فوتبال در افغانستان همانند کشورهای همسایه و سایر کشورهای جهان طرفداران زیادی دارد طوری که هر روز از فروپاشی نظام طالبان می گذشت تعداد هواداران فوتبال در افغانستان و علاقه مندان به این ورزش بیشتر می شد . بازگشت شمار زیادی از مهاجرین افغانستان از کشورهای خارجی، فوتبال را در این کشور تقویت کرد و باعث تشکیل تیمی واحد از بازیکنان داخلی و خارجی فوتبال در تیم ملی افغانستان شد .
آغاز لیگ برتر برای شروع بهتر
تیم ملی افغانستان با توجه به عمر کمی که دارد توانست کارش را با افتخار شروع کند . امروز در کنار فضای نا به سامان افغانستان، ورزش فوتبال در این کشور برقرار است. هم زمان با درگیری ها و جنگ های داخلی جوانان زیادی در اطراف همین اتفاقات؛ گرم فوتبال هستند طوری که این کشور با گذشت چندین دوره ی تلخ سیاسی حالا سرگرم سومین دوره ی مسابقات فوتبالی است که مسئولانش ادعا میکنند لیگ برتر فوتبال این کشور را راه اندازی کرده اند. لیگی که هیچ کدام از استاندار ها و قوانین فیفا را ندارد اما به گفته ی خیلی از کارشناسان ورزشی و موی سفیدان فوتبال نقطه ی شروعی برای آینده ای بهتر می تواند باشد .
این مسابقات با حمایت مالی یک شرکت مخابراتی و پوشش تصویری یک شبکه ی تلویزیونی راه اندازی شده است و برگزار کننده اش فدارسیون فوتبال افغانستان است. حداقل برای مردمی که همیشه به تماشای بازی ها لیگ داخلی ایران و اروپا سرگرم بودند بهانه ی خوبی برای شروع هیجان و جذابیت داخلی در فوتبال است. در حال حاضر با وجود این که رقابت های لیگ، اصولی پیگیری نمی شود اما این روزها جمعیت عظیمی از مردم را به استادیوم فدارسیون فوتبال افغانستان در کابل کشانده است.
زنان و فوتبالی که دیگر رویا نیست
در میان تماشاگران پر تعداد این روزهای فوتبال افغانستان حتی به حضور چشم گیر زنان نیز می توان توجه کرد. زنانی که در گذشته در استادیوم های کابل و سایر شهرهای افغانستان نه تنها می توانستند از نزدیک شاهد به داور آویخته شدن و یا سنگسار شدن انسان هایی باشند که توسط رژیم طالبان از بین میرفتند. زنان بسیاری در گوشه و کنار کشور دیده می شوند که به فوتبال، علاقه خاصی دارند و آرزوهای بزرگتری از تماشای فوتبال در استادیوم ورزشی را در سر می پرورانند. زنان امیدوار هستند تا انها هم بتوانند پای به پای مردان به این رشته بپردازند.
