ایسکانیوز: کوربین به عنوان رهبر جدید حزب کارگر از برنامه اقتصادی صرفهجویانه دولت کنونی بریتانیاناراضی است و خواهان تغییر آن است. وی همچنین از مدافعان بازگشایی معادن تعطیل شده زغال سنگ در بریتانیاست. کوربین با روند خصوصیسازی موسسات دولتی، بویژه زیرساختهای اقتصادی مخالف است و مایل است که راهآهن بریتانیا دوباره دولتی شود.کوربین همچنین خواهان اخذ مالیاتهای بیشتر از "ثروتمندان" بریتانیایی است. او در پی سرمایهگذاری بیشتر بانکها در عرصه مسکنسازی، انرژی، راهسازی و پروژههای دیجیتالی است.
در واقع اهمیت انتخاب کوربین از این منظر هم است که در چند سال گذشته حزب کارگر بیش از حد به سمت راست گرایش یافته بود. حزب کارگر که برای دفاع از حقوق کارگران و بهبود وضعیت معیشتی و رفاهی آنان تشکیل شده بود در سال هایی که تونی بلر رهبری آن را به دست گرفته بود از تمامی برنامه های تامین اجتماعی، رفاه و حمایت از طبقه کارگر و طبقات فرودست عدول کرد. تونی بلر در این راستا، پس از به دست آوردن ریاست حزب کارگر در سال 1994 میلادی ، حذف بند چهار اساسنامه این حزب را که اعضای حزب کارگر را به سیاست های سوسیالیستی ملزم می ساخت، حذف کرد.
مانیفست حزب کارگر در سال 1997 میلادی که در آستانه انتخابات پارلمانی، توسط بلر و همفکرانش تصویب شده بود، شباهت چندانی با مانیفست این حزب در سال 1983 میلادی نداشت و به جای عمومی سازی، بر ادامه سیاست های 'اقتصاد بازار آزاد' حزب محافظه کار که به "تاچریسم" شناخته می شود، تأکید داشت. اهمیت بند چهارم اساسنامه حزب کارگر در این حد بوده است که جرمی کوربین اعلام کرده است ان را احیا خواهد کرد . در بند چهارم اساسنامه حزب کارگر اهداف سوسیالیستی این حزب کارگری مدون شده بود. در واقع در بند 4/ اساسنامه حزب کارگر چنین آمده بود :"تأمین منافع کارگران یدی و فکری، توزیع عادلانه ثروت بر اساس مالکیت اشتراکی، ابزار تولید و ایجاد بهترین نظام مدیریتی، برای کنترل صنعت یا خدمات دولتی است."
جرمی کوربین به صراحت علیه سیاستهای حزب کارگر که به "بلریسم" مشهور بوده است، در سالهای اخیر، انتقاد کرده است. این هم دلیل استقبال عمومی رای دهندگان حزب کارگر به وی بوده است. به ویژه سیاستهای این حزب در دوران تونی بلر علیه رفاه اجتماعی از جمله مواردی است که کوربین به ان اعتراض کرد و موجب رای اوردنش شد.
کوربین خواهان بازگشت به همان آرمان های سوسیالیستی مندرج در این بند است و تامین رفاه مردم بریتانیا را در ان می جوید. وی عمومی کردن راه آهن، نظارت بیشتر بر بانکها و موسسات مالی و تعطیلی برنامه تسلیحات هستهای انگلیس را در همین راستا می بیند. به دنبال شکست حزب کارگر در انتخابات پارلمانی اد میلیبند، از مقام خود استعفا داد. محور اصلی بحثها در انتخابات رهبری حزب پس از وی این بود که آیا شکست حزب کارگر به خاطر این بوده که حزب کارگر از ماهیت سوسیالیستی و سیاست های حمایت از تامین اجتماعی و رفاه عمومی مردم دور افتاده است. در واقع موضع روشنی در برابر سیاستهای محافظهکاران و لیبرالها نداشت.
جرمی کوربین به خاطر سیاستهای ضدریاضتی و ضدجنگ خود توانسته بود حمایت طیف گستردهای از اعضای حزب کارگر را جلب کند.کوربین جانشین اد میلیبند شده است که پس از شکست در انتخابات عمومی سه ماه پیش، از سمت خود کناره گیری کرد.
دیدگاههای سیاسی کوربین ۶۶ ساله نزدیک به جنبشهای ضد ریاضتی برخی کشورهای اروپایی است. کوربین تاکید دارد انگلیس به منظور تقویت اقتصاد، نیازمند سرمایه گذاری عمومی است. کوربین روز شنبه پس از پیروزی در سخنانی در لندن، خواستار ایجاد «جامعهای بهتر» در انگلیس شد و قول داد که آیندهای بهتر در انتظار انگلیسیها خواهد بود.
وی در اولین سخنرانی خود بعد از اعلام پیروزی اش در انتخابات رهبری حزب کارگر گفت: «مسائل میتواند (بهتر شوند) و اوضاع تغییر خواهد کرد. ، نه فقط تلاش برای پیروزی حزب کارگر در انتخابات بلکه همچنین پیروزی پرشور کل جامعه تا نشان بدهیم که لازم نیست از عدالت دور باشیم و دچار نابرابری شویم و فقر نیز یک مقوله اجتناب ناپذیر نیست. محافظه کاران از بحران اقتصادی ۲۰۰۸ سوء استفاده کردند و بار سنگین آن را بردوش فقیرترین مردم کشور گذاشتند.»
