به گزارش ایسکانیوز، آنقدر پول در فوتبال، والیبال و بسکتبال خرج شده که دیگر کفگیر وزارت ورزش به ته دیگ خورده و پرداخت پول به دیگر ورزشکاران به حداقل رسیده است.
در ورزش‌های گروهی مثل فوتبال و والیبال قرارداد بازیکنان اغلب میلیاردی و یا بالای 200 میلیون تومان است اما در ورزش‌هایی مثل دوومیدانی،شمشیربازی و سایر رشته ها در بین آقایان و بانوان مبلغ قرارداد یک ورزشکار به 10میلیون هم نمی‌رسد. شاید باورتان نشود اما مجتبی عابدینی شمیرباز المپیکی که در ریو شگفتی ساز شد و در بین کشورهای ابرقدرت قرار گرفت 15 میلیون تومان بیشتر پول نمی‌گیرد و یا چرا راه دور برویم؟ بانوان دونده که در تیم ملی هم حضور دارند در لیگی که سالی یک بار برگزار می‌شود 8 میلیون تومان پول دریافت می‌کنند.
ایران در المپیک ریو با 8 مدال در جایگاه 24 قرار گرفت. ایران در حالی در جایگاه 24 قرار گرفت که مسوولان وزارت ورزش توقع بیشتری از ورزشکاران داشتند. اما ورزشکاری که برای تامین خرج و مخارج زندگی‌اش باید مسافرکشی و یا دستفروشی کند نمی‌تواند عملکرد خوبی داشته باشد. چرا باید تمام هزینه‌ها بیشتر برای برخی رشته‌های خاص یا ورزشکارانی سرشناس باشد. مگر سال گذشته بانوان فوتسال برای اولین بار قهرمان آسیا شدند با چه قراردادی به این مهم دست یافتند.
کاپیتان تیم‌های فوتسال بانوان در طول یک فصل قراردادی 20 میلیون تومانی دارد. جالب اینجاست ورزشکاران برای رسیدن به حق و حقوقشان و بستن بیشترین مبلغ قرارداد به تیم دانشگاه آزاد اسلامی روی آورده‌اند تا بتوانند حداقل با خیال راحت پولشان را بگیرند. تجربه نشان داده که در هر رشته‌ای به صورت اصولی پول تزریق شود می‌توان نتیجه خوبی گرفت.
همین اتفاقات باعث شد تا مربیانی مثل مهماندوست را در تکواندو از دست بدهیم و امثال مربیان نخبه کشورمان را به خارج از کشور ترانسفر کنیم. ورزشکاران ایرانی نشان داده اند که در سخت ترین شرایط بهترین نتیجه را می گیرند اما بهتر است به جای شرایط سخت به آنها بیشتر بها دهیم.
603/602
