تهران-ایسکانیوز:مهدی دل روشن| در هفته دولت و به فاصله کمی از یک سالگی دولت یازدهم،«مسائل اقتصادی»همچنان به عنوان پاشنه آشیل و مورد شماره یک کشور در میان مردم و فعالان اقتصادی مطرح است. رکود، واقعیتی است که می توان آثار و نشانه های آن را در جای جای اقتصاد ایران به نظاره نشست. اقتصادی که مانند یک تیم فوتبال ، بی انگیزه بازی می کند و نیاز به شوکی دارد تا بتواند بازی را از سر گیرد! یحیی آل اسحاق، رییس اتاق بازرگانی، صنایع و معادن تهران معتقد است متر سیاسی برای اندازه گیری خوب و بدهای اقتصادی فضای اقتصاد ایران را تا این حد پیچیده و مشکل دار کرده است . وی که پیش از این انتقاداتی را نسبت به طرح خروج غیر تورمی از رکود مطرح کرده، معتقد است در صورتی که شرایط کنونی ، پس از دستیابی به تفاهم میان ایران و 1+5 تغییر کند، بسته خروج از رکود نیز باید تغییراتی را شاهد باشد .

بسته خروج از رکود،با فرض ماندگاری تحریم ها تدوین شده است این در حالی است که بسیاری از کارشناسان و ناظران سیاسی احتمال دستیابی به توافق میان ایران و 1+5 را قوی می دانند و معتقدند تحریم ها به زودی کمرنگ تر از قبل خواهند شد.اگر قاعده بازی عوض شود و تحریم ها برداشته شود، تکلیف بسته در نظر گرفته شده دولت برای خروج از رکود چه می شود ؟

قطعاً اگر چنین اتفاقی بیفتد فرصت­های اقتصاد ایران بیشترمی شود .

این بدان معناست که نقشه راه به روز شود؟

بله، نقشه باید آپدیت بشود چون امکانات بیشتر می شود و باید با امکانات بیشتر نقشه راهی برای خروج از رکود تدوین کرد. طبیعتا در این شرایط اولویت ها تغییر خواهد کرد و باید به فکر به روز کردن بسته خروج از رکود بود.

یکی از مهمترین اولویت های اقتصاد ایران در سال های گذشته و همین حالا واگذاری امور به بخش خصوصی است . هم شما و هم بسیاری از کارشناسان و مسئولان منتقد برنامه های اجرا شده با هدف خصوصی سازی بوده اید، فکر می کنید برای گذر از ایستگاه «خصولتی » به ایستگاه خصوصی سازی واقعی چه باید کرد؟

باید از تمام امکاناتی که در کشور موجود است، بصورت بهینه استفاده کرد.من اینجا از یک تعبیر ویژه استفاده می کنم ، از" ایجاد دیوار کردن". این بدان معناست که هیچ منبعی استفاده نکنیم در حالی که برای خصوصی سازی واقعی باید از تمام منابع و امکانات موجود در کشور بهره ببریم . اتفاقی که تا کنون رخ نداده است .

نمی دانم صحبت های شما درباره «استفاده بهینه» ، چقدر به موضوع «بهره وری» نزدیک است ، اما در کشور ما رسم بر این بوده که همیشه از بهره وری فقط حرف می زنیم و خیلی به ندرت شاهد آن بوده ایم که بهره وری واقعی را به تماشا بنشینیم؛ اساساً تبلور بهره وری در عرصه اقتصادی چگونه ممکن است؟

بهره وری برآیند مجموعه ای از اقدامات است یعنی باید مجموعه سیاستهای پولی مالی، فضای کسب وکار و اساس سیاست خارجی و داخلی دست به دست هم بدهند که مجموع آن و خروجی اش بشود بهره وری. ضمن اینکه خود بهره وری به عنوان یک حرفه و کاری علمی باید نهادینه شود که این مسأله خیلی هم سخت نیست. فضاسازی برای بهره وری وظیفه ای است که باید دولت درباره آن، دیدگاه جامعی داشته باشد. همچنین تمام قوا باید همه با هم و نهادها و فعالان بخش خصوصی دست به دست هم بدهند که خروجی این همکاری ایجاد فضای مناسب برای بهره وری شود.

به نظر می رسد تمام ملزومات بهره وری در ایران، وجود عینی دارند. مثل نیروی انسانی ارزان، انرژی در دسترس، سرمایه و البته مواد اولیه. با این حال به نظر شما، چه عاملی باعث شده تا در ایران، بهره وری نهادینه نشود؟

حلقه مفقوده این زنجیره ای که بدان اشاره کردید، فضای حاکم است. به عنوان مثال فضای اندازه گیری و ارزیابی خوب و بدها، سیاسی است. این موضوع تا حل نشود، بقیه شاخص ها به حاشیه می رود.