امیر رضا معتمدی، مدیر جلوه‌های بصری رایانه‌ای درباره ارتقاع کیفی این بخش در فیلم های سینمایی در یک سال گذشته، به ایسکانیوز، گفت: انتظار ما این بود که در زمینه جلوه های بصری در سال 95 رشد بیشتری داشته باشیم، در حالی که حجم آثاری که از جلوه های بصری استفاده می کنند بیشتر شده است اما کیفیت تغییری نکرده است البته کیفیت موضوعی بسیار خوب شده است اما نگاه فیلمساز به جلوه های بصری هنوز تغییری نکرده است، جلوه های بصری در اکثر اوقات به عنوان یک ابزار ترمیمی در فیلم های سینمایی کاربرد پیدا کرده است و این نوع نگاه به جلوه های بصری صحیح نیست. در واقع فیلمساز ایرانی هنوز نمی تواند درست از ابزار مدرن استفاده کند.
او ادامه داد: جلوه های بصری تکنیک و دانشی پیشرو است و به طور مداوم ماهیت آن تغییر می کند اما نگاه مدرن در فیلمسازان ما رشد پیدا نمی کند به همین دلیل در ایران به عنوان ابزار حداقلی از آن استفاده می شود. سینماگران ایرانی به نسل خیلی قدیمی تعلق دارند یعنی از نظر ابزاری و نگاه تکنیکی فیلمسازان ما قدیمی هستند.

معتمدی افزود: سریال هایی در تلویزیون کلید خورده است که وقتی من با کارگردان آنها درباره جلوه های بصری صحبت کردم اصلا متوجه نمی شد که من درباره چه موضوعی صحبت می کنم و این نشان دهنده آن است که فیلمسازان متعلق به نسل دیگری هستند و به جلوه های بصری بیشتر به شکل ابزاری برای ترمیم نگاه می کنند تا ابزاری برای طراحی فیلم، در واقع این تصور وجود دارد که جلوه های بصری یک مرحله بعد از تدوبن است که اشکالات پلان ها را جبران می کند در حالی که این بخش کوچکترین کاربرد جلوه های بصری است.
او ادامه داد: در کشور ما کارگردان سالاری وجود دارد و همه کارگردانان فکر می کنند که خودشان باید همه کارها را انجام دهند و این تصور وجود دارد که درباره همه قسمت های فیلم کارگردان باید نظر دهد در واقع ساختار ارتباطی بخش های مختلف فیلمسازی مدرن در کشور ما به وجود نیامده است.

مدیر جلوه‌های بصری رایانه‌ای درباره مشکلات این بخش از سینما، گفت: یکی از آرزوهای سینماگرانی که فیلم هایی با مراحل تولید پرهزینه می سازند این است که مراحل فنی فیلم را یک شرکت بزرگ اروپایی انجام دهد، از آن سو هم متخصصین جوان ما که در زمینه انیمیشن و جلوه های بصری کار می کنند بسیار علاقمند هستند که در کمپانی های بزرگ اروپایی فعالیت کنند، در واقع کار و نیروی انسانی هر دو علاقمند به همکاری با شرکت های غیر ایرانی هستند؛ اینجا یک حلقه مفقوده وجود دارد و آن هم دانش و آگاهی است چون سواد بصری در بین فیلمسازان ایرانی وجود ندارد و در نتیجه شاهد رشد کیفی این بخش که از تخصص های میان رشته ای در سینما است، نخواهیم بود.
او درباره نوع آموزش در بهش جلوه های بصری، گفت: تغییرات در این رشته بسیار سریع است برای همین نمی توان به شکل دانشگاهی آن را آموزش داد و برای آموزش علاقمندان باید در کارگاه هایی که برگزار می شود شرکت کنند که در ایران اینگونه آموزش به شکل درستی ساماندهی نشده است.
امیر رضا معتمدی، با اشاره به جشنواره هایی که می توانند به افزایش سطح کیفی کارشناسان جلوه های بصری کمک کنند، گفت: جشنواره های مختلفی هستند که آثارشان را به نمایش می گذارند و محل تبادل اطلاعات و عرضه تکنولوژی های نرم افزاری و سخت افزاری جدید است که از ایران هم هر سال مدیرانی از وزارت ارشاد و بنیاد سینمایی فارابی در آن شرکت می کنند در حالی که دست اندرکاران جلوه های بصری هیچ گاه نمی توانند در آن حضور یابند چون باید ویزا داشته باشند و این کار هم نیاز به تاییدیه های خاصی دارد برای همین علاقمندان به حضور در این جشنواره ها باید به صورت فردی و با هزینه شخصی خود شرکت کنند و در واقع آنچه مسلم است؛ حضور مدیران در این جشنواره ها برای مدیران فایده ای ندارد.
وی در انتقاد به نوع انتخاب فیلم ها در جشنواره فجر و تاثیر آن بر مدرن نشدن سینما در ایران، گفت: وقتی به همان فیلم هایی که با روش قدیمی و سنتی ساخته شده جایزه داده می شود عملا به همان روش قدیمی صحه گذاشته می شود پس فیلمسازی که مورد توجه قرار گرفته است دلیلی ندارد که فیلم تخیلی بسازد برای همین است که سال ها است در سینمای ایران تخیل مرده است و کسی به دنبال خیال و رویا پردازی نیست.

او افزود: وقتی روی تخیل کودکان کاری انجام نمی شود آنها هم شبیه ما می شوند زیرا سال ها است که در ایران به ساخت انیمیشن و سینمای کودک توجهی نشده است و همان مسئولینی که به سینمای کودک در ایران توجهی نمی کنند از دیدن انیمیشن ها و فیلم های سینمایی غیر ایرانی بسیار لذت می برند و معتقدند که در ایران نمی شود از این نوع فیلم ها ساخت و به این موضوع فکر نمی کنند که چطور باید اینگونه فیلم ها را تولید کرد.
امیر رضا معتمدی در پایان با انتقاد از جشنواره فجر، گفت: باید به جوان ها در سینمای ایران فرصت داد و معنی جوان گرایی آن اتفاقی نیست که در جشنواره فیلم فجر سی و چهارم و یا امسال افتاد، جشنواره فجر یک رویداد بزرگ سینمایی است و تا ارزش های صحیح تعریف شده این جشنواره بازنگری نشود همچنان به روش جشنواره فجری که سینمای دولتی را حمایت می کرد به آن نگاه می شود، در زمانی که فیلمسازی به سمت ساخت فیلم هایی با بودجه محدود و خصوصی رفته است باید نوع داوری در این جشنواره هم متفاوت باشد. متاسفانه هر سال هم بدون هیچ رویکرد مشخصی، تعدادی داور که معلوم نیست دیدگاهشان برای انتخاب چیست فیلمی را انتخاب می کنند که خروجی آرا آنها بیشتر شبیه به قرعه کشی می شود که برای سینمای ایران کاربردی نیست.
خبرنگار: معصومه رضا/ تایید کننده: سلیمی
501