به گزارش ایسکانیوز حرف و حدیثهای زیادی از این چشمهای روی دیوار گوش به گوش و دهان به دهان میچرخد. پای مصاحبه و گزارش که به میان میآید همه پا پس میکشند: «هفتهای نیست که از خانهها و مغازهها دزدی نشود. ما ساکن همین محله هستیم و نمیخواهیم مشکل و دردسر برایمان پیش بیاید.»
به همین دلیل آدمها در این گزارش میشوند: «اولی» و «دومی» و... آدمهای این گزارش از کاسب قدیمی تا خلافکاری که با سطل و طناب «نخود»ها را به دست مصرفکنندگان میرساند و چشمهای الکترونیکی که زاغ سیاه محل را چوب میزند همگی در محدوده محله امامزاده یحیی(ع) به چشم میخورند و روزگار میگذرانند. محلهای که روزگاری برو بیایی داشت اما این روزها جولانگاه امنی برای خلافکاران و معتادان و فروشندگان موادمخدر شده است.
چشمهایی که محله را میپاید
فرسودگی و کهنگی از در و دیوار محله امامزاده یحیی(ع) میبارد. جای خالی دیوارهای فرو ریخته را تکههای چوب پر کردهاند و ساکنان خیلی از خانهها برای پناه گرفتن از آفتاب نه از پرده بلکه از تکههای مقوا کمک گرفتهاند تا در هزینه خرید پرده صرفهجویی شود و پساندازی برای زندگی ساده و جمع و جور هر خانه باشد. با این احوال عجیبترین منظرهای که این روزها میتوان در این محله دید دوربینهای مداربستهای است کهگاه و بیگاه سر از پیشانی دیوارها درآوردهاند.
«اولی» میگوید: «یکی، دو سال است که اهالی متوجه این دوربینها شدهاند. البته در ظاهر این دوربینها مشکل خاصی برای اهالی ندارند اما سؤالی که در ذهن همه ماست این است که این دوربینها چرا باید روی دیوار کوچهها باشد و چه کسی این دوربینها را نصب کرده؟»
یکی از دوربینها درست در کوچه خلیلی است و پیشانی یکی از طاقهای قدیمی کوچه. یکی از اهالی میگوید: «عذابآور است راه رفتن زیر سنگینی نگاه یک دوربین در این کوچه.» هرچه به دوربین نزدیکتر میشوی سکوت کوچه سنگینتر میشود. کوچهای که کنج محله جا خوش کرده و معمولاً به جز ساکنان همیشگی آن رفتوآمد دیگری ندارد و کلاه کمتر کسی در این کوچه میافتد. زنی پیچ کوچه را رد میکند و آهسته از زیر طاق عبور میکند و به خانهاش میرود. رد سیمهای وصل شده به دوربین را که دنبال میکنیم به خانهای در همسایگی زن میرسیم که انتهای کوچهای بنبست قرار دارد و تنها فرق ظاهریاش با خانههای دیگر سیمهایی است که راهی کوچه کرده.
آهی نیست که با ناله سودا شود
یکی از مغازهدارها مدارکی از داخل کشو بیرون میآورد و از روی آن تاریخ دقیق دزدیهایی را که طی 5 ماه گذشته از مغازهاش شده است میخواند. او میگوید: «قبل از عید در طول2 ماه تقریباً هر شب در این محله دزدی میشد. هر شب مغازه یکی از اهالی را خالی میکردند. از سرقت دخل تا وسایل مختلفی که در مغازه بود. مغازه مرا بیش از 5 بار دزد زده است. مغازههای اطراف هم همگی به همین روز دچار هستند و مغازهدارها هنگام شب که کرکرهها را میبندند نمیدانند صبح با چه صحنهای روبهرو خواهند شد و آیا چیزی در مغازه باقی خواهد ماند یا نه؟ با این حال هیچکس از مغازهدارانی که در این کوچه هستند برای شناسایی دزدها و برای امنیت بیشتر مغازهشان، دوربین مدار بستهای مقابل مغازه نصب نکرده است. در محله امامزاده یحیی(ع) شاید 2 یا 3 مغازه پیدا کنید که رو به کوچه، دوربین نصب کرده باشد.»
