به گزارش ایسکانیوز، دانشگاه آزاد اسلامی خود یک خانواده بسیار بزرگ با پنج میلیون و ۶۰۰ فارغ‌التحصیل، ۷۰ هزار استاد، ۴۰ هزار نفر کارمند و یک میلیون و ۶۲۱ هزار دانشجو است. این آمار به آن معناست که عملا از هر خانواده ایرانی حداقل یک عضو در دانشگاه آزاد اسلامی حضور دارند. اما گاهی نکته‌های جالب‌تری هم در این زمینه وجود دارد و آن اینکه در خانواده‌ای مانند خانواده «پورقربان» ۶ عضو در دانشگاه آزاد اسلامی تحصیل می‌کنند. مادر، به پنج فرزندش. خانواده پورقربان در این گفت‌وگو از تجربه تحصیل خانوادگی در دانشگاه آزاد اسلامی می‌گویند.

پری‌گل خدادادی؛ کارشناسی‌ارشد ادبیات

دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

با مدرک فوق دیپلم دانش‌سرای تربیت معلم وارد آموزش پرورش شدم و وقتی صاحب پنج فرزند بودم در رشته ادبیات فارسی لیسانس گرفته و ۱۰ سال است که از آموزش و پرورش بازنشسته شده‌ام. هیچ وقت اما کلاس‌هایم تعطیل نشد و امسال هم برای فوق لیسانس شرکت کرده و در دانشگاه آزاد اسلامی توانسته‌ام قبول شوم و از این بابت بسیار خوشحالم. یاد گرفتن من به این دلیل بود که فکر می‌کنم به قول ابوریحان بیرونی اگر دانسته و با دانش بمیرم بهتر از آن است که بی‌دانش از دنیا بروم. بنابراین درس خواندن را بهترین تفریح می‌دانم برای خودم و چون از ابتدا چنین دغدغه‌ای داشته‌ام نیاز نبود به بچه‌هایم چیزی یاد بدهم. چون آنها این رویه را دیده‌اند و به درس خواندن تشویق شده‌اند. من از زمانی که فرزندانم کم‌سن و سال بوده‌اند برایشان مجله‌های کودک می‌خواندم. نقاشی‌ها و کاردستی‌هایشان را به برنامه‌های مختلف می‌فرستادم. خلاصه آنها را در چنین فضایی بزرگ کرده‌ام.آنان از کودکی عملا با این فضاها آشنا بوده‌اند. آدم وقتی بزرگ‌تر می‌شود بیشتر می‌فهمم که کمتر می‌داند. در طول تحصیلم در دانشسرا هم کلاس‌های بسیاری را رفته‌ام و بهترین تفریحی که همیشه داشته‌ام یادگیری و درس خواندن بوده است. دوره هم که جمع می‌شویم خارج از روابط خانوادگی با هم تبادل نظر می‌کنیم. از آنها می‌خواهم که اطلاعات‌شان را در اختیار من بگذارند و من هم برایشان شعر می‌خوانم و این لحظات بسیار لذت بخش است. چیزی که من از فضای دانشگاه آزاد اسلامی متوجه شده‌ام این است که همه شرایط مهیاست و اگر کسی بخواهد جویای درس و دانش باشد بستر آن فراهم است. جوان‌ترهایی که وارد دانشگاه می‌شوند باید هدف داشته باشند و برایشان مهم باشد که استاد در چه سطحی است و نباید به صرف نمره گرفتن تحصیل کنند. من از دانشگاه آزاد اسلامی بسیار راضی هستم. از نظر کیفی واقعا سطح بسیار بالایی در این دانشگاه وجود دارد و دانشجو هر چه لازم داشته باشد برایش فراهم است. من به‌عنوان یک معلم، همیشه به بچه‌هایم می‌گویم درس خواندن هدف نیست. اگر یک قدم به سمت انسانیت جلو بروم و کار خیری انجام دهیم و خدمتی کنیم به مقصود و هدف خود رسیده‌ایم. دانشگاه مدرسه انسان‌سازی است و همه این شرایط از نظر فرهنگی و هنری فراهم است و ما باید به سمت تخصص برویم. من از دختر کوچکم خواسته‌ام در آموزش ابتدایی تخصص بگیرد. او تا فوق‌لیسانس پیش رفته ولی دکترایش را می‌خواهد در شاخه روانشناسی بگیرد. آموزش بچه‌ها بسیار مهم است و من از او خواستم به بچه‌ها شکرگزاری یاد بدهد تا نسل آینده نسلی تحصیلکرده و با شعور و با فرهنگ و البته شکر‌گزار باشد.

