به گزارش ایسکانیوز، هرچند در باور عمومی جویدن ناخن کار پسندیده‌ای تلقی نمی‌شود، با این حال کمتر کسی پیدا می‌شود که حداقل برای یک بار هم که شده در خلوت خود پوست انگشت و یا ناخن دستش را نجویده باشد، از این رو نمی‌توان این حرکت را صرفاً مخصوص عده‌ای خاص بدانیم.
اکثر اوقات فردی که ناخن خود را می‌جوند، مشغله فکری خاصی داشته و یا سخت مشغول تمرکز کردن بر روی کاری است؛ پس نمی‌توانیم این عمل را همچنین نشانه‌ای از علائم روان‌پریشی بدانیم؛ پس حقیقتاً موضوع چیست که نمی‌توانیم این کار را پس از بارها نادم شدن ترک کنیم؟
شاید جالب باشد که بدانید حتی در قرن 21 نیز علت اصلی جویدن ناخن توسط طیف وسیعی از افراد مختلف کشف نشده است. بر این اساس برآورد می‌شود که دست کم 20 تا 30 درصد مردم به طور ناخودآگاه این حرکت را انجام می‌دهد و این در حالی است که این حرکت در 45 درصد نوجوانان نیز شایع است.
بر اساس آمار، جویدن ناخن در کودکان و نوجوانان شایع است، اما 5 درصد آن‌ها این عادت را تا بزرگ‌سالی نیز با خود دارند. در سوی دیگر جویدن ناخن موجب انتقال میکروب‌ها از دهان به ناخن و برعکس می‌شود، این عادت ممکن است به پوست اطراف ناخن صدمه زده، موجب ورود و گسترش عفونت به پوست اطراف ناخن شود.
این عادت حتی روی ظاهر دندان‌های شما نیز مؤثر است. لذا علی‌رغم داشتن دست‌هایی زشت، دندان‌های جلویی شما شکسته و ترک خورده می‌شوند. طبق باور عمومی، عمده دلیل جویدن ناخن، به دلیل ناآرامی و اضطراب است با این حال نتایج تحقیقات نشان دهنده آن است که این حرکت در هنگام انجام یک فعالیت فکری فشرده، گرسنگی، خستگی و حتی ناامیدی نیز بروز پیدا می‌کند.
در سوی دیگر شاید برایتان جالب باشد که بدانید خود فردی که ناخن می‌جود و حتی ممکن است به انگشت خود نیز صدمه وارد کند، صرفاً از عملی که انجام می‌دهد نه تنها پشیمان نیست، بلکه با رضایت کامل این کار را می‌کند، زیرا معتقد است که این کار حس اعتماد به نفسش را افزایش می‌دهد. همان‌طور که گفته شد این حرکت همه‌گیر بوده و صرفاً توسط عده‌ای خاص انجام نمی‌شود، به طوری که حتی بسیاری از پژوهشگران همچون پروفسور Tracy Foose نیز این کار را آرامش بخش توصیف می‌کند.
این نظریه که جویدن ناخن در ضمیر ناخودآگاه حس رضایت را همراه دارد، از طریق انجام آزمایش‌های مختلف بر روی حیوانات تائید شده است
در یک آزمایش معلوم شده است، هنگامی که موش‌ها ناخن خود را می‌جوند که باعث ترشح اندورفین (مسکن‌های طبیعی بدن موادی هستند که از غدد مخاطی و هیپوتالاموس ترشح می‌شوند و اثر اصلی آن‌ها تسکین درد است) خواهد شد، کمتر تمایلی به تمیز کردن بدن خود دارند، با این حال زمانی که میزان غلظت این ماده در خون آن‌ها کاهش می‌یابد، جنب و جوش بیشتری پیدا برای تمیز کردن بدن خود می‌کنند.
نتایج تحقیقات فوق نشان می‌دهد که در هنگام جویدن ناخن، بدن فرد این عمل را موازی با تمیز کاری ظاهری قلمداد می‌کند، از این رو نه تنها برای انجام این عمل مانع نمی‌بیند، بلکه آن را برای یافتن آرامش در شرایط استرس‌زا و یا مشغله فکری پیشنهاد می‌کند. نظریه ” القا حس آرامش” در زمان جویدن ناخن در تحقیقات صورت گرفته در زمینه کمال گرایی توسط کیرون اوکانر، پروفسور رشته روان‌پزشکی دانشگاه مونترآل به اثبات رسیده است.
کمال‌گراها و آن دسته از افرادی که سعی می‌کنند همیشه وقت برنامه‌ریزی داشته باشند، در هنگامی که با وقت آزادی که هیچ برنامه‌ریزی‌ای برای پر کردن آن صورت نگرفته مواجه می‌شوند، جویدن ناخن به آن‌ها کمک خواهد کرد خستگی و ناآرامی آن‌ها را التیام بخشد. کمال گرایی در بروز این حرکت در افراد مختلف نقش به سزایی دارد.
