به گزارش ایسکانیوز و به نقل از شهروند از همان روز خیلی‌ها تلاش کردند پیکر این ٢ کوهنورد را پیدا کنند، از نیروهای امداد‌و‌نجات کوهستان هلال‌احمر گرفته تا تیم‌های جست‌وجوی هیأت کوهنوردی استان تهران و قزوین. جلیل ٣١ ساله پس از ٤ روز از عمق ٤ متری برف پیدا شد؛ اما هیچ رد و نشانی از کمال پیدا نکردند. حالا با گذشت نزدیک به دو هفته از سقوط بهمن در دشت هویج مردم محلی دست به کار شدند تا شاید کمال اهرام‌بافان را پیدا کنند. ساکنان منطقه دشت هویج لواسان تلاش می‌کنند تا به چشم انتظاری خانواده کمال پایان دهند. چشم‌انتظاری پدر سالخورده‌ای که در یک پیام ویدویی کوتاه از همه برای پیداکردن پیکر پسرش درخواست کمک کرد.
پسرم را از دشت هویج بازپس گیرید
امیرحسین خواجوی در این گزارش می نویسد:خانواده کمال هنوز هم چشم انتظارند؛ منتظر خبری از کمال. آنها هنوز باورندارند که کمال از بینشان رفته است. پدر این خانواده داغدار هنوز هم امیدوار است که کمال پیدا شود. او از همه می‌خواهد تا کمال را از دشت هویج به خانوداه‌اش بازگردانند. این پدر داغدار با همه حال و روز نامساعدش برای دقایقی پاسخگوی سوالات «شهروند» بود. که در ادامه می‌خوانید.
چگونه از اتفاقی که برای کمال افتاد مطلع شدید؟
از طریق اخبار و دوستان کوهنوردش به ما اطلاع دادند که کمال و جلیل زیر بهمن گرفتار شدند.
شرایط روحی مادر و همسر کمال چگونه است؟
ما هنوز هم باورمان نمی‌شود. نه می‌توانیم برای کمال سوگواری کنیم و نه شرایط زندگی درستی داریم. این چشم‌انتظاری همه خانواده را از پای درآورده. ١٢ روز است که خانه ما آشوب است. تا کسی در خانه را می‌زند یا تلفن زنگ می‌خورد، همه فکر می‌کنیم که کمال پیدا شده. نمی‌دانید این چند روز چه بر ما گذشته. خیلی سخت است. مادر و همسرش از همه بیشتر بی‌تابی می‌کنند. گریه و زاری کار هر روز و هر شب این خانه است. حقم دارند. آخه کمال هم جوان است و هم مرد خوبی برای زندگی.
کمال چند سالش بود؟
٢٨ سال. کمال تک‌پسر است. سه سال است که ازدواج کرده. یک پسر ٤ ماهه به نام علی دارد.
او کوهنورد باتجربه‌ای بود؟
بله او ١٠سال است که به صورت حرفه‌ای کوهنوردی می‌کند؛ البته شغل اصلی او برقکاری صنعتی بود. اما کوه و طبیعت را خیلی دوست داشت. معمولا ماهی چند بار را برای کوهنوردی می‌رفت.
از خانواده جلیل عباس‌زاده خبر دارید؟
بله آن بندگان خدا هم داغدار شدند؛ حال‌شان از ما بدتر نباشد، بهتر نیست. اما حداقل آنها پیکر عزیزشان را دفن کردند. جلیل را ٤ روز بعد از حادثه پیدا کردند. همین پنجشنبه مراسم شب هفتش هم برگزار شد. خدا به خانواده عباس‌زاده صبر بدهد. داغ فرزند خیلی سخت است.
در این مدت کسی از مسئولان درباره وضع کمال با شما یا خانوادتان صحبت کرده‌اند؟
بله از هیأت کوهنوردی و هلال‌احمر هم با ما تماس دارند و هم منزل ما آمدند. همین امروز هم با آقای کتابدار، مدیرعامل هلال‌احمر استان تهران تماس گرفتم؛ اما صحبت‌های او هیچ امیدواری نداشت. او به من گفت به دلیل بارش شدید برف عملا امکان ادامه عملیات جست‌وجو امکان‌پذیر نیست. از هیأت کوهنوردی قزوین هم با ما در تماس هستند. اما ما هنوز چشم انتظار هستیم.
