مهشید میرمعزی (مترجم زبان آلمانی) در گفتگو با ایسکانیوز، با اشاره به مسأله کپی رایت در ایران اظهار کرد: متأسفانه نپیوستن ایران به قانون کپی رایت باعث می شود که ادبیات ما در دنیا جدی گرفته نشود.

او با اشاره به کتابی به نام «او بازگشته است» که نشر نگاه حق کپی رایت آن را خریداری کرده بود گفت: این کتاب را من ترجمه کرده بودم و ناشر حق کپی رایت و حتی کپی رایت جلد آن را نیز خریداری کرده بود، اما ناشر دیگری به محض باخبر شدن از انتشار آن، کتاب را با صد صفحه کمتر از ترجمه ی من و با همان طرح جلدی که ما کپی رایت آن را خریداری کرده بودیم؛ منتشر کرد. متأسفانه به دلیل اینکه ایران عضو قانون کپی رایت نیست، ما نتوانستیم این موضوع را پیگیری کنیم و یک کتاب ناقص با همان طرح جلد منتشر شد که فقط نام آن را تغییر داده بودند.

میرمعزی اضافه کرد: متاسفانه این کاری است که بین برخی مترجمان شایع شده است. اما اگر ما عضو قانون کپی رایت بودیم در چنین شرایطی می توانستیم اعتراض کنیم چرا که وقتی موسسه ای کپی رایت یک اثر را می خرد، ناشر دیگری حق ترجمه و انتشار آن را ندارد.

این مترجم با بیان این سوال که اصولا چرا ترجمه های موازی صورت می گیرد و فایده این کار چیست، گفت: در واقع ترجمه های موازی دو دسته هستند، عده ای که نمی دانند همکارانشان مشغول ترجمه یک کتاب هستند و سراغ آن می روند که اگر باخبر باشند از آن صرف نظر می کنند- برای مثال من اگر بدانم که دوست یا همکاری مشغول ترجمه اثری است که حتی خودم مقداری از ترجمه آن را پیش رفته ام؛ از ادامه کار دست می کشم- و دسته ی دیگری از مترجمان نیز به دنبال این هستند که بدانند چه کتابی در بازار رایج شده است و فروش خوبی دارد تا مشغول ترجمه یا در واقع بازنویسی آن شوند!

میرمعزی با بیان اینکه عده ای از عدم وجود قانون کپی رایت در کشور، سوء استفاده می کنند گفت: متأسفانه چنین رفتارهایی کار ترجمه را زیر سوال می برد و مردم را نسبت به مترجمان بدبین می کند. یک ترجمه بد با تعداد صفحاتی بسیار کمتر از اصل اثر، نه تنها آسیب جدی به اثر وارد می کند بلکه توهین به مخاطب است.

این مترجم آثار آلمانی در پایان سخنان خود در اشاره به تلاش برای پیوستن به قانون کپی رایت اظهار کرد: باید همه ی ما به سهم خودمان کمک کنیم که رعایت کردن قانون کپی رایت در کشور رواج پیدا کند، حتی اگر به طور رسمی کشور ما عضو این قانون نیست کاری کنیم که دست کم خودمان آن را به عنوان یک اصل رعایت کنیم. ناشران تلاش کنند تا کپی رایت کتاب های منتشره خود را خریداری کنند. برای مثال، نشر افق هیچ کتابی را بدون پرداخت حق کپی رایت آن منتشر نمی کند. همچنین خواننده ها تلاش کنند تا حد ممکن از خریدن کتاب هایی که کپی رایت ندارند خودداری کنند. چنین اعمالی باعث می شود آرام آرام این مسأله جا بیفتد و به عنوان یک اصل پذیرفته شود.

502