فائزه پورقربان؛ دکترای روانشناسی تربیتی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی ورودی ۹۴ که لیسانس و فوق لیسانسم را از دانشگاه علامه دریافت کرده‌ام. همیشه علاقه به تحصیل در خانواده ما وجود داشته است. در این راه الگویم مادر بوده است. ۳۰ سال سابقه ایشان در آموزش و پرورش و علاقه همیشگی‌اش به درس و مطالعه ما را هم به این سمت و سو کشاند و این علاقه از اینجا شکل گرفت. واقعا دانشگاه آزاد اسلامی در این چند ساله اخیر رشد کیفی بسیار خوبی داشته است و اگر یکسان‌سازی از نظر کیفی بین واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی اتفاق بیفتد بهتر از این خواهد شد. اما از نظر وجود استادان، این دانشگاه واقعا در سطح بسیار خوبی در این زمینه قرار دارد و استادان بنامی در این دانشگاه تدریس می‌کنند. همان‌طور که گفتم از نظر کیفیت آموزشی این دانشگاه هیچ تفاوتی با دانشگاه دولتی ندارد. من با توجه به اینکه روانشناسی تربیتی می‌خوانم و در دانشگاه آزاد اسلامی یادگار امام هم تدریس می‌کنم، پایان‌نامه‌ام را در زمینه آموزش تربیتی پیش خواهم برد. این مساله دغدغه شخصی من هم هست و فکر می‌کنم هر اتفاقی قرار است در این مملکت بیفتد باید از پایه شکل بگیرد. باید بچه‌ها تحت‌آموزش معلم‌های خوب قرار بگیرند تا بتوانند آینده بسیار مثبتی برای این کشور رقم بزنند. از لحاظ دانشجویان هم نظر من این است که خیلی تفاوتی وجود ندارد و ما باید از نظام آموزشی خودمان بحث جزوه‌گویی و جزوه‌نویسی را حذف کنیم. این مساله‌ای است که دغدغه بسیاری است. متاسفانه دانشجویان در کشور ما بسیار به جزوه‌خوانی وابسته هستند برای همین ارتباط‌شان با کتاب‌های خوب و منابع اصلی از دست می‌دهند. اگر ما بتوانیم برنامه‌ای در نظام آموزشی پیاده کنیم که مطالعه آزاد و فراتر از جزوه را بین دانشجویان جا بیندازیم شاهد آینده‌ای بهتر خواهیم بود.

فاطمه پورقربان؛ کارشناسی روانشناسی عمومی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

دانشجوی روانشناسی عمومی ورودی سال ۹۲ و در حال حاضر در آستانه ترم هفتم هستم. تحصیل کردن برای ما بسیار لذت‌بخش است به این دلیل که از ابتدا پدر و مادرم به تحصیل اهمیت می‌دادند و از زمانی که چشم باز کردیم خودشان در حال مطالعه بودند. مادرم زمانی که من بچه بودم دانشگاه می‌رفت و سال‌ها پیش‌لیسانس گرفت. علاقه من هم به رشته ادبیات و علوم انسانی به دلیل علایق مادر است. مادر همیشه در خانه برای ما شعرهای حافظ و مولانا را می‌خواند و خیلی هم به رشته روانشناسی علاقه داشت و مرا تشویق می‌کرد. من هم با فاصله اما با‌انگیزه و علاقه بیشتری شروع کردم به درس خواندن. من این رشته را به خاطر کاربردی بودنش دوست داشتم؛ چون می‌توانم آن را در زندگی خود و اطرافیانم ساری و جاری کنم. روانشناسی عمومی به این دلیل که همه روانشناسی‌ها را در برمی‌گیرد بسیار کاربردی است. من در دوره تحصیلم در دانشگاه آزاد اسلامی با هیچ مشکلی مواجه نشدم. هم محیط مناسب است و هم علاقه باعث می‌شود با توان به راهم ادامه دهم. فکر نمی‌کنم هیچ فرقی بین دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه‌ سراسری وجود داشته باشد و در برخی حوزه‌ها حتی شاید بتوان گفت قوی‌تر هم هست. در زمینه استاد، استادان بسیار عالی در این دانشگاه وجود دارند. من واقعا از شرایطی که دارم راضی بوده و امیدوار به آینده هستم.

