زهره حاجیان -حجت الاسلام علیرضا مسعودی- کارشناس علوم دینی- با اشاره به اینکه نذر به دو بخش واجب و مستحبی تقسیم می شود می گوید :« نذرکردن و نذری دادن تعهدی است که شخص درقبال بر آورده شدن خواسته اش با خداوند می بندد و در صورت برآورده شدن حاجت خود در صدد ادا کردن آن بر می آید و به دو بخش واجب و مستحبی تقسیم می شود.»
او تاکید می کند :« نذرواجب آن است که شخص با خواندن صیغه نذر انجام کاری را بر خودش واجب می کند ودرصورت این که نذر را بشکند باید کفاره بدهد ولی نذر مستحب بدون خواندن صیغه انجام می شود و شخص در دل خود نیت انجام عملی را می کند و بعدها به نیت خود عمل می کند و درصورت شکستن آن عهد کفاره هم ندارد .»
"مسعودی" با اشاره به اینکه بیشتر مردم غذاهای نذری را تبرک می دانند می گوید :« یکی از دلایلی که مردم نذری ها را تبرک می دانند این است که هر نذری به نام شخصیت معنوی والهی طبخ می شود و به دلیل مبارک بودن وجود آن شخص ما آن نذری را متبرک می دانیم به عنوان مثال آش یا غذایی که در مناسبت های تاسوعا و عاشورا ی حسینی پخته و پخش می شود به علت نام امام حسین (ع) ما آن را تبرک وشفا می دانیم و شاید منظور این نیست که این آش شفا می دهد بلکه چون امام حسین را دوست داریم به لطف وبرکت امام حسین(ع) امید شفا از جانب خدا داریم پس ما با نذری خوردن واحترامی که به غذای نذری می گذاریم به کسی که نذری به نام اوست احترام می گذاریم وچون او نزد خدا احترام دارد ؛ موجب می شود که خداوند هم به ما توجه کند.»
ادای نذر کمک به تداوم اجتماعات مردمی است
"علی اکبر نصیری " دانشجوی دوره دکتری الهیات و مدرس دانشگاه در مورد فرهنگ نذری دادن می گوید :« پیوند نذری دادن و آیین های عاشورایی به منظور بزرگداشت شخصیت های محوری در آن آیین ها است و این موضوع در جامعه ما به معنای شیوه های نهادینه برای ابراز و تقویت ولایت است به عبارت دیگر نذری دادن در جامعه ایران را باید یکی از صورت های نهادینه برای تبلور جهان بینی و نظام اعتقادی شیعه دانست.»
نصیری با اشاره به اینکه نذری دادن راهی برای تداوم اجتماعات مردمی و بستری برای کمک کردن به حافظه جمعی است می گوید :« اگر پای صحبت افرادی که نذری می دهند بنشینید متوجه می شوید در بسیاری موارد نذری را که افراد ادا می کنند بر اساس نذری بوده که پدر یا مادر و یا حتی نسل های گذشته ادا می کردند و به آنها منتقل شده است .»
او تاکید می کند :«نسل حاضر با ادامه ادای نذر پدر یا پدر بزرگ خود و با احترام به آنها نه تنها یاد درگذشتگان را در خاطره جمعی زنده می کنند بلکه تداوم تاریخی ایین های عاشورایی را متبلور می کنند. »
105105
