شب قدر، شب قدرشناسی قرآن و علی است

حجت الاسلام علی عسکری*

عَلّی حبّهُ جنّه قسیمُ النار والجنّه

و صّی المصطفی حقاً أمام الانس و الجنّه

محبت و عشق به علی(ع) سپر بازدارنده از آتش است. او تقسیم کننده آتش جهنم و بهشت جاودان خداست. وصی به حق برگزیده خدا و رسول رحمت است. کسی که امام و پیشوای انسانها و جنیان است.

این کلام موزون، زیبا و پرنغز را در مقام شامخ مولای خوبان، امام عارفان، امیرالمومنین علی(ع)، پیشوای اهل سنت امام مالکی بیان کرده و در دیوان او مضبوط است. سخن و سند آشکاری که بر ولایت تشریعی و تکوینی آن مولود کعبه، شهید محراب و انسان کامل دلالت دارد و گویای حدیث ولایت، حدیث اخوت، حدیث انذار، حدیث وصیت، حدیث خیبر و حدیث غدیر است. حدیث غدیری که معرفت شناسی دینی از منظر ولایت و رهبری را به تصویر کشیده و استمرار بعثت در پرتو ولایت را یادآوری می نماید آنجا که پیامبر(ص) خطاب به قاطبه مسلمانان فرمود: مَنْ اَوْلی بِکُمْ مِنْ اَنفُسِکُم؟! چه کسی اولی است به شما از خودتان؟! و به مصداق آیه شریفه قرآن: (( النّبیُ اَولی باْلمُومِنینَ منْ انفسِهم))که داردپیامبر(ص) بر مومنان از خودشان سزاوارتر است، همه جمعیت مسلمانان یک صدا پاسخ گفتند: أنتَ یا رسول الله پس از پاسخ مردم پیامبر (ص) فرمود :مَنْ کُنْتُ مولاه فَهذا علّی مولاه. هرکس را که من مولای او هستم از این پس این علی(ع) مولای اوست. خدایا دوست بدار کسی را که دوستدار علی است و دشمن بدار کسی را که دشمنی می کند با علی(ع) . این روایت که یک حدیث متواتر و غیر قابل انکار است و بنا به نص صریح آیه قرآن، اکمال دین و اتمام نعم الهی در قالب رخداد غدیر را تصویر کننده است همان چیزی است که در شعر امام مالکی تفسیر و تبیین شده و حجت برای امت مسلمان در طول تاریخ تا قیام قیامت است. روی همین جهت است که اعتصام به ولایت علوی، تمسک به حبل المتین الهی است و در شب قدر همه ما ضمن اینکه خود را باز می یابیم، باید قدرشناس سررشته پیوندمان با خدا و خالق هستی، صاحب ولایت کبری علی (ع) باشیم و در حین به سرگرفتن قرآن نازل خطاب به این قرآن صاعد و مصداق عینی عروج آسمانی بگوییم:

ای خوانده تو را خدا ولّی، ادرکنی بر تو ز نبی نصّ جلّی، ادرکنی

دستم تهی و لطف تو بی پایان است ای حضرت مرتضی علی، ادرکنی

و چون در ایام قدر ماه مبارک و پرفیض رمضان، مولایمان علی(ع) به سوی خالق هستی صعود کرده و شعار فزّت و رب الکعبه از زبان مبارکش صادر و بر روح و روان عاشقان و دلدادگان حضرتش جاری شده است و شب قدر، شب قدرشناسی علی (ع) است در چنین ایامی بسیار بجا است که سر شکافته مولا در میان محراب و محاسن پرخونش را در درگاه خدا وسیله قرار بدهیم و از ذات ربوبی بخواهیم به برکت روح بلند و باعظمت علی(ع) ما را یاری نماید و اگر بناست ما را در دنیا و آخرت به کسی واگذارد، آن کس به جز علی و فرزندان طاهر و پاکش نباشد بویژه که در روایت داریم ، ولایت علی (ع) و فرزندان معصوم آن حضرت ، جزء تقدیرات مورد نظر الهی در شب قدر است. بقای شب قدر دلیل محکمی بر بقاء امامت و بقای امامت همان بقای دین و استمرار حرکت دینی است چرا که با وجود امام و حجة بالغه الهی و الگوی ولایت است که انسان موحد، شرافت و حسن ذاتی عبادت و ارتباط با خدا را بازشناسی نموده و در زندگی بدان پایند می باشد. این درس آموزی از مکتب ولایت و علی (ع) است که مایه نجات است آنجا که مولی فرمود: اِلهی مٰا عَبَدْتُکَ خُوفاً مِنْ نارَکَ وَلا طَمَاً فی جَنَتَکَ بَل وَجَدْتُکَ اَهْلاً لِلعِبادَةِ فَعَبَدتُکَ – خدایا من تو را به جهت ترس از آتش عذاب جهنم، یا به خاطر طمع در نعمت های بهشت، عبادت نمی کنم . تو را عبادت می کنم چون تنها تو یگانه و بی نیاز مطلقی و اهل و شایسته برای عبادتی .

پیام رسای این کلام پر مغز مولا، این است که تلقی ما رهروان حضرتش از عبادت خدا، لازم است عارفانه باشد نه کاسب کارانه !

سعدی علیه الرحمه برای توجه دهی به چنین عبادتی می گوید:

گر از دوست چشمت به احسان او است

تو در بند خویشی نه در بند دوست

خلاف طریقت بود کاولیاء

تمنا کنند از خدا جز خدا

بر همین اساس است که اوج التجابه ما به درگاه خدا در شب قدر باید هم آوا با اراده عاشقانه مولایمان باشد که وجوش فانی در خدا بود و بهترین الگوی شناخته شده و نشان قدر بندگی کامل خدا محسوب می شد. در این شب هر دلداده و عاشقی باید حالات معنوی خود را به علی (ع) و خدا علی (ع) معطوف ساخته و نجوا کند: علی ای روح هستی/ ای کتاب حق پرستی / عشق را تنها نشانه / چه بگویم چه نگویم . کوتاه سخن اینکه در شب قدر منزلت مسلمانی و هویت اسلامی را به جستجو نشسته ، آن را از خداوند خالق هستی طلب می کنیم. در بهترین مکان های مقدس قرآن را در پیش رو یا بر سرِ خود نهاده و تمسک به ولایت را در ذیل قرآن مبنای عمل قرار می دهیم و می‌دانیم که اعتصام به قرآن ، عترت و ولایت چیزی است که رسول خاتم (ص) ما را بدان سفارش نموده است آنجا که فرمود: من در میان شما دو چیز سنگین و گرانمایه را به ودیعت گذاشته ام 1- کتاب خدا (قرآن نازل) 2- عترت و ولایت که «قرآن صاعد» است. اگر به این دو تمسک بجوئید هرگز گمراه نخواهید شد.این دو با هم هستند تا قیامت و هرگز از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد آیند.

مفهوم این سخن پیامبر (ص) این است که اگر کسی قرآن را بگیرد و ولایت را رها کند به بیراهه رفته است همچنانکه اگر کسی به ولایت تمسک جویدو قرآن را رها کند او نیز راه را به بیراهه رفته است. نتیجه اینکه شب ، شب قدرشناسی قرآن ، علی (ع) و چهارده معصوم پاک است و باید تلاش کنیم تا معرفت شناسی قرآنی و ولایی بیش از گذشته نصیبمان گردد.

معاون پارلمانی دانشگاه آزاد اسلامی

20101

کد خبر: 656609

وب گردی

وب گردی