کوربین بارها گفته است که مهاجران "فشاری" بر اقتصاد بریتانیا وارد نمیکنند. وی همچنین از جمله مدافعان کمک به آوارگان و پناهجویان
و نیز عضو کمپین همبستگی با فلسطینیان، عفو بین الملل، کمپین خلع تسلیحات اتمی و ائتلاف توقف جنگ است. وی در سال ۱۹۸۴ در اعتراض به آپارتاید در مقابل کنسولگری آفریقای جنوبی در لندن دستگیر شد. او همچنین یکی از برگزار کنندگان اصلی تظاهرات معروف به یک میلیون نفری در لندن علیه حمله به عراق بود.
اما کوربین چگونه می خواهد این سیاست ها را به مرحله اجرا در بیاورد. وی در گفت وگو با سایت خبری 'گرین دسک ' گفت که دولت کارگری تحت رهبری وی، بار دیگر با خرید سهام شش شرکت بزرگ انرژی، آنها را به بخش عمومی منتقل خواهد کرد."شرکت بریتیش گاز"، "اس اس ای "، "ای ون "، "آر دبلیو ای " ، " ان پاور"، " اسکاتیش پاور" و " ای دی اف" از جمله شرکت هایی است که کوربین قول داده است که در صورت پیروزی حزب کارگر تحت رهبری اش در انتخابات پارلمانی سال 2020 میلادی، ملی خواهند شد.
وی در ادامه این مصاحبه گفت: "ما خواهان مالکیت عمومی بر بخش های گاز و برق هستیم . شخصاً خواهان آن هستم که شش شرکت بزرگ فعال در این بخش تحت کنترل عمومی درآیند.شما می توانید با خرید اکثریت سهام این شرکت ها، این کار را صورت دهید و این خرید می تواند توسط دولت صورت گیرد.الزاماً لازم نیست که این شرکت ها کاملا در اختیار دولت قرار بگیرند، مالکیت آنها می تواند ترکیبی از دولت انگلیس، حکومت ها و جوامع ملی باشد.طرح مجدد ملی کردن بخش های مهم اقتصادی در حزب کارگر، به معنای نقد اساسی و عملی از سیاست های اقتصادی "تونی بلر"و بازگشت به سیاست های سوسیالیستی حزب کارگر است. یکی از اقدامات تونی بلر و همفکرانش در دوران ده سال زمامداری، کاستن از قدرت اتحادیه های کارگری که مدافع دیدگاه های چپ گرایانه در حزب کارگر بودند، بود.
این در حالی است که حزب کارگر به طور تاریخی و سنتی از حمایت سندیکاهای کارگری و تشکل های سوسیالیستی و نهادهای مدنی پیشرو چون تشکلات صنفی دانشجویی برخوردار بوده است.حزب کارگر به واسطه همین پشتوانه اجتماعی همواره رقیب اصلی حزب محافظه کار در مبارزه برای کسب قدرت بوده و از دهه 1940 میلادی یا دولت انگلستان را در دست داشته و یا شریک بوده و یا نقش حزب اصلی مخالف دولت را ایفا کرده است.اما با گردش به راست در اوایل دهه 90 و آن چیزی که به "بلریسم " معروف شد، تفاوت های عمده بین حزب کارگر و حزب راست گرای محافظه کار کم شد. به نحوی که تونی بلر به کپی کردن سیاست های حزب محافظه کار پرداخت. بسیاری اعتقاد دارند که تضعیف حزب کارگر به دلیل این سیاست های راستگرایانه بوده است به صورتی که دلیل رای آوردن جرمی کوربین در انتخابات داخلی حزب کارگر انتقادات وی به راست روی این حزب بوده است. همچنین وعده های کوربین برای بهبود وضعیت رفاهی مردم و کارگران کوربین عمومی کردن شرکت های بزرگ انرژی و نیز بخش راه آهن و تقویت بخش های عمومی که می تواند برای بسیاری از مردم و نیز اتحادیه های کارگری قابل توجه باشد، را مطرح ساخته است.
در حال حاضر اجرای سیاست های ریاضت اقتصادی دولت محافظه کار کامرون که همزمان با تشدید سیاست های خصوصی سازی صورت می گیرد، و دربرگیرنده کاهش شدید هزینه های عمومی است، نارضایتی هایی را در بخش های مختلف اجتماعی دامن زده است. که رای آوردن کوربین را باید در این جو عمومی تفسیر کرد. کوربین مخالفت خود را باسیاست های ریاضت اقتصادی دولت کامرون اعلام و بر حذف شهریه دانشگاه ها، بهبود وضعیت سیستم بهداشت عمومی انگلیس و خدمات اجتماعی تصریح کرده است.البته نکته قابل توجه دیگر مواضع کوربین این است که وی با وجود این که خواهان باقی ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپاست، اما بارها بر ضرورت اصلاحات در اتحادیه اروپا تاکید کرده است.
فواد شمس