به گزارش ایسکانیوز در ابتدای این نشست امیر اثباتی طراح صحنه و لباس این نمایش گفت: خوشحالم که بعد از سال ها آقای امجد کاری را برای آوردن روی صحنه در نظر گرفتند و ما هم در خدمت ایشان هستیم. قبل از اینکه این نمایش منتشر شود من در جریان این نمایش بودم و الان خیلی‌ خوشحالم، علاوه بر اینکه آقای امجد را مجدد به روی صحنه می بینیم، این نمایش نمایش خوبی است. نمایش جدی است و این حرکت حرکت مهمی‌ است.

در ادامه حمید امجد در مورد این نمایش گفت: برخلاف بقیه نمایش نامه های من این مقدمه هم دارد. شاید به دلیل تجربه تاریخی‌ و زیبا شناختی‌ که در متن هست لازم دیدم که توضیحاتی در مقدمه مورد این تجربه بدهم.

وی ادامه داد: در اکثر کارهای من قدری گرایش به تاریخ و ادبیات و بینا متنیت وجود دارد. این نمایش در مورد زندگی‌ چخوف است. مهم این است که از همهٔ این‌ها چطور به یک پارچگی برسیم. این چیزی بود که در این متن اتفاق می‌افتد. این متن آمیزه چند متن است. در مورد آخرین سال های زندگی‌ چخوف و در کل اول زندگی‌ و آثارچخوف است. این نمایش فقط چخوف خالص نیست و در مورد مکان و زمان ما است. شاید نقطه تماس بین جهان ما جهان چخوف شخصیت‌های خیالی ای هستند که من به این نمایش افزودم.

امیر اثباتی طراح صحنه، در مورد تجربه همکاری با حمید امجد گفت: من در چند کار تئاتری آقای امجد بودم و ارتباط کاری ما با همان شکل قبلی‌ ادامه پبدا کرده است. در این کار هم با توجه به اینکه من از قبل در جریان بودم، فکر می‌کنم تا جایی‌ که به طراحی مربوط می شود می‌توانم این توضیح را بدهم که در این متن ارجاع به متون تاریخی‌ دیده می‌شود همچنین ما ذات آثار چخوف را در این اثر می بینیم. من سعی‌ کردم که شکل اجرا را با همان شیوه‌ای که در آن زمان بود به تصویر بکشم. به لحاظ زیبایی‌ شناسی‌ نگاه ما به این ترتیب بود و این توافق هم مثل همیشه با آقای امجد وجود داشت.

وی افزود: تلاشی که من و همکارانم داشتیم با توجه به بقای اندکی‌ که از امکانات صحنه‌ای باقی‌ مانده بوده است. لذتی که از کشف نکته های‌ ظریف درون متن به من دست می داد در طراحی انگیزه‌ای می شد که مسیر خود را پیدا کنم. امیدوارم این لذت در بینندگان اثر هم اتفاق بیفتد.

امجد در ادامه گفت: همکاری من با آقای اثباتی از دهه ۷۰ آغاز شده. در دهه ۸۰ با چند نمایش و فیلم وارد مذاکره شدیم. آقای اثباتی از لحظه نوشتن در کنار من حضور داشتند. چند بازیگر و چند همکار هستند که همیشه از همان ابتدا در ذهنم می‌دانستم که این نقش برای این بازیگر است. خوشبختانه همیشه چند بازیگر حضور داشتند که من بتوانم ذخیره ای ذهنی‌ را در زمینه با نقش های سخت داشته باشم. آقای اثباتی خیلی‌ زود متوجه می شوند که من چه می خواهم. شاید اگر من کسانی‌ مثل آقای اثباتی و همکاران دیگر را نداشتم هیچوقت یک سری از متن ها را نمی نوشتم. من خواستم سپاسم را برای بودن و دانش و تجربه آقای اثباتی اعلام بکنم.

