به گزارش ایسکانیوز، آمارهای مربوط به فساد در کشورها گاهی خبرساز میشود. یکی از زمینههای بروز فساد در بسیاری از کشورها، ورزش است. فسادی که شاید آنچنان که آمار فسادهای اقتصادی خبرساز شدهاند، به تیتر اخبار تبدیل نشدند اما این نوع از فساد جنبههای پنهانی مانند دستکاری درنتیجه مسابقات دارد که بهراحتی قابل چشمپوشی نیست و این در حالی است که هیچ کشوری در دنیا مصون از این فساد نیست. «دراگو کاس» کسی است که سالها برای مبارزه با فساد تلاش کرده و در تهیه برنامه مبارزه با فساد در ورزش که از سوی سازمان ملل و کمیته بینالمللی المپیک تهیهشده نقش داشته است. او معتقد است حضور زنان در عرصههای مدیریتی باعث کاهش بروز زمینههای فساد در ورزش میشود و این در حالی است که هیچیک از مدیران رده بالای فیفا و دیگر سازمانهای ورزشی زن نیستند. دراگو کاس، کارش را به عنوان یک کارآگاه پلیس در زادگاهش، اسلوونی شروع کرد و از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۹ برای پلیس کار میکرد. او تا زمانی که به اجبار مجبور به ترک پلیس شد، به عنوان رییس عملیات در بخش جنایی مشغول به کار بود. کاس، چند سال بعد در سال ۲۰۰۴ تا سال ۲۰۱۰ به عنوان رییس در کمیسیون جلوگیری از فساد اسلوونی مشغول به کار شد و حالا مشاور خصوصی است. او در سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ رییس گروه کشورهای در برابر فساد در کنسول اروپا به نام GRECO بود. بیش از چهار سال از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ از مدیران کمیته ارزیابی و نظارت مشترک بینالمللی (MEC) در افغانستان بود. از سال ۲۰۱۴ تا به امروز مدیر گروه کاری OECD بر روی رشوهخواری است. همزمانهم با دفتر مواد مخدر و جرایم سازمان ملل (UNODC) و کمیته بینالمللی المپیک (IOC) برای مبارزه با فساد در حوزه ورزش، در تهیه پیشنویس اسناد خود در مورد این موضوع همکاری میکند.
کاس تمام عمر کاری خود را صرف مبارزه با فساد در شاخههای مختلف کرده. این مبارزهها گاهی برایش خیلی گران تمام شده است. خودش و خانوادهاش تهدید شدهاند و حتی شرایطی برایش به وجود آوردهاند که او را ناچار به پایان زندگی مشترکش کرده است. اما او هنوز هم با تمام توانش برای مبارزه با فساد فعالیت میکند. کاس معتقد است که بههیچوجه نباید خسته شد و دست از مبارزه برداشت.
میتوانید توضیح دهید اقداماتی که در فیفا برای مبارزه با فساد اتفاق میافتد، چه هستند؟
کارهای زیادی در حال اتفاق است. در سال ۲۰۱۴ شورای اروپا قراردادی برای دستکاری و اعمالنفوذ بر مسابقات ورزشی بست که نتیجه هم داد. این پیمان اساسا علیه تبانی در نتایج مسابقات بود که با یکی از مهمترین بخشهای فساد ورزشی دستوپنجه نرم میکند. علاوه بر آن کمیتههای بینالمللی UNODC و IOC هم در سال ۲۰۱۳ برای مطالعه روی جرایم جهانی تبانی در نتایج مسابقات تامین مالی شدند که بر اساس آن شما میتوانستید روی این مساله که چگونه کشورها در طول سه سال گذشته با فساد در ورزش مبارزه میکردند، مطالعه داشته باشید. یک نسخه بهتر و جدیدتر از این مطالعات از طریق همان ارگانها در نیمه دوم سال جاری منتشر خواهد شد که شامل گزارشی است درباره اینکه چگونه امروزه حدود ۵۰ کشور با فساد در ورزش مبارزه میکنند؛ اما چیز دیگری که خیلی مهم است این است که این مطالعات دارای نمونه روشهایی است که UNODC و ICO به کشورهای دیگر پیشنهاد میکنند تا آنها را با روشهای بینالمللی در مبارزه با فساد در ورزش آشنا کند.
چه کشورهایی میتوانند جزیی از این برنامه مبارزه با فساد باشند؟
هر کشوری که یکی از اعضای سازمان ملل یا جنبش بینالمللی المپیک باشد، میتواند جزیی از این برنامه هم باشد. هر کشوری که بخواهد نمونه روشهایی که از سوی UNOCD و IOC اعلامشده را بپذیرد، بهراحتی به قانونگذاری بینالمللی معرفی میشوند. به طور قطع روشهای پیشنهادی باید گاهی تا حدی بهتناسب شرایط ملی آن کشور تنظیم شود.
