به گزارش ایسکانیوز، کیارستمی از ابتدای امسال تیتر یک بسیاری از رسانه ها را به خود اختصاص داد، او تا مرگ فاصله ای نداشت، این را علی جنتی به ایسکانیوز گفته بود، در روزهایی که کیارستمی در کما به سر می برد، جنتی گفت: اگر پیگیر احوال کیارستمی نمی شدیم قطعا همان شب کارش تمام بود.
در حالی که حسن قاضی زاده هاشمی، وزیر بهداشت، از پلیپ روده به عنوان بیماری کیارستمی نام برده است، بسیاری معتقدند که کم کاری پرسنل بیمارستان «جم» در تشخیص دیر هنگام و عمل های جراحی اشتباه که منجر به عفونت داخلی این فیلمساز شد، دلیل اصلی طولانی شدن روند بهبود کیارستمی است. هنرمندان فراوانی از کیارستمی در روزهای سخت بیماری اش از او عیادت کردند اما شاید مهمترین شخصی که به دیدار این کارگردان پر آوازه سینما رفت، ابراهیم حاتمی کیا باشد، این اهمیت از آن جهت است که این دو فیلمساز از سال ها پیش از نظر ایدئولوژی و نوع نگاهشان به سینما با هم اختلافات بنیادینی دارند.

کیارستمی و حرکت به سوی سینمای ناب
دیدگاه کیارستمی به هنر- صنعت سینما، حرکت به سوی سینمای ناب است، آنچه در آن دخل و تصرفی نباشد و حضور کارگردان احساس نشود. بسیاری از منتقدان ایرانی و اروپایی کیارستمی، فیلم‌های او را فاقد قصه دانسته و بر این اساس سبک او را فاقد جذابیت برای عموم مخاطبان می‌دانند. جدا از این نکته که خود کیارستمی صریحا در گفت‌وگوهای مطبوعاتی خود اعلام کرده که برای مخاطب عام فیلم نمی‌سازد، اما همین تاکید او بر قصه در تمام ورک‌شاپ‌هایش، اشتباه بودن طرز تفکر این منتقدان را عیان می‌کند. کیارستمی خطاب به دانشجویانش در یکی از ورک‌شاپ ها می‌گوید: «وظیفه ما در این نوع از سینما، حذف همه المان‌های غیر ضروری است». این نگاه مینیمالیستی، باعث شده تا کلیه آثار سینمایی کیارستمی و همچنین برخی از دانشجویانش که اکنون فیلمسازان مستقل با شهرت جهانی هستند، به سمت «سینمای ناب» حرکت کنند. او اما سینمای ناب را اینگونه توصیف می کند :«به تصویر کشیدن فضاهای ساده، بدون هیچ مانیفستی».

از منظر کیارستمی فلسفه در به تصویر کشیدن فضاهای ساده با وسایل ساده است. علاقه وافر او به مینیمالیسم و ساده گی را از عکس ها و فیلم هایش به راحتی می توان دریافت، کیارستمی می گوید: فیلم‌هایی را که ساده می‌شود گرفت دوست دارم چون واقعا سینما این‌قدر چیزهای عجیب و غریب نمی‌خواهد. اساس دیدگاه زیبایی‌شناختی کیارستمی بر جدا کردن هنر سینما از صنعت سینما استوار است.

کیارستمی و حضور در جشنواره های بین المللی
عباس کیارستمی با همین دیدگاهش در فیلمسازی توجه منتقدان زیادی را به خود جلب کرد و جشنواره های فراوانی شیفته آثار او شدند تا آنجا که نخستین و تنها نخل طلای جشنواره کن را عباس کیارستمی برای ایران به ارمغان آورد. «طعم گیلاس» که در سال 1997 در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد برنده نخلی این جشنواره شد. مجله تایم در سال ۲۰۰۹ این فیلم را بعنوان یکی از ۱۰ فیلم برتر تاریخ کن معرفی کرد. اما کیارستمی با فیلم «کلوزآپ» به جامعه سینمایی جهان معرف شد. نخستین فیلم بلند کیارستمی در دههٔ ۱۹۹۰ «کلوزآپ» نام داشت که روایتگر یک داستان واقعی بود. داستان «کلوزآپ»، مربوط به فردی عاشق سینما، به نام حسین سبزیان بود که وارد یک خانواده می‌شود و خود را محسن مخملباف معرفی می‌کند. در پایان فیلم مخملباف واقعی پیدا می‌شود و سبزیان در دادگاه می‌گوید به دلیل علاقه به سینما دست به این کار زده است. بخش‌هایی از این فیلم مستند و بخشی از آن استودیویی است. کیارستمی برای این ساخته‌اش در نزد جامعه غرب شناخته تر شد و فیلمش در سراسر اروپا به نمایش درآمد و مورد تحسین قرار گرفت. «کلوزآپ» در سال ۲۰۱۲ نیز توسط نشریهٔ سایت اند ساوند در فهرست ۵۰ فیلم برتر تاریخ سینما قرار گرفت و جایزه فیبرشی جشنواره بین‌المللی فیلم استانبول و جایزه ویژه منتقدان جشنواره بین‌المللی فیلم مونترال را به دست آورد. نانی مورتی در سال ۱۹۹۶ فیلم کوتاهی با نام روز افتتاحیه کلوزآپ دربارهٔ نمایش کلوزآپ در رم ساخت. وی در همین سال نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه لژیون دونور را دریافت کرد.
او موفق به دریافت حداقل هشتاد جایزه معتبر تا سال ۲۰۱۴ شده است.
ویترین افتخارات کیارستمی پر است از جوایزی که در طول سال های فعالیتش از جشنواره های گوناگون بین المللی از آن خود کرده است. بسیاری از فیلمسازان تازه کار ایرانی در دهه هفتاد از پیروان نوع نگاه کیارستمی به سینما شدند و کارگردانان بسیاری یه تقلید از او به سادگی در سینما روی آوردند.

با آرزوی بهبودی برای او در سالروز تولدش

503502