سلول های سرد زندان، تاوان خوش قلبی برخی زنان

برخی زنان جامعه در حالی که همه هم و غم شان داشتن کانون گرم خانواده و معاشرت با دوستان و آشنایان است، گاهی مجبورند تاوان این دل رحمی و خوش قلبی خود را با کشیدن چک و سفته و جا خالی دادن همین عزیزان برای پر کردن جای این چک ها و سفته در پشت سلول سرد زندان پس دهند.

به گزارش ایسکانیوز و به نقل از ایرنا «همسرم از من خواست برای دریافت تسهیلات پشت سفته را امضا کنم»، «به دلیل کمک به خانواده ام و کشیدن چک اکنون در زندان هستم»، «دلیل برگشت خوردن چک‌های من، اختلاس رییس صندوق یکی از بانک‌های دولتی است که طی 24 بار برداشت از حسابم، با جعل امضای من، سه میلیارد و صدهزار تومان از حسابم برداشت کرده و متواری شده است»؛ اینها عباراتی است که برخی از زندانیان زن جرایم غیرعمد بیان می کنند.
به گزارش ایرنا، ستاد دیه در گزارشی از تعداد محکومان جرایم غیر عمد و غیرکلاهبرداری، آماری از تعداد زندانیان زن این نوع جرایم منتشر کرد که در نوع خود قابل توجه بود و آن هم افزایش دو برابری زنان محبوس به دلیل جرایم غیرعمد و غیرکلاهبردار است.
حال این سوال در اذهان نقش می بندد چگونه شده است که در سال های اخیر پای زنان کشور در زندان بویژه بصورت محکومیت مالی بیش از پیش باز شده است و آیا این زنان کجای زندگی خود به اشتباه گام برداشتند که الان بعنوان محکومان مالی، دیات و غیره در حبس به سر می برند.
سید اسدالله جولایی مدیرعامل ستاد دیه کشور شهریور امسال در دیدار با شهیندخت مولاوردی معاون امور زنان وخانواده رییس جمهوری بیشترین علت زندانی شدن زنان جرایم غیرعمد را کشیدن چک عنوان کرد و گفته است که علت حبس بیش از 90 درصد زندانیان زن جرایم غیرعمد مربوط به چک است و این دسته از بدهکاران مالی که بابت صدور چک و در بسیاری موارد به دلیل ضمانت از دوستان، بستگان و متاسفانه همسران با ضمانت از طریق برگه های بانکی روانه زندان شده اند جالب است بیشتر آن ها هیچ سابقه مشابهی نداشته و اغلب این مددجویان زن برای اولین بار است که روانه زندان شدند.
آری، بیشترین دلیل زندانی شدن زنان روحیه لطیف آنان و داشتن قلبی مهربان است؛ زنانی که با توجه به قلب رئوف و مهری نهادینه شده در دلهای آنان، به همسر، خانواده، آشنایان و دوستان اعتماد می کنند و بعد از مدتی تاوان این اعتماد و خوش قلبی را باید پشت میله های زندان پس دهند. این زنان به نوعی قربانی فداکاری خود برای اعضای خانواده و دوستان و آشنایان می شوند.
برخی از خانم ها وقتی همسر خود را بیکار می بینند که مدام در منزل پرسه می زنند، به نوعی از نوع نگاه فرزندان خود به پدر خانه که نان آور نامیده می شود، رنج می برند. این دسته از زنان دوست ندارند ابهت و غرور مردانه و پدرانه همسرشان نزد فرزندان و در و همسایه زیر سوال برود.
«طاقت کوچک شدن شوهر خود نزد فرزندان و خانواده را نداشتم، سعی کردم با دریافت وام، کشیدن چک و قرض از دوستان و آشنایان مبلغی برای همسرم فراهم کنم تا بتواند یک وسیله نقلیه بخرد که با آن کار کند و شرمنده فرزندانش نباشد»؛ این مادر که جزای کار نیک خود را با پرداخت نکردن قسط ها توسط همسرش و ماندن در گوشه زندان می دهد ادامه داد: به تنهایی بار همه چیز را به دوش کشیدم و حتی با وجود اینکه چک ها با نام من صادر شده بود، وسیله نقلیه را به نام همسرم زدم ؛ اما همسرم نه تنها قسط ها و قرض ها را پرداخت نکرد بلکه حتی مجبور شدم هزینه تعمیر و استهلاک وسیله نقلیه را نیز بپردازم تا اینکه قسط ها روی هم تلنبار و سنگین شد و الان در این حال و روز در گوشه زندان دور از فرزندانم به سر می برم.