وضعیت ایران برای پذیرش این برنامه چگونه است؟
ایران به عنوان کشوری که جزو شورای اروپا نیست با روالی کمی متفاوت با شورای اروپا میتواند این کار را انجام دهد. اگر از من بپرسید، ورود ایران به این قرارداد یک مرحله مهم برای هر دو طرف ایران و اروپا است. با تصویب قراردادی بر روی تبانی و دستکاری مسابقات ورزشی، ایران به عنوان یک کشور قدرتمند آسیایی یک سیگنال بسیار روشنی به دیگر کشورها میدهد و با این کار در میان نخستین کشورهای جهان و نخستین کشور آسیایی خواهد بود که نشان میدهد، مشتاق است تا با فساد ورزشی مبارزه کند. این اقدام جایگاه ایران در حرکت مبارزه با فساد در دنیا را بسیار بالا خواهد برد.
آیا شما آماری از فسادهایی که در ورزش اتفاق میافتد، دارید؟
بله. متاسفانه فساد در ورزش هر روز در حال افزایش است. در سالهای بین ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ موردهای زیادی از فساد در ورزش مشخص شد. در این سه سال در اروپا ٣٧ مورد فساد فقط در ورزشهای فوتبال و تنیس اتفاق افتاد. در همان مدتزمان در آسیا ۱۷ مورد فساد در ورزش آنهم فقط در بازیهای کریکت صورت گرفت. در آفریقا ۴ مورد در بسکتبال و کریکت و در هر دو امریکا ۵ مورد که همه آنها در فوتبال بود. تمام آمارها در دادگاهها ثابت شدهاند.
برای متوقف کردن فساد در ورزش چهکارهای دیگری باید انجام شود؟
روشهای پیشنهادی که پیش از این به آنها اشاره کردیم، فقط درباره چگونگی برخورد با جرایم اتفاق افتاده در حوزه فساد در ورزش است؛ اما ما باید روی بخش پیشگیری هم کارهای عملی زیادی انجام دهیم. من شانس دیگری نمیبینم و به عنوان مهمترین نکته در این بخش، ارگانهای ورزشی، مقامات دولتی و اپراتورهای شرطبندی هم باید دستبه دست هم دهند تا با فساد در ورزش مقابله کنند. ما میتوانیم این کار را انجام دهیم اما بدون همکاری این سه ارگان هیچ پیشرفتی نخواهیم داشت؛ بنابراین آنها باید همکاری با یکدیگر را شروع کنند.
آیا گزارشی در مورد فساد در ورزش ایران به دست شما رسیده است؟
نه واقعا؛ اما من میدانم که ایران یک کشور بزرگ است و ازآنجاییکه قرارداد شورای اروپا چیز سختی نیست، ایران بهآسانی میتواند به آن دسترسی پیدا کند. چراکه این قرار است یک کنوانسیون جهانی شود. بنابراین من فکر میکنم که ایران میتواند بدون هیچ مشکلی برای شروع اقدام کند. این یک پیغام بسیار مهم نه فقط برای خود کشور بلکه برای کل قاره خواهد بود. چراکه اگر ایران به عنوان کشوری به این مهمی این کار را شروع کند، بقیه کشورهای آسیایی و حتی کشورهای دیگر دنیا هم مشتاق به انجام این کار خواهند شد.
قبلا در یکی از مصاحبههایتان گفته بودید که اگر زنان چیزی را کنترل کنند، فساد کاهش پیدا میکند.
عموما اینگونه است که اگر زنان مسوول شوند، سطح فساد در آن سازمان کمتر از سازمانهای مشابهش خواهد بود. یک ماه پیش من آخرین تحقیقات یک دانشمند سوئدی را خواندم که ثابت میکرد وقتیکه یک زن مسوول کاری است، میزان فساد درصد قابلتوجهی کاهش پیدا میکند. تئوریهای مختلفی درباره چرایی این موضوع وجود دارد. یک تئوری این است که زنان تمایل بیشتری به رفتار صادقانه دارند و تئوری دوم هم این است که زنان نسبت به مکانیزمهای کنترلی مختلف دید بازتری دارند و ازآنجاییکه آنها نسبت به مکانیزمهای کنترلی بازترند، مکانیزمهای کنترلی آنها نتیجه داده و در نتیجه فساد کمتری را شاهد خواهیم بود.
