احسان عبدی پور: می خواهند ریشه موسیقی محلی را ببُرند/اختتامیه بود یا محفل خانوادگی؟!

احسان عبدی پور سورنا نواز بین المللی می گوید: هنگامی که ریشه های موسیقی ما در نظر گرفته نشود به تدریج گل و شاخ و برگ های آن نیز از بین خواهد رفت. در این میان می بینیم که موسیقی پاپ هم سوار بر موسیقی اصیل ایرانی شده و موسیقی ملی ما که باید موسیقی اول مردم باشد نادیده گرفته می شود. می توان گفت که موسیقی پاپ ارابه را گرفته و به سرعت می تازد.

احسان عبدی پور در گفتگو با خبرنگار ایسکانیوز با انتقاد از برخورد با هنرمندان موسیقی نواحی گفت: متاسفانه همین رفتار باعث شده که کم کم موسیقی ایرانی هم ضعیف شود، هنگامی که ریشه های موسیقی ما در نظر گرفته نشود به تدریج گل و شاخ و برگ های آن نیز از بین خواهد رفت. در این میان می بینیم که موسیقی پاپ هم سوار بر موسیقی اصیل ایرانی شده و موسیقی ملی ما که باید موسیقی اول مردم باشد نادیده گرفته می شود. می توان گفت که موسیقی پاپ ارابه را گرفته و به سرعت می تازد.

وی درخصوص اینکه چرا در جشنواره به گروه های فولکلور اهمیت کمتری می دهند گفت:کم لطفی مسئولین بود، نمی خواهم خودمان را خوب جلوه دهم و آنها را بد اما به نظر من درک پایین مسئولان نسبت به موسیقی مقامی و محلی دلیل این اتفاق است.

این سرنانواز افزود: موسیقی ما سرچشمه موسیقی ایرانی است و همین موسیقی که ما امروزه به نام موسیقی ایرانی میشناسیم از سایر نقاط کشورمان گرفته شده است ولی با این وجود شاهد هستیم که در جشنواره بزرگ فجر بدترین سالن ها را به موسیقی مقامی اختصاص می دهند.

عبدی پور در مورد شناخت نسل جوان از موسیقی مقامی تصریح کرد: حرف اول را شناخت می زند. هنگامی که ما و سبک موسیقی مان،ملودی ها، اشعار و همین طور زیبایی هایش معرفی نشود کسی هم نخواهد شنید و نتیجه این خواهد شد که علاقه ای هم به دنبال نخواهد داشت. رسانه ها اکثرا در اختیار موسیقی پاپ و قسمت کمتری هم در اختیار موسیقی سنتی ایرانی هستند. موسیقی نواحی همواره موسیقی درجه دوم و یا سوم بوده و یا حتی پایین تر است و همیشه موسیقی مقامی و موسیقی ریشه با برخوردی کورکورانه قضاوت می شود.

وی افزود: حتی می بینم که یک موزیسین موسیقی ایرانی احساس برتری نسبت به یک موزیسین مقامی دارد آن هم به خاطر این موضوع که تصور می کند بسیار حرفه ای تر و ایده آل تر است و به لحاظ اجتماعی و درک و فهم اش از موزیسین مقامی بالاتر است که در واقع اینطور نیست، موزیسین های مناطق درک عمیق تر و حرفه ای تری دارند و میتوانند کارهای بسیار بزرگی انجام دهند اما متاسفانه بودجه،تبلیغات و بهایی به آنها داده نمی شود. اگر هر یک از سالن های میلاد یا تالار وحدت را به ما اختصاص می دادند این توانایی را داشتیم که آن را پر کنیم و مطمئنا گروه هایی از کردستان، خراسان، جنوب، شمال و چهار گوشه ایران نیز این توانایی را داشتند ولی متاسفانه همواره مورد بی مهری و کم لطفی بودیم و دلیل آن این است که نماینده خوب و موزیسینی در میان مدیران پایه یک موسیقی نداریم.

او در مورد حضورش در اختتامیه جشنواره ادامه داد: چندین سال است همین آقایان در جشنواره حضور دارند و به نوعی می توان گفت که یک دورهمی برای بزرگتر ها است و جشنواره فجر بزرگ ها را بزرگتر می کند. من در اختتامیه جشنواره بسیار دلگیر شدم زیرا هر سال یک عده مشخص حضور دارند و هیچ آدم جدیدی معرفی نمی شود. پورناظری ها بزرگ هستند، آقای شجریان بزرگ هستند و همه ایشان را می شناسند همین طور آقای سالار عقیلی و... اما یعنی ما در این چند سال گذشته کار جدیدی نداشتیم که معرفی کنیم؟ کسی را نداریم که مردم او را ندیده باشند؟ یک استعداد، یک نابغه، نداریم؟ فقط چندین نفر به اضافه ی چند خانواده که هرسال همین ها را روی فرش قرمز می بینیم،من برای موسیقی ایران جدا متاسف شدم چون حس کردم به یک مافیا تبدیل شده است. روز اختتامیه حس مهمانی را داشتم که وارد یک محفل خانوادگی شده که اعضای آن خانواده در حال احترام به یکدیگر هستند. ایران هزاران نفر موزیسین دارد و من به نمایندگی از استان لرسان می گویم که در اختتامیه جشنواره موسیقی فجر جای علی اکبر شیرازی،فرج علی پور، آقای منظمی و ایرج رحمان پور بسیار خالی بود، اینها بزرگان عرصه موسیقی ما هستند ولی حتی برای یک نفرشان هم یک کارت دعوت داده نشد.