این داستان واقعی فقط متعلق به این زن نیست؛ مدیرعامل ستاد دیه از زنان جامعه خواسته تا اینگونه به دیگران اعتماد نکنند و بویژه اگر همسر یا فرزند آنان دارای سوء سابقه هستند و بدهی مالی دارند، خانم ها زیر بار ضمانت این افراد نروند.
«پشت سفته های 50 میلیون تومانی را امضا کردم چون طاقت دیدن اشک های مادرم نداشتم»؛ این جمله را دختر جوانی اعلام کرد که بخاطر برادرش پشت سفته ها را امضا کرده است و هنگام امضای سفته ها هیچ گاه تصور تجربه شبهای زندان در مخیله اش راه نمی داد.
«دلیل برگشت خوردن چک‌های من، اختلاس رییس صندوق یکی از بانک‌های دولتی است که طی 24 بار برداشت از حسابم، با جعل امضای من، سه میلیارد و صدهزار تومان از حسابم برداشت کرده و متواری شده است»؛ این زن جوان که ادعای وارد کننده بودن خودرو را دارد ادامه می دهد: از مشتری‌های ویژه بانک بودم؛ با توجه به گردش زیاد مالی ام متوجه برداشت‌های مرحله‌ای از حسابم نمی‌شدم. البته این 24 بار برداشت به فواصل زمانی کوتاه بوده و از سویی من با مشتریان سرمایه‌گذاری کار می‌کردم که 45 روزه پولی به حساب شرکتم واریز و بعد از 45 روز یا خودرو وارداتی ثبت نام شده خود را تحویل و یا سود سرمایه‌گذاری خود را دریافت می‌کردند.
اسدالله جولایی مدیرعامل ستاد دیه کشور، شرایط سنی نسوان زندانی را به طور میانگین 20 تا 35 سال مطرح کرد و گفته است، در مورد زنان هر چند بیشتر مشمولان آزادی را مددجویان با تحصیلات زیر دیپلم شامل می شوند اما در همین ماه های گذشته متاسفانه یک مورد بانوی دندانپزشک و یک هنرمند باسابقه تلویزیون را هم داشتیم که به دلیل بالا آوردن یک بدهی سنگین ناخواسته روانه زندان شده بودند که خوشبختانه با همکاری طلبکاران این افراد در مدت کوتاهی از بند رهایی یافتند.
مدیرعامل ستاد دیه کشور با بیان طرح ویژه این نهاد حمایتی در بهار سال94 برای آزادسازی زنان زندانی با جرایم غیرعمد و غیرکلاهبرداری اظهار کرد: با حمایت نیکوکاران ایران اسلامی به مناسبت میلاد حضرت زهرا (س) و روز مادر این مجموعه تمامی زندانیان زن تک قرار که 60 درصد این مددجویان را مادران یک تا 2 فرزندی تشکیل می دادند از بند زندان رهایی یافتند.
جولایی فرهنگ موجود در برخی از استان های کشور را عامل اصلی صفر بودن نسوان زندانی اعلام کرد و گفت: برای نمونه در استانی مثل سیستان و بلوچستان به دلیل حساسیت خاصی که نسبت به روانه کردن یک زن به زندان موجود است یا در استان های کوچکی که شهروندان و یا ساکنان یک روستا شناخت کاملی از وضع همدیگر داشته و دارند آمار ما همواره به صفر نزدیک است.
مدیر عامل ستاد دیه کشور، نبود یک قانون کارآمد را در خصوص اعطای آسان و بدون ملاحظه دسته چک را به زنان علت اصلی افزایش آمار این محکومان مطرح کرد و یادآور شد: در کنار بانوانی که با یک ایده ناپخته اقتصادی با دریافت وام ‎های پرداخت نشدنی نسبت به تاسیس یک کارگاه یا تولیدی اقدام می کنند، بسیاری از شهروندان و بویژه زنان سرپرست خانواده نیز بدون هیچ محاسبه ای تنها با هدف دریافت وامی جهت ثبت نام دخترشان در دانشگاه یا خرید یک خوردوی معمولی برای پسرشان نسبت به گرفتن وام ها تلاش می کنند که همین عامل در مدتی کوتاه بنا به فشارهای اقتصادی جامعه، مادر خانواده را روانه زندان می کند.

700700

کد خبر: 707314

وب گردی

وب گردی