سعیده آبشناسان تهیه کنند اثر نیز گفت: خوشحالم که در اولین حضور خود در عرصه تأتر کار را با کارگردان بزرگی‌ مثل آقای امجد شروع کردم، این اولین حضور من در این عرصه است. به خودم می‌بالم که در کنار آقای امجد هستم. همیشه کارهایشان را در صحنه می دیدم اما هیچوقت تصور نمی کردم که تهیه کنند کار ایشان باشم. برای من این پیشنهاد پیشنهاد خوبی بود و من فکر می‌کردم حتا این کار به قرارداد نرسد. این پروژه‌ بسیار بزرگ است و استرس زیادی دارد، کار کردن با شخصیتی مثل آقای امجد که حساسیٔت‌های زیادی دارند در عین حال که شیرین است بسیار سخت هم هست. اینکه انجمن هنرهای نمایشی این تصمیم ر ا گرفته که تأتر هم تهیه کننده داشته باشد، گام مثبتی در زمینه تأتر است.

معصومه رحمانی نیز در مقام بازیگر گفت: از آقای امجد تشکر می‌کنم که بعد از ۱۳ سال می خواهند تأتر کار کنند و بسیار قدردانشان هستم که از من در این کار دعوت کردند. خوشحالم که در کنار بزرگانی هستم که می‌توانم یک تجربه بزرگ‌ را کسب کنم. از خانم آبشناسان هم ممنونم که از تأتر حمایت کردند.

در ادامه داریوش موفق دیگر بازیگر این نمایش گفت: خیلی‌ خوشحالم که با این گروه کار می‌کنم. غیراز یکی‌ دو دست اندازی که داشتیم همه چیز رو به راه بود و درست پیش رفت. در دوره‌ای که گرایش به جنبه‌های تبلیغاتی است ما داریم کاری را انجام می دهیم که بیشتر دغدغه فرهنگی‌ دارد.

حمید امجد در مورد خداحافظی سام قریبیان از این مجموعه گفت: در این پروژه‌ بازیگران زیادی تست دادند و حضور داشتند و بعضی‌‌ها ازلحاظ سلیقه و درگیری های دیگری که داشتند و حال دلایل گوناگون، خیلی‌ از دوستان که حدودا ۱۰ نفر بودند در کنار ما نیستند. با آقای قریبیان هم به دلیل مشغولیت کاری که ایشان داشتند و درگیر فیلمی بودند و نوع سلیقه ایشان، دوستانه به این نتیجه رسیدیم که در همکاری‌های بعدی با هم به روی صحنه برویم. ایشان هم یکی‌ از آن چندین نفر بودند که نتوانستیم با آنها کار کنیم.

حمید امجد ادامه داد: یکایک همکارانم در واقع سهم حیاتی و کلیدی در این نمایش داشتند. تهیه کننده ما برای تئاتر سرمایه گذاری کرده است. یک مهمان تازه وارد عرصه تأتر شده و از لحظه ورود در نقش میزبان هم دارد به تأتر خدمت می‌کند. خانم آبشناسان بدون هیچ سرمایه دولتی و کمکی‌ روی این کار ایستاده اند و با حمایت تام و پشتوانه تمام قدر وارد پروژه شدند. نخواستند که الکی‌ کار را شلوغ کنند و این پروژه‌ مدیون ایشان است. امیدوارم که نتیجه کار رضایت بخش باشد و تماشاگران بدون تعارف از کار لذت ببرد که خستگی‌ همهٔ ما به ویژه ایشان درآید. طبیعتا بازگشت سرمایه مهم است اما تمرکز ایشان روی فرهنگ است و امیدوارم بازتاب فرهنگی‌ کار در درجه اول و بعد هم بازگشت سرمایه، ایشان را تشویق به حضور مجدد در این عرصه کند.