اهالی محله میدانند که نصب دوربین مداربسته برای امنیت مغازهها و حتی خودروهایی که مقابل در خانهها پارک میشود منع قانونی ندارد. اما همچنان منتظرند که نیروی انتظامی دوربینهایی را که نه مقابل مغازهای نصب شده و نه جای پارکی را کنترل میکند جمعآوری کند: «یکی از این دوربینها را چند وقت پیش یکی از همسایههای قدیمی به من نشان داد. درست زیر کانال کولر جاسازی شده بود. به سختی میتوانستی متوجه وجود دوربین در کوچه شوی.»
صاحب این چشمها کیست؟
تا حرف دوربینها به میان میآید یکی دیگر از اهالی میگوید: «صاحب یکی از این خانهها از همبازیها و هممدرسهایهای ما در همین محله است. جوانی سی و چند ساله که حدود 5 تا 10 سال است عرصه فروش موادمخدر را برای تأمین درآمد و معیشت خود انتخاب کرده است. از کودکی ساکن همین محله بود و همه او و خانوادهاش را میشناسند. آن چند نفر دیگر هم که در این کار صاحب شهرت هستند از قدیمیهای همین محلهاند که متأسفانه این شغل را برای خود انتخاب کردهاند.»
بومی بودن و آشنای محلی بودن این افراد باعث شده که اهالی چندان پیگیر دستگیری آنها نباشند: «وجود این موادفروشان در کوچههای محله امامزاده یحیی(ع) برای اهالی این محله مشکلات زیادی ایجاد کرده است. پای مصرفکنندگان موادمخدر به این کوچهها هم باز شده است و حتی دزدیهای کوچک و بزرگ در این محله زیاد اتفاق میافتد. خیلی از اهالی قدیمی این محله را ترک کرده و در نتیجه تعداد زیادی از خانههای اینجا متروکه شدهاند. محله امامزاده یحیی(ع) یکی از محلههای مهاجرپذیر شهر شده است و آدمهای مختلفی با فرهنگهای متفاوت پا به اینجا میگذارند. رفتوآمد آدمهای ناشناس و همسایههای جدید به اینجا هم دردسرهای زیادی به همراه دارد. بارها پیش آمده که در یکی از خانههای قدیمی اینجا عدهای سکونت کردهاند که بعدها مشخص شده برای شناسایی خانهها و مغازهها به اینجا آمدهاند و بلافاصله دزدیهای بزرگی اتفاق افتاده و بعد افراد تازه وارد و ناشناس از محله ناپدید شدهاند. تعداد کمی از این سارقان مغازهها و خانهها بعدها دستگیر شدهاند.»
2 نخود بفرست فلان کوچه
«یک روز وقتی داشتم از گذر رد میشدم جوانی به من گفت که شارژ موبایلش تمام شده و نیاز به یک تماس فوری دارد. تلفن همراه مرا گرفت و به شمارهای زنگ زد و گفت به اندازه چند نخود مواد میخواهد. من که اوضاع را دیدم تلفن را از دستش گرفتم و به او اعتراض کردم که چرا با تلفن همراه من سفارش مواد میدهد. جالب اینکه من میخواستم گوشیام را از دستش بگیرم و او همچنان با عجله داشت نشانی میداد.»
یکی دیگر از اهالی که دلش برای محلهای که از کودکی در آن زندگی کرده میسوزد میگوید: «فکر میکنم اگر در این محله هم مثل سایر محلهها اجازه ساختوساز بدهند بافت محله از اینرو به آن رو میشود. اینجا کوچهها و معبرهای باریک و پرتی دارد که پناهگاهی برای خلافکاران شده. 2 سال است که روی در و دیوار این محله دوربینهای مداربسته نصب شده و لازم است برای امنیت بیشتر محله اجازه ساخت ساختمانهای چند طبقه به این محله داده شود و ظاهر محله تغییر کند در این صورت خلافکاران هم مجبور میشوند اینجا را ترک کنند. این محله با حضور اهالی برای خلافکاران ناامن میشود.»
مرضیه موسوی-سرویس اجتماعی
105105