البته این همه ماجرا نیست، زیرا تحقیقات دیگری نیز حاکی از آن‌اند که جویدن ناخن می‌توان پدیده‌ای ژنتیکی باشد. Shari Lipner یکی از پژوهشگران علم پوست‌شناسی در رابطه با این موضوع تحقیق می‌کند:
جویدن ناخن می‌توان ریشه ارثی و ژنتیکی داشته باشد، به طوری که دست کم یک سوم افرادی که این حرکت را انجام می‌دهند، یکی از افراد خانواده و یا دوستان صمیمی آن‌ها نیز به این حرکت وابسته است. به زبان ساده‌تر 33 درصد از افرادی که ناخن خود می‌جوند، این کار را از یکی از نزدیکان خود الگوبرداری کرده است
یکی از نشانه‌های اثبات این پدیده آن است که به کرات دیده شده، اگر یکی از افراد دوقلو شروع به ناخن جویدن کند، برادر یا خواهر دوقلو نیز بدون شک به فاصله زمانی کوتاه این کار را آغاز خواهد کرد. بر طبق اظهارات Lipner، هنوز به طور دقیق مشخص نیست که چرا این حرکت در بین سنین نوجوانی باب می‌شود، با این حال در دسترس ترین نظریه آن است که در سن نوجوانی مغز در حال رشد است، از این رو کودکان و نوجوانانی که قشر جلوی مغز آن‌ها به میزان کافی رشد نکرده است، در برابر انجام حرکات بد و ناپسندی که همیشه وقت امکان انجام آن‌ها وجود دارد ناتوان هستند. مثال دیگری از این دست را می‌توانیم در زیاده روی و خوردن بیش از اندازه تنقلات و شکلات در بین کودکان مشاهده کنیم.
در سال 2012، برخی از روان‌پزشکان آمریکا تصمیم گرفتند فهرستی از حرکات خارج از عرف تنش‌زا همچون جویدن ناخن، کشیدن مو و کندن پوست را در قالب اختلالات وسواسی مجبور کننده تهیه کند. حرکات این لیست در فهم عامیانه باعث می‌شوند که شخص به طور وسواسی و مداوم دست‌های خود را بشوید و یا این که کفش‌هایش را مرتب کند.
اختلالات وسواسی که ریشه آن در تمیزکاری بیش از اندازه همچون شستن مداوم دست‌ها یافت می‌شود، به رفتارهای OCD شبیه بوده، از این رو اگر لیست مذکور را دارای صلاحیت بدانیم، می‌توانیم جویدن ناخن را حتی یک اختلال روانی در دسته OCD هم قرار دهیم. البته بسیاری از پژوهشگران با نظریه مذکور مخالف هستند و ناخن جویدن را در دسته رفتارهای ADHD که صرفاً ریشه اضطراب دارد قرار می‌دهند.Foose این در باره معتقد است:
به نظر من جویدن ناخن که امری مرسوم در بین تمامی اقشار جامعه است را نمی‌توانیم یک واکنش آسیب رسان در دسته OCD بدانیم و بهتر است از آن به عنوان یک وسواسی که در هنگام اضطراب پدیدار می‌شود یاد کنیم
در هر حال ریشه اصلی جویدن ناخن در افراد هرچه باشد باعث آسیب رساندن مستقیم به بدن خواهد شد به طوری که برآورد می‌شود، افرادی که به این کار عادت کرده‌اند، در طول زندگی خود میانگین 4 هزار دلار برای ترمیم فک و دندان‌های خود هزینه می‌کنند. همچنین موقع جویدن ناخن، معمولاً دست‌ها کثیف و آلوده هستند. لذا باکتری‌ها و میکروب‌های مضر روی دست باعث عفونت دهان، لب‌ها و لثه می‌شود.
اگر عادت کرده باشید که مدام ناخن‌های خود را بجوید و دستتان داخل دهانتان باشد، نمی‌توانید به درستی وظایف شغلی خود را انجام دهید. در موارد شدید، جویدن ناخن باعث می‌شود فرد نتواند کارهای عادی و روزمره خود را نیز انجام دهد. در سوی دیگر دهان مکان رشد بسیاری از باکتری‌هاست و هنگام که ناخن می‌جوید، در حقیقت ارتباط دو نقطه از آلوده‌ترین اجزاء بدن را برقرار کرده‌اید که می‌توان اثراتی همچون عفونت انگشت و یا زدن آفت در دهان را به همراه داشته شاد.
به هر حال تمامی محققین و پژوهشگران بر این عقیده‌اند که هرچند جویدن ناخن می‌تواند حس آرامش را در فرد ایجاد کند، با این حال ضرر آن بیشتر از حسی است که به افراد القا می‌کند، از این رو بهتر است افرادی که به انجام آن عادت کرده‌اند، فعالیت دیگری همچون تفکر عمیق را در هنگام بروز حس کمال گرایی امتحان کنند.
منبع: فارنت
205/200
