به گزارش ایسکانیوز به نقل از روابط عمومی بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، این نویسنده در کلاس حوزه داستان‌نویسی «آل جلال» به موضوع «چگونه رمان بنویسیم» پرداخت.
دهقان در ابتدای صحبت‌هایش درباره تفاوت‌های رمان و داستان کوتاه گفت: داستان کوتاه لذت آنی نویسنده است. داستان کوتاه بعد از یک هفته تمام می‌شود و نویسنده شروع می‌کند به چکش‌کاری آن. در رمان این لذت لحظه‌ای نیست و اصلاً نامش را نباید لذت بگذاریم. رمان به یک زجر طولانی تبدیل می‌شود و نویسنده باید زمان زیادی صرف کند تا رمان نوشته شود. کسی که می‌خواهد رمان بنویسد، باید ذهن بزرگ‌تری داشته باشد.
او در ادامه افزود: بزرگ‌ترین مشکل، این زجر طولانی است که من می‌خواهم درباره‌اش صحبت کنم. شما یک سال با قهرمان قصه زندگی می‌کنید و در نهایت ممکن است او را بکشید!
این داستان‌نویس با اشاره به مسائل روان‌شناسی رمان‌نویسان بیان کرد: روان‌شناسان درباره رمان‌نویسی در مردان و زنان می‌گویند، این امر کاملاً متفاوت است. در مردها، هنگام رمان‌نویسی خلاقیت همراه با افسردگی است. یعنی خیلی از داستان‌نویسان مرد و نوابغی را که می‌بینید، وقتی به خلاقیت می‌رسند، همراه با افسردگی آن را تجربه می‌کنند؛ اما درباره خانم‌ها، این کار با شادی فراوان همراه است. روان‌شناسان می‌گویند، وقتی خانم‌ها دست به خلاقیت می‌زنند، یک بی‌خودی از خود در وجودشان به وجود می‌آید که حاوی شادی سرشاری است.
دهقان در ادامه اظهار کرد: نوشتن قصه کوتاه، لذت لحظه‌ای و خلق رمان، زجر طولانی است. کسی که رمان می‌نویسد، آمادگی این را دارد که موفقیتش را بعد از یک سال جشن بگیرد. مانند دو 100 متر و دو ماراتن است. در دو صد متر، دونده می‌دود و با نفر دوم فاصله چندانی ندارد، اما در دو ماراتن 42 کیلومتر می‌دود و نفر اول با نفر بعد 5 دقیقه فاصله دارد.
نویسنده کتاب پرفروش «سفر به گرای 270 درجه» با اشاره به خاطره یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس درباره احمد متوسلیان گفت: داستان کوتاه، یک اتفاق یا یک لحظه است؛ اما رمان این‌گونه نیست. رمان، یک گستره زمانی طولانی است که شخصیت‌های داستان را کالبدشکافی می‌کند. زندگی در رمان، جاری است و افتخار نوشتن یک رمان موفق بسیار طولانی‌تر و ماندگارتر از نوشتن یک داستان کوتاه است.
502502
