در آستانه هر انتخاباتی جریانات و اشخاص سیاسی فعال می شوند، مخصوصا در شرایطی که یک جریان یا یک دولت سر کار است رقبا و مخالفینش فعالتر می شوند و به بهانه نقد اقدام به هرگونه تهمت، افترا و توهین می کنند و فکر می کنند فضا را شفاف و اطلاع رسانی به مردم می کنند. متاسفانه این یک روشی است که سالیان سال جریان منتقد دولت یا بخشی مهمی از منتقدان اصلاح طلبان به دلیل داشتن دسترسی به رسانه های متعدد، رسانه ملی و تریبون های بسیار مهم کشور از آن استفاده می کنند. این تریبون ها در اصل تریبون های وحدت ساز و فرهنگ ساز هستند ولی به یک جریانی به دلیل دسترسی و ارتباطات جدی که این گردانندگان دارند از نازل ترین، منفورترین و مشمئزکننده ترین روش های سیاسی برای تخریب رقیب سیاسی شان استفاده می کنند.

مخالفان کاملا عریان تر از همیشه در عرصه سیاسی خودنمایی کردند و خودشان را نشان دادند. اما دیدیم در انتخابات خرداد 92 مردم نوع دیگری از حکمرانی را انتخاب و تلاش کردند در بدنه اجرایی کشور هم حضور داشته باشند .

با توجه به فضای نسبی آقای روحانی به سختی توانست سپهر سیاسی کشور به کنار بزند و تلاش کند که اعتمادسازی کند و نهادهای سیاسی، صنفی و اجتماعی را تکریم کند ؛ هرچند که سخت است می بینیم که این تلاش ها تقریبا نصفه و نیمه به بار نشسته است و با توجه به قدرت رسانه که در هم جهت کردن عزم و قدرت رای ملت است نشان داد که در تهران علی رغم داشتن تریبون بسیار مهم قوه مقننه مردم در انتخابات مجلس گذشته در مقابل ژنرال ها و کاندیداهای تراز اول این آقایان عرض اندام کنند و رای بیاورند. این رای از کجا نشات گرفت؟

قدرت رسانه و حضور جوانان بالاخص زنان در عرصه سیاسی کشور و شبکه های مهم رسانه ای باعث می شود که مردم به جز رسانه های رسمی که در اختیار آقایان است به گزینه هایی رای می دهند که با روش و منش این آقایان هم راستا نباشند.

متاسفانه می توانیم بگوییم بعضی از این دوستان دروغگویان قهاری هستند و چون هدف وسیله را توجیه می کند برای این ها مهم نیست که چیزی درست باشد می گویند ما یک حرفی می زنیم افکار عمومی را با خود هم راستا می کنیم ولی هوشمندی و پا فشاری مردم ایران برای رسیدن به حقوق شهروندی و حق خودشان همواره این نقشه ها را برآب کرد و دوباره برآب خواهد کرد.

ضرب المثل معروف ایرانی می گوید "بار کج به منزل نمی رسد" هرگز نرسیده و نخواهد رسید و مردم بزرگ ایران قدرت تشخیص و دانش تفکیک خادم از خاطی را در بزنگاه های تاریخی کشور از خود نشان داده اند و در آینده هم نشان خواهند داد؛ البته تا زمان شروع رسمی انتخابات و تا اتمام آن این فشارها و روش ها، که سال های سال قبل از دولت روحانی نیز بود، ادامه خواهد داشت هرچند مورد قبول مردم ایران نباشد.

اما در این میان دولت تلاش کرده تا متانت خود را حفظ کند هرچند یک مانع خیلی اساسی آقای روحانی داشت؛ ما همه می دانیم دولت یازدهم چه چیزی را تحویل و به ارث برد یک شرایط بسیار سختی بود. کشور در شرایط بحرانی و در لبه پرتگاه بود ؛ در واقع با این شرایط سختی که آقای روحانی دولت را تحویل گرفت به اضافه مطالبات بسیار جدی و شرایطی که مردم ایران را خسته کرده بود.

آقای روحانی سعی کرد با عهد و پیمانی که با مردم ایران بست شرایط را بهبود ببخشد . هر چند هنوز عده ای امروزه فیش های نجومی برایشان خیلی مهم تر از 3 هزار میلیارد و 7 هزار میلیارد و دکل نفت و بیش از 700 هزار میلیارد دلار سرمایه مملکت است.

آقای روحانی و یک بخش از دولتمردان توانستند یک گزارش مختصری از آنچه که از این زمین باتلاق و زمین سوخته ای که به ارث بردند را به افکار عمومی گزارش بدهند. همه می دانند یک بخش در اختیار نداشتن رسانه ها و یک بخش به خود بدنه دولت و دولتیان در تنویر افکار عمومی و گزارش و آمار صادقانه چه چیزی را تحویل گرفته اند بر می گردد. در حال حاضر این بار مسوولیت بر عهده شخص آقای روحانی و یک تعداد اندکی از هیات دولت شده است.

دولتمردان و دولت زنان با حفظ وقار، متانت ضمن تلاش های مضاعفشان بدون این که به عکس العمل بیفتند باید برای تنویر افکار عمومی از طریق شبکه ها و رسانه هایی که در اختیار دارند با مردم گفت و گو کنند و بخش مهم این وظیفه بر عهده شخص آقای روحانی و نزدیکان وی است، بدون این که به موضع انفعال و تدافع بیفتند.

302/300