به گزارش ایسکانیوز و به نقل از روزنامه شهروند، پیشینه‌ای که بخشی از آن به واسطه ساختوسازهای مسکونی سال‌های اخیر نابود شده بود؛ اما همچنان باستان‌شناسان را امیدوار نگه داشته که کاوش‌های اخیر و یافته‌های جدید بتواند اسرار زیادی از تاریخ هزاران ساله شیراز را فاش کند.
یکی از سرپرستان تیم کاوش محوطه تاریخی بلوار رحمت شیراز با اشاره به این‌که کاوش باستان‌شناسی از دو هفته قبل در این محوطه آغاز شده، درباره تخریب بخشی از این محوطه به دلیل ساختوسازهای شهری می‌گوید: «بر اساس عکس‌های هوایی این محوطه نزدیک به ۲۴ هکتار است که ۱۲ هکتار آن از بین رفته و کاوش در ۱۲ هکتار باقیمانده آغاز شده است.»
حسنعلی عرب با بیان این‌که ۱۲ هکتار از این محوطه مسکونی شده، به مهر توضیح می‌دهد که «بر اساس مطالعات انجام شده آثاری از دوره «باکون» و هزاره سه الی چهار پیش از میلاد به دست آمده که قدمت برخی از این آثار به ٦٥٠٠ سال قبل باز می‌گردد.»
او ادامه می‌دهد: «نتایج کاوش‌ها با توجه به برشی که در محوطه دیواره‌ای ایجاد شده، چهار متر ارتفاع دارد و آثار معماری که در این محوطه کشف شده از دوره باکون هزاره سوم و چهارم است.» نتایج به دست آمده از کاوش‌های جدید، این امید را در دل باستان‌شناسان زنده کرده که به معماری دوره نوسنگی دست پیدا کنند.
عرب در این‌باره می‌گوید: «از این نتایج به نظر می‌رسد که در صورت ادامه کاوش در قسمت‌های پایین‌تر به معماری دوره نوسنگی نیز برسیم که این موضوع ارزش زیادی دارد.» او یادآوری می‌کند که «عکس‌های قدیمی شیراز که مربوط به سال ۴۸ است، نشان می‌دهد قدمت شیراز فراهخامنشی است و با این نتایج باید قدمت شیراز به سه یا چهار هزار سال قبل‌تر برود. تاکنون آثاری از قطعات سفالی، مهره‌های سنگ، ابزارها و استخوان کشف شده که نشان می‌دهد ارزش دشت شیراز فراتر از مطالعاتی است که تاکنون صورت گرفته است.»
تاریخ شیراز در دست سفال‌های منقوش هزاره پنجم پیش از میلاد
حالا سفال‌های منقوش و ساده، مهره‌ها، ابزارهای سنگی و آثار معماری که علیرضا سرداری از کشف آنها خبر می‌دهد، تاریخ شیراز را در دست گرفته‌اند. یکی دیگر از سرپرستان تیم کاوش محوطه تاریخی بلوار رحمت شهر شیراز با بیان این‌که شواهد اولیه حاصل از بررسی‌ها و کاوش‌های باستان‌شناسی نشان‌دهنده وجود لایه‌های فرهنگی از دوره باکون در هزاره پنجم پیش از میلاد است، می‌گوید: «این شواهد پیشینه شکل‌گیری شهر شیراز را به ٦٥٠٠ پیش
منسوب می‌کند.»
به گزارش پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری او ادامه می‌دهد: «در واقع به نظر می‌رسد که دشت میانکوهی شیراز با در برداشتن محوطه‌ها، تپه‌ها و آثار تاریخی متعدد از دوران پیش از تاریخ، قابلیت سکونت از زمان نوسنگی داشته و با درنظر داشتن وسعت زیاد این محوطه در دوره باکون، این احتمال وجود دارد که تپه پوستچی یکی از بزرگ‌ترین استقرارهای این دوره است که می‌تواند در استان فارس کم نظیر باشد.»
این باستان‌شناس یادآوری می‌کند که «یافته‌های مکشوف از کاوش، شامل قطعات سفال‌های منقوش و ساده، مهره‌ها، ابزارهای سنگی و آثار معماری است که علاوه بر شناخت فرهنگ‌های قدیم در دشت شیراز، نحوه تعاملات و تبادلات اقتصادی و تجاری منطقه را در محدوده‌ای گسترده‌تر تا دره رود کر و دشت‌های دیگر استان فارس نیز روشن می‌کند. این درحالی است که با برشی که در سال‌های گذشته در نتیجه خاکبرداری و تخریب از وسط تپه فوق صورت گرفته، آثاری تا عمق شش متر را آشکار کرده است و به نظر می‌رسد که چنانچه این کاوش‌ها تا لایه‌های پایین‌تر ادامه یابد، شواهدی از دوران قدیمی‌تر تا نوسنگی نیز یافت شود.» به گفته سرداری «این مطالعات می‌تواند منجر به شناسایی آثار گسترده و قابل توجهی در محوطه شود که با ساخت سایت-موزه در محل، به‌طور دایمی در معرض نمایش عموم قرار گیرد.»
20106