همچنین امجد ادامه داد: من فکر می‌کنم که هر تئاتر مولفه‌ها و عناصر جداگانه‌ای دارند اما اگر بتواند در این بین به یک پارچگی برسد مهم است. من فکر نمیکنم که دوستان من مخالف تبلیغات باشند شما برای بین درست‌ترین حرفها را هم تبلیغ کنید. تا آنجایی که من تئاتر را بخشی از هنر به حساب می‌آورم با اینکه ممکن است بگویند بخشی از بیزینس است اما آن کار من نیست. تاتر مخلوطی از همهٔ این عوامل است. تصوری که من از اثر هنری دارم ساختاری سازمان مند است و محصول ذهن خلق انسانی‌ است. هر کس برای نزدیک شدن به هنر نیاز مند فردیت است. من سخت گیرم و دوست دارم که همه چیز درست اجرا شود. از آنچه که به نام من به روی صحنه می امد راضی‌ نبودم. به همین خاطر ۱۲ سال به روی صحنه نیامدم. از یک جایی‌ فکر کردم این حرفه را نمی‌خواهم. سالهای سال به من گفتند که شرایط عوض شده است و بیا کار کن. به نظرم فضا از جنبه ای بدتر شده اما از جنبه ای نیز بهتر شده است.
وی در مورد حضور چهره‌ها در تأتر گفت: من چنین چیزی در کارنامه ام ندارم که کسی‌ را صرفاً برای یک دلیل دعوت کرده باشد. هیچ جمله ای و هیچ عنصری در کار من نیست که بی‌ روابط پیش برود و فقط یک کارکرد داشته باشد. همان اندازه در مورد بازیگران و همکارانم این موضوع صادق است. شک نکنید که به هزار جنبه کارآیی و توانایی و قابلیت فکر می‌کنم. این نوع داوری تهش توهین به کار و بازیگر است. هر کدام از این بازیگران از جمله بهنوش بختیاری همکار نازنین من پر از خلاقیت و قابلیت هستند. روز اول مواجهه و ارتباط من با خانم بختیاری خیلی‌ سال پیش در کلاس فلسفه مدرن بود. من معدودی از کارهای خانم بختیاری را دیدم. روز اولی‌ که راجع به این کار حرف زدیم گفتند: من می‌خواهم نقش واقعی یا حتا تلخ بازی کنم می خواهم کار تازه انجام دهم. ممکن است که بگویید ایشان برای گیشه دعوت شده است، اما این درست نیست.

بهنوش بختیاری گفت: من همیشه از صمیم قبل شما خبرنگاران را دوست دارم از شما ممنونم. من از طرفداران استاد حمید امجد بودم. تمام تاترهای ایشان را دیدم و نمایش نامه هایشان را خواندم به معنی‌ واقعی ایشان را یک مرد با سواد، انسان و عالم می‌‌دانم. روزی که برای این نقش به من تلفن شد احساس کردم دارم سکته می‌کنم. با شناختی‌ که من از این کارگردان دارم بعید می‌‌دانم که حتا ذره ای به گیشه فکر کند. دلم می‌خواست تجربه جدیدی انجام دهم و یاد بگیرم. برای من کمی‌ سخت بود این تمرین‌ها اما مثل دانشگاه بود و اولین بار در زندگیم بود که فهمیدم کلمه یعنی‌ چه، اینکه کلمه بار و معنی‌ و مفهوم دارد.
بختیاری ادامه داد: همین الان که اینجا هستم احساس می‌کنم که موجود بسیار خوش شانسی هستم و خدا به من رو کرده است. این کار بسیار حرفه‌ای است از هر لحاظ. همه چیز عالی است. با تمام سختی های شیرینش به من خیلی‌ خوش می گذرد، آرزو می کنم که مردم این کار را ببینند. هر ایرانی باید یک بار سه خواهر را بشنود و ببیند. کارگردان های عزیز خوب است که به بازیگران اعتماد کنند و اجازه دهند که در نقش های گوناگون دیده شوند.

502502