ناایمن بودن منطقه و توقف عملیات جست‌وجو
با وجود همه اقدامات و جست‌وجوهای انجام شده هنوز هیچ خبری از کمال نیست. شرایط خاص آب و هوایی دشت هویج و خطرات موجود برای عملیات جست‌وجو باعث شده تا امیدها برای یافتن پیکر کمال کمرنگ شود. نیروهای امدادی سه روز پس از حادثه به دلیل ناایمن بودن منطقه عملیات، جست‌وجو را متوقف کردند. مردم محلی هم با وجود تلاش فراوان به دلیل بارش‌های اخیر در پیدا کردن پیکر کمال ناموفق بودند. اینها را غلامحسن نیکونام، رئیس هیأت کوهنوردی استان قزوین به «شهروند» می‌گوید. او که سه روز در منطقه دشت هویج حضور داشت و همراه با سایر نیروهای امدادی برای پیدا کردن پیکر دو کوهنورد محبوس شده در زیر بهمن تلاش کرد، از اتفاقات آن سه روز می‌گوید: «١٦ بهمن بود که این اتفاق افتاد. من همراه با تیمی از هیأت کوهنوردی استان قزوین به لواسان رفتیم. سه روز وجب به وجب آن‌جا را گشتیم اما هیچ اثری از کمال و جلیل پیدا نکردیم. فردای آن روز یک بالگرد هلال‌احمر به مدت سه ساعت در منطقه پرواز کرد تا شاید از بالا نشانی از این دو کوهنورد پیدا شود. یک‌سری از نیروهای امدادی هم در منطقه کار جست‌وجو را انجام می‌دادند، اما تلاش‌ها بی‌نتیجه بود. جلسه‌ای با حضور بچه‌های هلال‌احمر، فرماندار لواسان، عوامل انتظامی منطقه و آقای مصاحبیان از فدراسیون کوهنوردی برگزار شد که در آن جلسه به این جمع‌بندی رسیدند که به دلیل خطرناک بودن منطقه، عملیات جست‌وجو متوقف شود. البته ما تا چند روز بعد هم به تلاش‌های‌مان برای پیدا کردن پیکر این دو کوهنورد ادامه دادیم که خوشبختانه توانستیم جلیل را پیدا کنیم.»
خارج شدن پیکر جلیل از عمق ٤ متری برف
نیکونام درباره چگونگی کشف پیکر جلیل عباس‌زاده توضیح می‌دهد: «سه روز پس از متوقف شدن عملیات جست‌وجو از سوی نیروهای امدادی، ما سه نفر از زبده‌ترین کوهنوردان دوره‌دیده برای صعود و جست‌وجو در مناطق بهمن‌گیر را به منطقه فرستادیم تا شرایط ادامه کار را بررسی کنند. این سه نفر با قرارگیری در خط‌الرأس ارتفاعات دشت هویج منطقه را ایمن ارزیابی کردند و کار جست‌وجو برای یافتن کمال و جلیل دوباره آغاز شد. خوشبختانه در همان ساعات اولیه عملیات، پیکر جلیل از زیر برف خارج شد، اما تلاش‌ها برای پیدا کردن کمال به نتیجه نرسید. ما پیکر جلیل را از عمق ٤ متری برف خارج کردیم. این شرایط در کوهنوردی و سقوط بهمن طبیعی است. مردم محل هم درحال جست‌وجو هستند اما حجم برف به قدری زیاد است که نمی‌شود به این راحتی عملیات انجام داد. ما پیکر جلیل را هم کاملا اتفاقی پیدا کردیم.»
طبیعت کمال را پس می‌دهد
رئیس هیأت کوهنوردی استان قزوین در پاسخ به این پرسش که در چنین شرایطی تصمیم‌گیرنده اصلی برای پایان دادن به عملیات جست‌وجو چه سازمان یا نهادی است، می‌گوید: «شرایط برای پیدا کردن محبوس‌شدگان زیر بهمن متفاوت است. ما هیچ گلایه‌ای از نیروهای امدادی نداریم. در چنین شرایطی قانون هیچ تکلیفی برای هلال‌احمر یا سایر نیروهای امدادی مشخص نکرده است. موارد مشابه زیادی هم وجود دارد. همین حالا تعداد زیادی کوهنورد در ارتفاعات اورست زیر خروارها برف و یخ دفن شده‌اند. ٤سال است که صخره‌نوردی در یخچال الموت مدفون شده و هیچ دسترسی به او وجود ندارد. این اتفاقات در دنیای کوهنوردی طبیعی است. نماینده فدراسیون کوهنوردی پس از آن‌که پیکر جلیل پیدا شد، به من گفت در آن جلسه‌ای که برای پایان دادن به عملیات جست‌وجو تصمیم‌گیری شد، تیم‌های امداد و نجات به این نتیجه رسیدند که این دو کوهنورد دیگر زنده نیستند و با توجه به شرایط خطرناک منطقه عقلانی نیست که جان تعداد زیادی برای یافتن دو پیکر بی‌جان به خطر بیفتد. باورش سخت است، اما وسعت منطقه به اندازه سه زمین فوتبال است. چیزی در حدود ٣ هکتار زمین با ٦ متر برف. البته به دنبال بارش‌های اخیر ارتفاع برف بیشتر هم شده است.»
نیکونام در بخش دیگری از صحبت‌هایش به شرایط نامساعد خانواده کمال اشاره کرد و در این‌باره گفت: «خانواده اهرام‌بافان حق دارند که پیکر کمال را بخواهد. و ما هم هر کاری که برای تسلا دادن آنها لازم بود، انجام می‌دهیم. اما واقعیت این است که پیدا کردن پیکر کمال خیلی سخت است. بهمن وقتی آفتاب بخورد فشرده و سفت می‌شود، مثل سنگ. سنگی به عمق ٩ متر، خارج کردن پیکر از زیر برف در چنین شرایطی کار بسیار دشواری است. به دلیل صعب‌العبور بودن منطقه و احتمال ریزش بهمن نمی‌شود از دستگاه‌های مکانیکی کمک گرفت. همه جست‌وجو و برف‌برداری باید به صورت دستی انجام شود. متاسفانه کمال را باید طبیعت به ما برگرداند. کار چندانی از دست کسی ساخته نیست.»
دریافت کنده و انتشار دهنده : زهره حاجیان
700700
