سازش را تغییر داد و در نت‌های زیرتر به نوازندگی مشغل شد. در این بخش فراز و فرود کار او بیشتر شده بود و جملات انقطاع بیشتری داشتند. در عوض از آواهای بلند خبری نبود. کم کم پذوپتاب فلگون هم به او اضافه شد به عنوان نوازنده‌ای کوبه‌ای ریتم‌ها را واضح‌تر ارائه داد. کوبه‌ای بر سرعت خود افزود و کم کم فلوت ششانگ هم تند تر و پیپیده تر به صدا درآمد. این کار مخاطبان حاضر در سالن را سر شوق آورد و آنها این گروه سه نفره را به شدت تشویق کردند. ششانگ و پلپون این جملات را تکرار کردند و بعد به شاخ و برگ دادن به آنها مشغول شدند. در ادامه ساز کوبه‌ای بر خلاف انتظاربه فضاسازی برای فلوت مشغول شد و دو نوازنده برای یکدیگر فضا ایجاد کردند. ششنگ با ارائه ملودی پیچیده تبحر خود در نوازندگی در این شیوه از فلوت نوازی را ارائه داد و به تمام فضاهای موجود در ساز فلوت سرک کشید و تنبور را که از بخشی از اجرا به بعد با آنها همراه شده بود بیش از آنکه یک ساز ملودیک باشد در مقام یک ساز ریتم دهنده به اجرای برنامه پرداخت.
در نهایت و پس از تشیق حاضران در سالن ششانگ گفت: «بسیار خوشحالم که در جمع شما بودم و ممنونم که به برنامه ما گوش داده‌اید، من خوشحالم که در جشنواره هستم و امیدوارم به زودی بتوانم دوباره در ایران حضور داشته باشم. من عاشق ایران هستم.»
این جملات پایان بخش اجرای نوازنده شناخته شده فلوت از هندوستان بود که در کارنامه خود سابقه نامزد شدن در جایزه گرمی را یدک می‌کشد.
504502
