به گزارش ایسکانیوز، جودو با توجه به حضور در المپیک از همان بدو تولد در میان رشته های محبوب قرار گرفت تا بعنوان ابزاری مدال آور در خدمت جامعه ورزش قرار گیرد. ناکامی های پیاپی توام با تزلزل در بعد مدیریتی جودو سبب شد تا در آستانه المپیک ریو نگاهی گذرا بر عملکرد رشته ای داشته باشیم که تا همین چند سال قبل با مدال المپیک فاصله ای به اندازه یک اخطار داشت.

جودو ایران در سال۱۹۹۶ با یک ورزشکار، اولین حضورش را در المپیک آتلانتا تجربه کرد، قرعه به نام امیر قمی نفر هفتم مسابقات آسیایی در آمد و در نخستین تجربه المپیکی جودو هدایت تیم یک نفره بر عهده علی امینی قرار گرفت، امیر قمی در هر دو مبارزه اش باشکست روبرو شد تا المپیک آتلانتا سر آغاز رشد و توسعه جودو در ایران باشد.ایران پس از تجربه ناکامی در المپیک توانست دو نقره آسیایی ۱۹۹۱ اوزاکا را ارتقا بخشد و در رقابتهای آسیایی ۱۹۹۶ ویتنام بعنوان قهرمانی دست یابد.
در این برهه زمانی از پتانسیل نیروی انسانی ورزش های بومی نزدیک به جودو بهره گرفته شد تا از شاخص های متبحر در تکنیک های جودو استفاده شود، در حقیقت ایران نیز همانند روس ها ، گرجی ها و بسیاری از کشورهای دیگر، نیروها موجود در ورزش های بومی مانند کشتی های محلی نزدیک به جودو را برای رسیدن به موفقیت بکارگرفت.
اگر صرفا قرار بود با استفاده از آموزش نیروها به شکل ژاپنی کار دنبال شود، ایران باید سالها در پشت درهای بسته به انتظار می نشست، تعدادی از تکنیک های چوخه همان تکنیک های جودو با گارد های متفاوت بود و این امر ممری شد تا در رقابت با ژاپنی ها هم به پیروزی برسیم، این شرایط به همین منوال ادامه یافت و در مسابقات مختلف برای ایران مدال آوری شد و شرایط جودو ایران روزبروز بهتر شد تا در المپیک های مختلف با اختلاف یک هانتی به پنجمی المپیک می رسیدیم بطور مثال آخوند زاده در المپیک آتن با یک اخطار مدال المپیک را از دست داد.
ورق جودو ایران با آمدن ویزر رییس فدراسیون جهانی جودو برگشت و با اجرای شرایط جدید جودو در جهان به یکباره ایران با ایست مدال آوری مواجه شد، جودو ایران باید به سرعت با قوانین جدید جهانی همسو می شد،در نظر داشته باشید در المپیک بیجینگ روس ها هیچ مدالی نگرفتند و ایران دو پنجمی داشت، اما در المپیک لندن روسها به عنوان اول المپیک دست یافتن و با کسب سه طلا،دونقره و یک برنز دستاورد خوبی از این المپیک برایشان رقم خورد.
روس ها از گامبای ایتالیایی دارنده دو مدال المپیک و یکی از چهره های شاخص برنامه ریزی با دریافت بودجه ای برابر مربیان تراز اول فوتبال بهره گرفتند تا با قوانین جدید همسو شوند و با این حساب نتایج مطلوب هم در المپیک برایشان رقم خورد.
فصل جدید جودو آغاز شد تا شکست جودو ایران در المپیک پکن سر آغاز توسعه فنی در ایران باشد، با دریافتن این موضوع رسیدن به نتیجه هدف قرار گرفت اما تزلزل مدیریتی مانع از انجام اصلاحات شد با خروج درخشان و تصدی رضوی در این فدراسیون طرح توسعه فنی عقیم ماند، در ادامه مشکلات داور المپیکی پیش آمد تا در نهایت با فشار فدراسیون جهانی رضوی کنار رفت.با آمدن امینی هم در فاصله سه ماه فاجعه سقوط هواپیما ملی پوشان و داستان معروف صغر سنی پیش آمد تا دوباره فدراسیون جودو در تلاطم حواشی به ناکارآمدی برسد، هرچند در پایان این داستان فدراسیون مبرا و تنها خانواده ملی پوشان صغر سنی به پرداخت ۲۰ هزارتومان محکوم شدند، اما باز هم حواشی دست از گریبان جودو بر نداشت تا برنامه های همسویی با قوانین جدید در سایه باقی بماند.
