احمد ابومحبوب (استاد دانشگاه آزاد واحد تهران غرب) در گفت وگو با ایسکانیوز در رابطه با هفته پژوهش و اینکه پژوهش و پژوهشگران در کشورمان چقدر جدی گرفته می شوند بیان کرد: متاسفانه پژوهش در ایران به صورت مجرد انجام می شود و مدیریت دولتی ما از حاصل این پژوهش ها در تصمیم گیری های عملی، اجتماعی و انسانی خود استفاده نمی کنند و همین تاثیر پژوهش را پایین می آورد.

او ادامه داد: پژوهش هایی که به صورت مجرد انجام می شود و در کتابخانه دانشگاه ها خاک می خورد؛ عملا بی فایده است. این پژوهش ها زمانی اهمیت و رشد پیدا می کنند که مورد استفاده عملی در تصمیم گیری ها قرار گیرند. پژوهشگر تحقیق می کند و چیزی می گوید اما مسؤلان کار خودشان را انجام می دهند. ما باید بدانیم فایده پژوهش چیست؟ در واقع محیط جامعه و فرهنگ، باید توسط پژوهش اصلاح شود.

این استاد دانشگاه ادبیات واحد تهران غرب با اشاره به اینکه کارهای فرهنگی و انسانی نیازمند حامی هستند گفت: برای گسترش پژوهش ها نیازمند حامی هستیم چرا که پژوهشگران نه ثروتمندند و نه کارخانه دار بنابراین باید یک سرمایه گذاری ملی صورت گیرد. متاسفانه در اغلب کشورهای جهان سوم پژوهش ها حامی اساسی ندارند که از نتایج پژوهش ها استفاده کنند. معمولاً پژوهش ها به این صورت است که یک نفر درباره چیزی که علاقمند است به تحقیق و پژوهش می پردازد و این تحقیق تنها ممکن است در یک مجله یا روزنامه منتشر شود و استفاده دیگری از آن نمی شود.

ابومحبوب با بیان اینکه باید واقعیت را ببینیم و بدانیم پژوهش در کشورمان عملاً هیچ نقشی ندارد اضافه کرد: کشورهای آلمان و ژاپن در جنگ ویران شدند اما امروز، می بینیم آلمان موتور اقصادی اروپا است و این مساله به جهت این است که پژوهش را جدی گرفتندو روی آن سرمایه گذاری کردند.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه تصمیمگیری ها در کشورمان بر مبنای پژوهشی نیست بلکه بر مبنای داوری های ایدئولوژی است اضافه کرد: این باورهای ایدئولوژیک مربوط به گذشته است و امروزه کاربردی ندارد. ما پژوهشگران اقتصادی بسیار خوبی داریم اما از آنها استفاده نمی شود چرا که مبنای اقتصاد ما دلالی است. تنها کاری که می توانیم انجام دهیم شعاردادن است.

ابومحبوب با اشاره به هفته پژوهش بیان کرد: پژوهش احتیاجی به نامگذاری یک هفته در تقویم ندارد. این تنها شعار است برای آنکه نشان دهیم به پژوهش توجه می کنیم اما این سوال مطرح است که چراپژوهشگران حمایت نمی شوند و هیچ کمک اقتصادی به آن ها صورت نمی گیرد؟ پژوهشگر نیاز دارد که تمام کتابخانه های جهان دسترسی داشته باشد اما متاسفانه اکثر کتابخانه ها در کشور ما فیلتر هستند ودر کتابخانه های سطح شهر نیز بسیاری از کتاب ها موجود نیستند با این کار جلوی پژوهشگران را می گیریم.

این استاد ادبیات تهران غرب در پایان سخنان خود با بیان اینکه پژوهش ها تحت الشعاع سیاست و ایدئولوژی هستند اضافه کرد:در واقع ایدئولوژی و سیاست پژوهش را خفه می کنند ما خود نمی توانیم از پژوهش های ایرانی استفاده کنیم و به جای آن اروپایی ها از زحمات پژوهشگران ما استفاده می کنند. با شعار و حرف پژوهش اهمیت پیدا نمی کند. باید تلاشهای جدی تر شود او با اشاره به دزدی پژوهشها اظهار کرد:
این اتفاق برای همکاران من بسیار افتاده است و هیچ ارگانی و دادگاهی وجود ندارد که به آن مراجعه کنیم و بگویم در حق پژوهش ما ظلم شده است. با این وضعیت پزوهشگران یکی یکی از کشور خارج می شوندو به جایی می روند که ارزش آنها را بدانند.

502/101