به گزارش ایسکانیوز به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، «کارگاه خلاقیت در بازگویی قصه و افسانه‌های محلی» با حضور دکتر مورتی بنانتا برگزار شد.
مورتی داور اندونزیایی جشنواره در ابتدای این جلسه با تاکید بر به اشتراک‌گذاری تجربه‌های خودش در این حوزه گفت: موضوع مورد علاقه من قصه‌گویی درباره افسانه‌ها است. در کلاس‌هایم همیشه نقشه اندونزی و جزایر اطراف آن‌را می‌برم و به مخاطبان تنوع و گستردگی فرهنگی کشورم را نشان می‌دهم.
وی ادامه داد: در اندونزی و جزایر اطرافش فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلفی وجود دارد. 780 زبان و 300 گروه قومی در اندونزی وجود دارد. هر قومی افسانه‌های محلی خودشان را دارند.
مورتی در ادامه کارگاه یکی از قصه‌هایی که خودش نوشته بود را در قالب قصه‌گویی اجرا کرد که همراهی شرکت‌کنندگان نشست را به دنبال داشت.
مورتی باتوجه به این‌که شرکت‌کنندگان در کارگاه همگی قصه‌گو یا مربی هستند، تاکید کرد: اگر قصه‌گو باشید باید به مطالعه عادت داشته باشید؛ چراکه مطالعه و خواندن کتاب اطلاعات بیشتری به ما می‌دهد. اگر می‌خواهیم قصه‌گوی خوبی باشیم باید مجموعه‌ای از کتاب‌های داستانی مناسب برای منبع قصه‌های‌مان تهیه کنیم.
او ادامه داد: برای قصه‌گویی باید علاوه بر قدرت قصه گفتن خود قصه‌گویان هم مشتاق قصه باشند. فراموش نکنیم برای چنین امری آشنایی با ادبیات کودکان، زیرساختی اساسی است. از همین روی اگر به عنوان قصه‌گو منابع خوبی در اختیار داشته باشیم بهره زیادی از آن‌ها می‌توانیم بگیریم.
این پژوهش‌گر به بحث قصه‌گویی در مدارس اشاره و عنوان کرد: اگر قرار است برای قصه‌گویی به مدارس برویم باید بدانیم آن مدرسه در کتابخانه‌ چه کتاب‌هایی دارد.
او افزود: بر اساس قصه‌ها فیلم تولید می‌شود. تولید انیمیشن، تئاتر یا برنامه‌های رادیویی از دیگر کاربردهای قصه است.
مورتی با تاکید بر این‌که در کتاب‌هایی که نوشته همیشه به این نکته توجه داشته که براساس این داستان چه کاری می‌توان انجام داد، توضیح داد: برای نمونه عروسک‌های انگشتی طراحی کرده‌ام تا با کمک آن‌ها قصه بگویم و آموزش بدهم. این کار سبب می‌شود داستان در ذهن کودک ثبت شود.
او ادامه داد: برای هر داستانی قصه‌گو می‌تواند روایت خودش را داشته باشد. به بیان دیگر هر کسی قصه خودش را به روش خودش بازگو می‌کند. از همین روی روش خاصی برای قصه گفتن وجود ندارد. قصه‌گو باید خودش خلاقیت داشته باشد. اما اگر قصه از قلب قصه‌گو بیرون نیاید اثری بر شنونده نخواهد گذاشت.
این نویسنده افزود: بهتر است قصه‌گویی در مدارس نهادینه شود. حتی کار بهتر این است که برای هر درس قصه‌ای داشته باشیم و در قالب قصه آن درس را بیان کنیم.
او با تاکید بر ضرورت انتقال فرهنگ و سنت در حین قصه‌گویی گفت: قصه‌گویی ارتباطی دو طرفه میان مخاطب و قصه‌گو است.
مورتی در بخش دیگر از کارگاه، یکی از قصه‌ها یا افسانه‌های بومی اندونزی را برای حاضران بازگو کرد و از آن‌ها خواست در پایان براساس دریافتی که از قصه داشته‌اند نقاشی بکشند یا شعری بسرایند.
او با تعریف این قصه و با توجه به محتوای آن نشان داد چگونه می‌توان در قالب قصه سنت‌های قدیمی را زنده نگه داشت. برای مثال حتی طرز تهیه غذای سنتی فراموش شده‌ای را می‌توان به شنونده آموزش داد. از سوی دیگر مخاطب را با قصه درگیر کرد تا به آن فکر کند.
در ادامه چند نوجوان قصه‌گو و دیگر حاضران در کارگاه طبق خواسته مورتی شعرهایشان در ارتباط با فضای قصه گفته شده را ارایه کردند که با استقبال او روبه‌رو شد.
مورتی تاکید کرد: مهم‌ترین کارکرد چنین کارگاه‌هایی بازخوردی است که از مخاطبان می‌توانیم دریافت کنیم. برای مثال در این کارگاه من هم از شما یاد می‌گیرم و به نوعی تبادل اطلاعات صورت می‌گیرد.
بخش پایانی جلسه به خواست مورتی به انتقال تجربه‌های مشترک حاضران در جلسه در ارتباط با موضوع کارگاه اختصاص یافت. این تجربه‌ها شامل مواردی مانند قصه‌گویی برای مبتلایان به سرطان یا کودکان ناشنوا بود. مورتی هم از تجربه‌های مشترک در اندونزی سخن گفت. مانند اهدای کتاب به ویژه آثار تازه منتشر شده به مناطق محروم.
مورتی بنانتا دکترای ادبیات کودک دارد و سخنران نشست‌های تخصصی حوزه ادبیات کودکان است. او از سال 1998 داستان می‌نویسد. 25 کتاب دو زبانه و 50 کتاب کودک نوشته و کلاس‌های آموزش داستان‌نویسی برای کودکان برگزار می‌کند و محقق حوزه ادبیات کودک است.
نوزدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی از 27 بهمن با حضور 68 قصه‌گوی ایرانی و خارجی در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فعالیت خود را آغاز کرده و تا 1 اسفند ادامه دارد.

دریافت کننده: بخشی پور/ تائید کننده سلیمی

502500