در این زمان برای آسیب شناسی روانی دکتر تجار ماموریت یافت تا در تمامی اعزام ها در کنار تیم های ملی قرار گیرد و با استفاده از تجربه او در سالهای بعد جودو بتواند با مباحث فشار روانی روی ملی پوشان براحتی کنار آید و با همه این شرایط جودو توانست در بازی های آسیایی گوانجو به دو مدال دست یابد، اما همین جودو در بازی های آسیایی اینچیون بعد از سی سال مدال آوری با دستان خالی به خانه بازگشت .
در دوران تصدی امینی، حاج یوسف زاده بعنوان با تجربه ترین فرد برای پشتوانه سازی از سرمربیگری بزرگسالان به مربیگری جوانان تنزل یافت و ماموریت گرفت برای پشتوانه سازی المپیک ریو با ۴۵ نفر از استعداد های جودو کار کند در این زمان با هزینه شخصی دکتر عمادی قرار شد تا چهار سال آینده این افراد بطور دایمی در اردو آمادگی باشند،بازهم تغییرات مجال نداد و با گذشت سه ماه و دو دوره اردو حاصل سه سال برنامه ریزی برای المپیک ریو با تغییر مدیریت بدست فراموشی سپرده شد.
مدیریت اتوبوسی گریبان جودو را گرفت و با تصدی رستگار جابجایی ها آغاز شد تا از نقطه صفر دوباره شروع کنیم.
در ادامه یکماه بعد از حضور رستگار در مسابقات آسیایی ازبکستان جودو با دستان پر به کشور باز گشت، شادی تصور مدیریت خوب یکماهه مزیدی بر علت شد تا روند نزولی جودو آغاز شود و از این رهگذر دیگر مدالی بنام ایران ثبت نشود. مبحث محرومیت ۶ ماهه پیش آمد تا کاروان ایران که برای حضور در مسابقات آسیایی جوانان تایلند، سه روز در مالزی بماند و دست آخر بدون حضور تیم در مسابقات به کشور بازگردد.
در ماههای اخیر با تغییرات زیاد در سطوح مدیریتی ضربه به پیکره جودو ادامه یافت، اعلام زود هنگام ثبت نام انتخابات جودو بار دیگر در شرایطی که تیم ملی در آستانه دو رویداد کسب سهمیه المپیک ریو بود کار خودش را کرد و این دوهفته باقی مانده برای کسب سهمیه چهارم در حالی از دست رفت که در هنگامه جدال ملی پوشان و نیم ساعت مانده به آخرین مبارزه محجوب، خدابخش از سرپرستی فدراسیون استعفا کرد.
آنچه تا بحال به آن پرداخته شد مسایل خارج از تاتامی جودو بود از آنها که بگذریم در تاتامی جودو نیز اردو نشینان با مشکلات فروان دسته پنجه نرم کردند درحالی که دوسال را با مجید زارعیان برای کسب سهمیه المپیک تلاش کرده بودند با برداشتن وی بحث مربیان شخصی و حاشیه های ویژه خودش دارندگان سهمیه المپیک را تحت فشار قرار داد تا برای برون رفت از این مشکل نصرت خان ازبکستانی ناجی شود و تنها چند ماه مانده به المپیک سکان هدایت تیم ملی به دستان او سپرده شد هرچند بر توانایی این مربی شکی نیست، اما آیا او زمان کافی برای رساندن المپیکی ها به آمادگی لازم را دارد و ملی پوشان در کارزار رویدادی به وسعت المپیک که باید همانند یک طفل شیر خوار به صدای مربیشان همچون نوای مادرانه مانوس باشند به شرایط آرمانی خواهند رسید؟
از ملی پوشانی که در این ماهها با تغییرات مدیریتی و فنی مواجه بوده اند به چه میزان می توان توقع داشت و آیا اثرات سو و فشار روانی حاصله بر المپیکی های جودو در این زمان محدود باقی مانده بر طرف خواهد شد؟
آنچه گفته شد نشان می دهد کار را باید به کار آزموده داد و سرمایه هایی که برای کسب تجربه اشان از کیسه بیت المال هزینه شده به آغوش جودو باز گردانده و از کوله بار تجاربشان بهره برد، بنظر می رسد زمان آزمون وخطا به پایان رسیده و جودو نیاز به بازگشت به رسم الخط پیش از سیر نزولی خود دارد و تغییرات مدیریتی نتیجه گرا و مقطعی توام با جا بجایی های اتوبوسی در این رشته پایان یابد.

606/601