با این وجود فکر میکنید چرا زنان کمتر در جایگاههای مدیریتی قرار میگیرند؟
خب من واقعا نمیفهمم چرا این اتفاق میافتد. من تا به حال در ادارات دولتی و شرکتهای خصوصی زیادی مدیر و مسوول بوده و هستم و تجربه من میگوید که زنان اغلب برابر با مردان و حتی تواناتر از آناناند. ما بهطور واضحی در جامعه مردسالار زندگی میکنیم؛ بنابراین مردان آنهایی هستند که در موقعیتهای مهم مشغول به کارند. هیچ توجیهی برای این رفتار وجود ندارد. البته که زنان قدرتمند زیادی در سراسر دنیا در موقعیتهای مهم مشغول به کارند اما تعداد آنها خیلی کم است و روند افزایش آنها هم بسیار کند است. شما بهراحتی با نگاه کردن به بزرگترین کمپانیهای دنیا میتوانید متوجه تعداد این زنان شوید. بیشتر مدیران مردند و فقط تعداد کمی از آنها زنند. من نمیتوانم حتی یک زن را به خاطر بیاورم که مسوول یک سازمان مهم ورزشی باشد. بازهم میگویم که هیچ توضیح و توجیهی در این زمینه وجود ندارد. شاید من بتوانم در زمینه فوتبال که هنوز هم با وجود پیشرفت سریع زنان در این ورزش، عمدتا ورزشی مردانه است این موضوع را درک کنم؛ اما ورزشهای زیاد دیگری هم مانند شنا، اسبسواری و اسکی هستند که زنان و مردان به طور مساوی در آنها شرکت میکنند. دوباره میرسیم به اینکه هیچ توضیح و توجیهی برای این شرایط وجود ندارد.
چه عملهایی در چه شرایط قانونی، فساد در ورزش محسوب میشوند؟
شما قانونا در ورزش این جرایم را میتوانید فساد بدانید: رشوه دادن، رشوه گرفتن، نفوذ در معاملات، تقلب و تعیین نتیجه مسابقه. در شرایط عملی ما فساد در ورزش بیشتر در این قسمتها اتفاق میافتد. اگر بخواهیم درباره برخی سازماندهندگان مسابقات بزرگ ورزشی صحبت کنیم میتوانیم به تعداد زیادی از جام جهانیهای فیفا و بازیهای المپیک اشارهکنیم. این اتفاق به این دلیل میافتد که کشورهایی که این وقایع را سازماندهی میکنند پول زیادی به دست میآورند بنابراین میل زیادی به انجام این کار دارند. در آخرین رسوایی فیفا مشخصشده که مقامات ارشد فیفا رشوههای بزرگی برای تعیین اینکه چه کسی جامجهانی را سازماندهی کند، دریافت میکنند. درهرحال نه تنها در فوتبال بلکه در بقیه ورزشها مانند کریکت، بسکتبال و بیشتر در ورزشهای توپی این اتفاقات میافتد. چیزی که جالب است این واقعیت است که ورزشهای انفرادی مانند دوچرخهسواری، کوهنوردی، شطرنج و... تقریبا هیچ مشکلی در زمینه فساد ندارند.
دوپینگ هم زیر مجموعه فساد در ورزش است؟
نه. دوپینگ چیز دیگری است؛ اما آنهم عواقب ویرانگری برای ورزش دارد. یک تفاوت بزرگ دیگر هم وجود دارد؛ یک سازمان جهانی در مبارزه با دوپینگ ورزشی وجود دارد درحالی که هیچ سازمان مشابهی در زمینه مبارزه با فساد در ورزش نداریم. در طول سالها ایدههایی برای داشتن چنین سازمانی مطرحشده اما به دلایلی که من آنها را درک نمیکنم برخی کشورها بهشدت مخالف داشتن این سازماناند. بههرحال در ۱۲ مه سال ۲۰۱۶ رهبران ارشد دنیا برای شرکت در اجلاس جهانی فساد در لندن دورهم جمع شدند و احتمال تشکیل سازمان جهانی مبارزه با فساد ورزشی را اعلام کردند. من فکر میکنم که ما واقعا فردی را در سطح جهانی نیاز داریم که سازمانهای ورزشی، سازمانهای دولتی و اپراتورهای شرطبندی را دور هم جمع کند.
چه کشوری در فساد ورزش رتبه اول را دارد؟
گفتن این موضوع سخت است. چراکه تعداد کیسهای ثابتشده دو چیز را نشان میدهد؛ یا فسادهای زیادی وجود دارد یا پلیس خیلی فعال است؛ بنابراین شما نمیدانید چه چیزی در حال اتفاق است. مقایسه، همیشه چیز بدی است. شاخص ادراک فساد سازمان شفافیت بینالمللی در شرایط عمومی بهوضوح نشان میدهد که کشورهایی مانند سومالی، کره و افغانستان در رتبههای آخر این لیست و کشورهای اسکاندیناوی و نیوزیلند در رتبههای اول این لیست هستند. بقیه کشورها هم دراینبین قرار دارند.
میتوان از کشوری نام برد که هیچ فسادی نداشته باشد؟
چنین کشوری در دنیا وجود ندارد.
نویسندگان: ثمر فاطمی/ نسیم سلطانبیگی
منبع اعتماد
601/101