10 سال از آغاز حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا در پاکستان می گذرد بدون آنکه کسی در واشنگتن در این‌باره حرفی بزند. این موضوع درس‌هایی برای تشدید اوضاع در عراق به همراه خواهد داشت.
حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا در آغاز با هدف کشتن اعضا ارشد القاعده به راه انداخته شد. اما به مرور زمان اهداف جدیدی پیدا کردند که در آغاز برای آنها پیش‌بینی صورت نگرفته بود.
در ماه می سال 2007 سازمان اطلاعاتی پاکستان(ISI) خواستار "صورت گرفتن حملات هواپیماهای بدون سرنشین علیه یک اردوگاه آموزشی در وزیرستان شمالی بعد از ناکامی حمله ارتش پاکستان به آن شد." ارتش پاکستان اگر چه می‌دانست که هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا را نمی‌تواند در جنگ‌هایش مورد استفاده قرار دهد اما این درخواست را مطرح کرد. چند مقام سابق اذعان کردند که این اولین باری نبود که سازمان سیا آمریکا به نفع نیروهای امنیتی پاکستان حملاتی را صورت داده است.
خودروهای غنیمتی زرهی «هاموی» شبه‌نظامیان داعش آماج حملات پهپادهای آمریکایی
این ماموریت جدید حتی شکل جدی‌تری به خود گرفته و با هدف قرار دادن شبه نطامیان رده پایین که برای آمریکایی‌های مستقر در افغانستان تهدید محسوب می‌شدند، و این مسئله تبدیل به عملیات "حمایت از نیروهای مسلح"(force protection) شد. در حقیقت، سیا تعداد حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا صورت گرفته در پاکستان را 372 مورد برآورد کرد که مسبب قتل حدود 2800 شده بود و البته اکثریت این حملات در راستای نابودی اعضا ارشد القاعده که برای سرزمین ایالات متحده تهدید درست کرده بودند، نبوده، و شبه‌نظامیان رده پایین را هدف قرار می‌دادند.
در رابطه با عراق، علاوه بر 300 مستشار نظامی و اطلاعاتی که اوباما در ماه ژوئن به این کشور فرستاد مشاورین نخست وزیر نوری المالکی می‌گویند که تقریبا حدود 1000 تا 1700 عضو شرکت‌های امنیتی خصوصی در عراق وجود دارند. بنابراین هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا می‌توانند بیشتر از 2000 نفر در محدوده ای به وسعت صدها مایل مربع پوشش حمایتی به لحاظ نظامی ایجاد کنند.
ارسال هواپیماهای بدون سرنشین گردآوری اطلاعات(Reaper Drones) برای محافظت از مستشاران آمریکایی ایرادی ندارد. اما این اقداپرسش را ایجاد می‌کند که چه ماموریت‌های دیگری هواپیماهای بدون سرنشین به عهده خواهند گرفت.
ممکن است ایالات متحده بدون رهنمون‌هایی مشخص، به تدریج ماموریت‌های دیگری را دنبال کند. پنج توجیهی را که در دو هفته گذشته برای استقرار هواپیماهای نظارتی و جنگی در عراق ارائه شده است را در نظر بگیرید:
نخست، قبل از آنکه پرسنل آمریکایی دیگری به عراق فرستاده شوند اعضا کنگره از هر دو حزب خواستار استفاده از قدرت هوایی شده بودند. این موضوع، "تغییر معادله در میدان نبرد" را نیز در بر می‌گرفت تا ارتش عراق بتواند خود را سازماندهی کند. این تنها در صورتی بود که که عراق در خطر سقوط قرار داشته باشد و همچنین تنها از به وجود آمدن عراقی که بخش بزرگی از آن زیر کنترل شبه نظامیان قرار گیرد، جلوگیری می‌کرد.
دوم، اوباما هنوز توضیح مشخصی در مورد اهداف نظامی در عراق ارائه نکرده است.
سوم اینکه، وقتی که چند روز بعد از سخنرانی اوباما برای اعلام از سرگیری استفاده از زور در عراق، یک مقام رسمی دولت به مطبوعات نحوه اجرایی شدن این عملیات را توضیح داد، سردرگمی بیشتری را در مورد اینکه اوباما چه شرایطی را برای استفاده از زور قرار داده بود باعث شد.
چهارم اینکه، ژنرال مارتین دمپسی در مصاحبه‌ای با رادیو ان. پی. آر. (NPR) چهار هدف بالقوه را برای استفاده از قدرت نظامی را که اوباما مجاز دانسته بود ارائه کرد: "افراد رده بالایی که داعش را رهبری می‌کنند. محافظت از زیرساخت‌های حیاتی....تضعیف شدت حملات داعش.. حمایت از نیروهای مسلح عراق در مواجهه با داعش."
اما ژنرال دمپسی سردرگمی بیشتر را با این توضیحات پیش آورد. واقعا اعضای ارشد در رهبری داعش چه کسانی هستند؟ زیرساخت‌های حیاتی نیز از شبکه‌های کامپیوتری تا بزرگ‌راه‌ها، و شبکه‌های آب‌رسانی و همچنین پایانه‌ها و خطوط لوله نفتی را می‌تواند در برگیرد. اما آیا واقعا ارتش آمریکا با پرسه زدن بر بالای تاسیساتی که برای اقتصاد و دولت عراق حیاتی هستند باید نقش وزارت امنیت داخلی برای عراق را بازی کند؟ بالاخره چه موقع آمریکا برای جلوگیری از حملات پایان ناپذیر داعش از جمله علیه نیروهای مسلح عراق دست به حمایت هوایی نزدیک می زند؟ چگونه این حمایت هوایی با عراق هماهنگ می‌شود: آیا با مشورت با ایران و سوریه اهداف تعیین می‌شوند- یا اینکه با خلبانان روسی که سوخوی 25های تازه تحویل داده شده را به پرواز در می‌آورند؟
پنجم اینکه، یک مقام رسمی پنتاگون در تاریخ 27 ژوئن خاطرنشان کرد که حملات هواپیماهای بدون سرنشین "نه تنها برای محافظت از نیروهایمان صورت می‌گیرند بلکه برای ماموریت‌های دیگری به تشخیص رئیس جمهور در آماده‌باش خواهند بود." این مقام همچنین بعدها اضافه کرد که "آنها همچنین برای اهداف دیگر که فرصت مناسب برای ضربه زدن به آنها وجود داشته باشد،در آماده باش به سر خواهند برد. البته اگر رئیس جمهور به این تشخیص برسد که فرصت مناسب است." اما این فرصت‌ها چه بوده، و بمباران آنها چه نفعی در پی خواهد داشت؟
پهپاد «ریپر» در حال مسلح شدن به بمب و موشک برای حمله به داعش در عراق
آنچه که دولت اوباما طی دو هفته گذشته تصمیم گرفته است به نفع یک حکومت مرکزی(دولت مرکزی عراق) انجام دهد آمریکا را در یک جنگ داخلی در خاورمیانه درگیر خواهد کرد. ایالات متحده هواپیماهای بدون سرنشین نظامی خود را ظاهرا به بهانه محافظت از پرسنل آمریکایی در عراق مستقر کرده است اما این هواپیماها همچنین می‌توانند برای ماموریت‌های به لحاظ سیاسی حساس‌تر و چالش برانگیزتر مورد استفاده قرار گیرند.
منبع: فارین پالیسی- میکاه زنکو
