به گزارش ایسکانیوز و به نقل از خبر آنلاین ، هشتم مارس، سال‌هاست به عنوان روز جهانی زن شناخته می‌شود. در این سال‌ها، آوازه این روز از کشورهای غربی به سایر نقاط دنیا هم رسیده و سال به سال، افراد بیشتری با «روز جهانی زن» آشنا می‌شوند. انتخاب این روز و اقداماتی که به مناسبت آن در سراسر دنیا برگزار می‌شود، دستاوردهایی داشته است اما با این حال، هنوز هستند زنان زیادی که از حقوق انسانی برخوردار نیستند، در شرایط نامساعدی زندگی می‌کنند و مورد انواع خشونت‌های خانگی اعم از خشونت اقتصادی، جنسی، کلامی و رفتاری قرار می‌گیرند. روز جهانی زن، فرصت مغتنمی است تا از برخی خشونت‌ها و کمپین‌هایی که برای مقابله با آنها راه‌اندازی شده است سخن گفته شود.
زنگ در را بزن (Ring the Bell)
کمپین « زنگ در را بزن» که در هند به نام Bell Bajao شناخته می‌شود، نخستین بار در سال 2008 در هند راه‌اندازی شد و به کشورهای دیگر مانند آمریکا و انگلیس هم راه پیدا کرد. این کمپین، افراد جامعه بویژه مردان را فرامی‌خواند که به چرخه خشونت خانگی علیه زنان پایان دهند. این کمپین بر اساس کارهای بسیار ساده‌ای بنا نهاده شده و کافی است اشخاص، مداخله کوچکی در جریان خشونت خانگی داشته باشند تا به طور موقت هم که شده بتوانند آن را متوقف کنند.
بر اساس این حرکت اجتماعی که طرفداران زیادی هم کسب کرده، از مردم خواسته می‌شود به محض این که صدایی مبنی بر مشاجره خانگی و ضرب و شتم یا فحاشی علیه زنان از خانه‌ای بلند شد، یک بهانه پیدا کرده و زنگ در خانه را به صدا درآورند. این بهانه می‌تواند ساختگی باشد مثلا این که آدرسی را بپرسند، چیزی از صاحبخانه طلب کنند و ...
مدافعان «زنگ در را بزن» معتقدند شاید نتوان با چنین اقداماتی، مشکل بزرگی به نام خشونت خانگی را به طور کلی و برای همیشه پایان داد، اما همین اقدام ساده به فرد مهاجم می‌فهماند صدای این خشونت به بیرون از در می‌رسد و او را به کنترل رفتارش وامی‌دارد. فایده دیگر این کار این است که وقتی در لحظه‌‌ای که فرد پرخاشگر به شدت عصبانی است، فردی وارد عمل شده و با فشار دادن زنگ خانه، مهاجم را از قربانی دور کند، عصبانیت فرد مهاجم کمتر شده و آسیب‌های کمتری به قربانی وارد می‌شود و حتی در شرایط بحرانی می‌توان فرصتی برای مداخله ماموران پیدا کرد.
این کمپین که شعار «حقوق انسانی را به خانه بیاور» را مد نظر فعالیتش قرار داده، از مردان می‌خواهد به جای این که عامل یا شاهد خشونت علیه زنان باشند، به این چرخه ناعادلانه پایان دهند. مردان زیادی به نشانه حمایت از پایان دادن به خشونت علیه زنان با انجام فعالیت‌های داوطلبانه به عضویت این کمپین درآمده‌اند که بان کی مون، رییس سازمان ملل هم یکی از آنهاست.
نقطه سیاه (Black Dot)
نقطه سیاه، کمپین دیگری است که به موضوع مبارزه با خشونت علیه زنان می‌پردازد و مورد استقبال جهانی قرار گرفته است. در این حرکت اجتماعی، افرادی که ممکن است مورد تجاوز فرد پرخاشگری مخصوصا یکی از اعضای خانواده‌اش قرار داشته باشد، با علامت زدن یک نقطه سیاه کف دستش، به دیگران اعلام می‌کند که نیاز به کمک دارد. این نشان سیاه از آنجا اهمیت دارد که ممکن است فرد پرخاشگر دائما قربانی را زیر نظر داشته باشد و به او توانایی مکالمه با دیگران یا کمک خواستن از نهادهای اجتماعی را ندهد و در این صورت، زنی که مورد خشونت قرار گرفته، با این اقدام ساده می‌تواند بدون این که پرخاشگر متوجه شود، اعضای خانواده، دوستان، پزشک یا حتی غریبه‌ها را نسبت به خطری که او را تهدید می‌کند اما نمی‌تواند از آن چیزی بگوید، مطلع کند.
ایده اولیه این کمپین اولین بار در سال 2015 از سوی یکی از افرادی که مورد خشونت خانگی قرار گرفته بود در فیس‌بوک مطرح شد، در مدت 24 ساعت، شش هزار نفر از آن حمایت کردند، به چندین زن مورد خشونت از این طریق کمک شد و اکنون به یک نشانه شناخته‌شده درباره تهدید خشونت خانگی تبدیل شده است.
