ایسکانیوز - راهبرد: در سراسر جهان حکومت‌ها به صورتی فزاینده از ناامنی فضای سایبر هر چه بیشتر نگران می‌شوند. این تهدید، تهدیدی واقعی است، و دولت‌های محدودی وجود دارند که برای خطرات آن آماده‌اند. پیشرفت‌هایی در  این زمینه صورت گرفته‌، اما با این وجود احساس ناامنی در حال افزایش است. این مسئله با خود سه روند را پدید آورده است:

اولین روند به میلیتاریزه شدن هر چه بیشتر فضا بر می‌گردد. بدون تردید به منظور جلوگیری از آسیب به شهروندان، ارتش و نیروهای امنیتی یک کشور باید نقش پررنگی بر عهده بگیرند. اما دردسرسازترین اپراتورهای سایبری، مانند گروههایی که به نظام مالی ایالات متحده حمله کردند، به‌صورتی حرفه‌ای حملاتشان را متوجه ناحیه‌ای خاکستری می‌کنند که بالای محدوده قوانین کلاسیک و زیر توجیه یک واکنش نظامی قرار می‌گیرد. تکیه بر نیروهای نظامی جهت دفاع از فضای سایبری توسط حکومت ها، خطر گم کردن چالش واقعی امنیت ملی‌ را پدید می‌آورد.

روند دوم که با روند واکنش‌های بوروکراتیک حکومت بیش از حد میلیتاریزه شده به تهدیدات سایبری شباهت دارد، شایع شدن یک ذهنیت تهاجمی است. این را با رواج پیدا کردن تعبیر "بهترین دفاع از طریق یک حمله خوب امکان‌پذیر است" مشخص می‌‎شود. کارهای بیشتری باید بر روی دینامیزم‌های بازدارندگی در فضای سایبر باید صورت بگیرند.

روند سوم ظهور "ناسیونالیسم سایبری" براساس انگاره مرزهای دفاع تکنیکی است. این شاید بزرگترین تهدیدی باشد که متوجه نظم امنیت بین‌الملل است. زیرا این "تجزیه"(fragmentation) اینترنت را تهدید می‌کند. تا همین اواخر، کسانی که در مورد تجزیه نگرانی داشتند؛ بر حکومت‌های اقتدارگرا تمرکز می‌کردند. حکومت‌هایی که اینترنت را به عنوان یک عامل برانداز دیده و می‌خواهند دسترسی به آن‌را محدود کنند. دوم بر حکومت‌های در حال توسعه تمرکز می‌کردند که بسیار نگران تهدیدات فضای سایبر هستند. همین اواخر بعد از افشاگری‌های اسنودن، حتی حکومت‌های لیبرال اروپایی نیز محدود کردن جریان آزاد اطلاعات را در دستور کار خود قرار داده‌اند تا بهتر بتوانند از امنیت شهروندانشان محافظت کنند. اگر چه بسیاری از تدابیری که در پیش گرفته می‌شود حاکی از درک ضعیف از مسایل واقعی و شیوه کار جهانی اینترنت هست، اما خطراتی که اقتصاد بین‌الملل از یک‌سو و امنیت بین‌الملل از سوی دیگر را تهدید می کنند واقعی هستند.

نقطه مشترکی که این واکنش‌ها را به هم وصل می‌کند این فرضیه است که راه‌حل‌های امنیتی قرن گذشته برای این قرن نیز کاربرد دارند. واقعیت این است که فعالیت سایبری در اساس یک فعالیت انسانی است. با در نظر گرفتن این که پشت این تهدیدات انسان هست بنابراین راه‌حل‌ها دوره زمانی نمی‌شناسد. در بسیاری موارد قوانین حقوق بین الملل به خوبی می‌توانند برای فضای سایبر نیز به کار آیند. با این‌حال، زمان آن به سر آمده است که فکر کنیم یک ارتش قوی و تهاجمی برای دفاع در برابر همه دشمنان خارجی کفایت می‌کند.

بنابراین، یک شیوه تفکر جدید مورد نیاز است.

 

 
کد خبر: 71387

وب گردی

وب گردی