عبدی پور ادامه داد: در اختتامیه جشنواره درست است که همشهریان من نبودند اما ما که حضور داشتیم! خدا را شاهد میگیرم که یک دعوت نامه به شخص من که در دو گروه ساز زدم ندادند،در لابی اختتامیه ساعت ها سر پا بودم و از خجالت گوشه ای ایستادم که کسی نگوید که فلانی را که عده ای می شناسند کارت دعوت نامه نداشت که روی یک صندلی بنشیند! ما جزیی از ایران هستیم و در موسیقی مملکتمان سهمی داریم اگر غیر این است به ما بگویند که به کنج عزلت برویم و کاری به کار کسی نداشته باشیم.

عبدی پور در مورد تبلیغات کم رسانه از موسیقی های محلی و مقامی نیز گفت: تا کنون هر کاری که انجام داده ایم رسانه ای نشده است. من با یک گروه ارکستر بادی چند وقت پیش ساز زدم اما فقط رسانه های شخصی مانند تلگرام، واتس آپ و... کار ما را تبلیغ کردند و خدا رو شکر به دست مردم لرستان رسید ولی دلگیری من این است که چرا هیچ بازتاب خبری نشد؟
کسانی که شاید به چشم بقیه یک بچه روستایی باشند بسیار هنرمندان لایقی هستند اما متاسفانه برخی از بزرگان ما نمی خواهند آنها را ببینند یا حتی نوای سازشان را بشنوند،کسی که خواب است را می توان بیدار کرد اما کسی که خود را به خواب زده است را نمی شود بیدار کرد.

این هنرمند با انتقاد از رسانه استانی نیز گفت: حتی در رسانه های شهر خودم هم هیچ کاری صورت نمیگیرد. به خاطر دارم یک بار که صدا و سیمای خرم آباد دعوتم کرد پذیرفتم و تمام حرف هایم را زدم که بخشی از آن را پخش نکردند زیرا گفتم در فلان روز گروه ما اجرا داشت و مسئولین موسیقی بعد از آن جشنی برگزار کردند که در آن از بچه های 14_15ساله تا بزرگتر های 70ساله تجلیل شد اما به گروه ما که یک کار بین المللی را در شهر خودش انجام داده بود یک تقدیر نامه کوچک هم داده نشد با این وجود چه توقعی از مسئولین تهرانی می توان داشت! من احساس میکنم که می خواهند ریشه موسیقی محلی را ببُرند، میخواهند موسیقی مقامی نباشد و چه حیف! مشهور شدن یک گروه موسیقی بسته به تبلیغ است. معنی این رفتار را نمی فهمم که چرا روی برخی از هنرمندان این تبلیغات است و روی باقی هنرمندان ما نیست؟!

عبدی پور در مورد دل سرد شدن سرنا نوازان یا کسانی که در موسیقی فولکلور کار می کنند به خاطر این کم اهمیتی ها گفت: من از آن دسته از انسان ها هستم که هنگامی که بی میلی دیدم بیشتر تلاش کردم،بیشتر مبارزه کردم و بیشتر زحمت کشیدم تا حقم را بگیرم. میتوانم به عنوان یکی از اساتید موسیقی در استانم بگویم که جوان هایی که به آنها آموزش دادم بسیار نوازندگان خوبی شدند و حدودا در استان لرستان 10_15 سرنا نواز خوب داریم و سرنا تا مدت ها در لرستان حرف برای گفتن دارد و حتی آینده ای روشن برای نسل های بعدی در این زمینه با توجه به متد ها و راه های آموزشی می بینم.

عبدی پور درخصوص آلبوم های جدیدش نیز گفت: یک آلبوم مشترک با همراهی همایون پشتدار نوازنده کمانچه و آقای همایون نصیری و من به عنوان نوازنده سرنا در دست کار داریم که تا عید امیدوارم بتوانیم منتشرش کنیم این یک آلبوم سه نوازی است که نگاه جدیدی به موسیقی خودمان یعنی موسیقی لرستان داریم. برای کارهای بعدی یک سری کتاب و متد های آموزشی در دست انتشار دارم و همین طور یک کار سرنا در دست دارم که پتانسیل بین المللی دارد و اگر بتوانم که به ارکستر های بادی و زهی معرفی اش کنم قابلیت اجرا دارد. در زمینه کار های بین المللی ارکستر سازهای بادی گوتنبرگ که در کشور سوئد برگزار شد به عنوان یک آلبوم صوتی به عنوان رقص سرنا منتشر خواهد شد.

504502

کد خبر: 602429

وب گردی

وب گردی