امین پورقربان؛ مهندسی عمران

دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

ورودی 92 رشته مهندسی عمران هستم و انگیزه­ام برای تحصیل، داشتن شغلی است که به آن علاقه داشته باشم و بتوانم آنچه را که در دوران تحصیل آموخته­ام در عمل به کار بگیرم. من در همین دانشگاه ابتدا مدرک کاردانی عمران گرفتم اما بدلیل شرایط و امکانات مناسب و فضای آموزشی خوبی که دانشکده ما دارد، تصمیم گرفتم در مقطع کارشناسی رشته مهندسی عمران ادامه تحصیل دهم. جو خانواده ما مثل دانشگاه کوچکی است که با وجود روابط عاطفی قوی، سرشار از انرژی مثبت و مشوق تک تک ما برای یادگیری هر چه بیشتر است. آنچه از خانواده­ام آموخته­ام این است که تنها داشتن مدرک تحصیلی ملاک ارزش نیست بلکه اصل بر این است که بتوانیم از انسانی که دیروز بوده­ایم، بهتر باشیم و اینکه هر لحظه شکرگزار باشیم و به دنیا بگوییم ما آماده­ایم تا به خود و به دیگران عشق بورزیم.

پوریا پورقربان؛ کارشناسی ارشد بازرگانی بین‌الملل

دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

این روحیه مادر بود که خودش در همه مراحل زندگی دائم کتاب دستش بود و مشغول تحصیل. احتمالا در ضمیر ناخودآگاه همه بچه‌ها این علاقه شکل گرفته تا امروز. از طرف دیگر مقتضیات زمان هم موثر است چون آدم در هر شرایطی حس می‌کند تحصیل، ورزش مغز انسان است و از طرف دیگر در هر کاری که می‌کنید نیاز دارید دائم خود را به روز کنید و در جریان علم روز قرار بگیرید. بنابراین شور و حال تحصیل همیشه برای کسانی که کار می‌کنند حائز اهمیت است و آدم را از حال رکود و روزمرگی جدا و این انرژی در کل خانواده جاری می‌کند. خود من لیسانس بازرگانی داشتم و کارم هم در همین حوزه بود. به دلیل تمایلم به این رشته و همچنین به واسطه کارم مقطع ارشد را شروع کردم. در خانواده ما جو بامزه و باحالی وجود دارد. آخر هفته‌ها که دور هم جمع می‌شویم خیلی خوش می‌گذرد و بین‌مان همیشه گفت‌وگوهای علمی در جریان است. سربه سر هم می‌گذاریم و شوخی و خنده می کنیم ولی دانش آموختن هم هست. از سوی دیگر این احساس در همه ما وجود دارد که وظیفه داریم با تحصیل و کسب علم، خدمت‌رسانی به کشورمان را در اولویت قرار دهیم.

احسان پورقربان؛ دکترای مدیریت رسانه

دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

طالب علم بودن یک نیاز درونی است که کم و زیاد در انسان‌های آگاه شکل می‌گیرد. ما هم از این بابت خدا را شاکریم که در خانواده‌ای بزرگ شده‌ایم که همه اهل علم و دانش هستند و دغدغه رشد و پیشرفت دارند. ما از بچگی با کلام حافظ و سعدی و مولانا و مجله‌های مختلف بزرگ شده‌ایم و همیشه عطش یاد گرفتن در ما وجود داشته است.

امروز هم فکر می‌کنم این مساله به دغدغه‌ای مشترک تبدیل شده که ما را به هم نزدیک‌تر کرده است و حرف و بحث مشترکی بین‌مان ایجاد کرده تا ما را از روزمرگی جدای‌مان ‌کند. ما هیچ وقت برای درس خواندن یا آوردن نمره ۲۰ تحت فشار نبوده‌ایم. در محیط خانواده آنقدر همه چیز برای این فضا مهیا بود که نیاز نبود کسی پیگیر درس و مدرسه‌مان باشد. امروز هم هر کدام ما بر حسب علاقه راه خود را پیدا کرده است و در آن، ادامه مسیر می‌دهد. البته هیچ کدام از ما هیچ گاه خود را بی‌نیاز از کسب علم و تجربه آموزشی نمی‌داند. دانشگاه آزاد اسلامی هم با شرایط مطلوبی که دارد باعث می‌شود دانشجویان هیچ دغدغه‌ای در دوران تحصیل خود نداشته باشند و تنها به کسب دانش بپردازند و صاحب علم و اندیشه باشند.

منبع: روزنامه فرهیختگان

101