اگرچه مخالفت‌هایی با این ایده مطرح است به عنوان مثال این که گفته می‌شود ممکن است فرد پرخاشگر هم این نشان را بشناسد و با دیدن این علامت نسبت به قربانی که طلب کمک کرده تهاجم و خشونت بیشتری نشان دهد، اما حامیان این اقدام می‌گویند نشانه سیاه روی کف دست می‌تواند به راحتی گذاشته شده و به راحتی پاک شود، قرار نیست این نشانه همیشه روی دست فرد قربانی باشد بلکه مهم این است که فرد قربانی در فرصت کوتاه بتواند این پیغام را به دیگران برساند و از طریق این نشانه به آنها اعلام کند که در معرض خطر است، بعد آنها وارد عمل شده و از او حمایت لازم را انجام می‌دهند.
با حرف‌هایش مرا به آرامی می‌کشد (Killing Me Softly with His Words)
این کمپین، تلاش دارد نشان دهد همانقدر که خشونت فیزیکی می‌تواند آزاردهنده و مخرب باشد، خشونت کلامی هم می‌تواند به فرد مورد خشونت صدمه بزند و زندگی او را دچار خدشه کند. توهین، تحقیر، تمسخر، ناسزاگویی، تهمت زدن و ... همه مواردی هستند که جزو خشونت کلامی محسوب می‌شوند و روزانه جراحت‌های زیادی بر روح و روان زنان وارد می‌کنند. این نوع خشونت‌ورزی، ممکن است اثرات آشکاری روی جسم قربانی نداشته باشد اما به مراتب عمیق‌تر از جراحت فیزیکی است. انزوا، افسردگی، بیماری‌های جسمی، افکار خودکشی و ... مواردی هستند که از سوی افرادی که مورد خشونت کلامی واقع شده بودند گزارش شده و اینها در حالی است که تا زمانی که کار به این مراحل نرسد، آنها نمی‌توانند اثری از خشونت کلامی به پزشک، مددکار، خانواده و پلیس گزارش کنند.
کمپین «با حرف‌هایش مرا به آرامی می‌کشد» در سال 2013 در ایرلند، از سوی یک مرکز کمک به زنان قربانی خشونت راه‌اندازی شد و تلاش می‌کند توجه افراد را به این موضوع جلب کند که همانطور که درباره رفتارشان نسبت به شریک زندگی‌شان لازم است حساس باشند، لازم است در گفتارشان هم دقت داشته باشند و نسبت به آنها خشونت کلامی نورزند. این کمپین، با معرفی مصادیقی از خشونت کلامی در قالب پوسترها، آنچه را ممکن است جزو گفتگوهای روزمره شناخته شده اما درواقع جمله‌ای مبنی بر تهدید، تمسخر، تحقیر و ... باشد، هم به فرد پرخاشگر و هم به فرد قربانی می‌شناساند تا با آگاهی نسبت به آنها، از تکرار آن جملات جلوگیری شود.
بر اساس گزارش‌ها، در ایرلند، از هر پنج زن، یک نفر خشونت خانگی را تجربه کرده است و در حالی که بسیاری از مواقع، خشونت فیزیکی و کلامی و روانی با همدیگر اتفاق می‌افتند، بیشتر افراد، خشونت کلامی را چندان نمی‌شناسند یا آن را به عنوان یک عامل ویرانگر به حساب نمی‌آورند. جملاتی مانند «هیچ کاری را درست انجام نمی‌دهی»، «نظر تو بی‌ارزش است»، «احمق» و ... مواردی است که در پوسترهای این کمپین به عنوان مصادیقی معرفی شده که می‌تواند مانند شلیک یک گلوله عمل کرده و تصوری را که فرد از خودش دارد، مورد خدشه وارد کند و اعتماد به نفس او را از بین ببرد.
پرچم قرمز (Red Flag)
کمپین پرچم قرمز، پروژه‌ای است که طی آن به قربانیان خشونت خانگی و افرادی می‌پردازد که در طول یک رابطه مورد انواع آزار واقع شده‌اند. در این حرکت جمعی، کسانی که مورد خشونت واقع شده‌اند، با گرفتن یک پرچم قرمز مقابل صورتشان که روی آن نوع خشونت نوشته شده است، سعی می‌کنند به قربانیان دیگر جرات ببخشند که از وضعیتشان با دیگران حرف بزنند و روند خشونت را متوقف کنند.
در این کمپین، علاوه بر این که قربانیان خشونت خانگی، تجربه‌شان را با دیگران در میان می‌گذارند، درباره ویژگی‌های یک رابطه سالم و همچنین چگونگی کمک کردن به کسی که در چرخه خشونت قرار گرفته آموزش داده می‌شود. فعالان این کمپین می‌گویند داشتن یک رابطه ناسالم، می‌تواند تمام ابعاد زندگی یک فرد را تحت‌الشعاع قرار دهد و از آنجا که مخصوصا این زنان هستند که مورد انواع خشونت و تجاوز و پرخاشگری واقع می‌شوند، لازم است نهادهای حمایتی و خانه‌های امن برای آنها وجود داشته باشد چرا که ممکن است وقتی اطرافیان قربانی دنبال پیدا کردن راه حل مناسب هستند، او بین مرگ و زندگی در جدال باشد.
قربانیان خشونت جنسی، قربانیان سوءاستفاده عاطفی، کسانی که مورد ضرب و شتم بوده، خشونت کلامی یا انواع محدودیت‌ها را از شخصی که با او در ارتباط بوده‌اند تجربه کرده‌اند، به دیگران هشدار می‌دهند که اگر خودشان یا دیگران در چنین رابطه ناسالمی قرار دارند، از متخصص کمک گرفته و تا تبعات بیشتری به وجود نیامده، از رابطه خارج شوند.
20106