لیگی با 8 تیم
تصاویر تلویزیونی این روزهای فوتبال افغانستان گوشته ای از استادیوم فدارسیون فوتبال افغانستان در کابل را نشان می دهد که برای خانواده هایی است تا به راحتی بتوانند فوتبال وطنی خود را تماشا کنند. در این رقابت ها افغانستان را به هشت زون تقسیم کرده اند و هر زون یک نماینده در این رقابت ها دارد . تیم ها تحت نام طوفان هری رود ؛ شاهین آسمایی ؛ دمیوند اتلان ؛ سیمرغ البرز ؛ د سپین غربازان ؛ د اباسین سپی ؛ موجهای آمو و عقابان هندوکش در این مسابقات حضور دارند . در هر بازی یک بازیکن برتر انتخاب میشود که توسط اسپانسر برنامه مبلغ 10000 هزار افغانی معادل بر 200 دلار به او جایزه داده می شود. مسابقات به صورت گروهی برگزار می شود و از هر گروه دو تیم به جمع 4 تیم صعود می کنند و سپس دیدار رده بندی و فینال برگزار می شود . این رقابت ها تنها به میزبانی کابل و در یک استادیوم برگزار می شود . در دوره ی اول طوفان هری رود نماینده ی غرب افغانستان قهرمان و در دوره ی دوم شاهین آسمایی که نماینده شهر کابل بود به مقام قهرمانی رسید . این رقابت ها در کنار طرفداران زیادی که دارد منتقدان و مخالفان زیادی نیز دارد. فیفا و فدارسیون فوتبال آسیا تا اکنون این رقابت ها را به رسمیت نشناخته اند اما به عنوان شروع فوتبال در افغانستان نگاه مثبت و ویژه ای به این رقابت ها دارند . مسئولان فوتبال افغانستان نیز با اشاره به مشکلات امنیتی و کمبود امکانات مجبورند این رقابت ها را فعلا با همین روند برگزار کنند که خیلی ها به دید نقطه ی شروع به آن نگاه می کنند .
فوتبال بدون پول
در اطراف تمامی استادیوم های شهرهای افغانستان زمین های خاکی فوتبال دیده می شود که می تواند شوق و علاقه ی جوانان این کشور را نسبت به این رشته نشان دهد. سن و سال هم نمی شناسد، از نونهال گرفته تا بزرگسالانی که حتی به بهانه ی سوزاندن چربی های بدن در همین میدان های خاکی می دوند و به توپ ضربه می زنند.
دست کم طی سه سال گذشته و با توجه به پیشرفت تکنولوژی و بازارهای اقتصادی افغانستان نحوه تجاری شدن فوتبال نیز به فضای فوتبال افغانستان سرایت کرد. در گذشته فوتبال برای تمامی جوانان یک تفریح بود . حتی جوانانی که عضویت تیم های رسمی باشگاهی را نیز داشتند باید از جیب شخصی خود به این ورزش می پرداختند اما حالا با درنظر گرفتن شرایط موجود و شرایط خوب اقتصادی کشور شاید بتوان گفت در سه شهر فوتبال خیز این کشور هرات، کابل و مزار شریف خیلی از تیم های باشگاهی اسپانسرهای مالی دارند و از حالت تفریحی خارج شدند.
نکته جالب در مورد فوتبال افغانستان، حقوق کم بازیکنان در این باشگاه هست. بر خلاف فوتبالیست های اروپایی و حتی فوتبالیست های کشور همسایه افغانستان یعنی ایران، شاید یک بازیکن فوتبال در افغانستان با 200 یا 300 دلار در ماه ورزش کند و قرارداد کلی اش نیز از 6000 هزار دلار بالاتر نرود . با وجود این که بیشتر تیم ها اسپانسرهای مالی دارند اما بازیکنان فوتبال در افغانستان در مقایسه با سایر کشورها بخصوص کشور همسایه اش ایران شاید بتوان گفت هیچ مبلغی دریافت نمی کنند.
استادیوم هایی با چمن مصنوعی
کابل پایتخت افغانستان دارای دو استادیوم فوتبال است که هر دو زمین به دلیل نبود امکانات، دارای چمن مصنوعی هستند؛ یکی در اختیار فدارسیون فوتبال و دیگری استادیوم قدیمی کابل به نام غازی است که زیر نظر کمیته ملی المپیک افغانستان است . هم زمان با راه اندازی رقابت هایی تحت عنوان لیگ برتر، مسابقات داخلی در تمامی شهر های افغانستان در طول سال برگزار می شود البته شهرهایی مثل هرات ؛ کابل و مزار شریف به دلیل بهتر بودن شرایط فرهنگ و ورزش توجه بیشتری شده است و فوتبال پیشرفت زیادی کرده است . تیم ملی فوتبال افغانستان نیز متشکل از بازیکنان داخلی و خارجی افغان است که در لیگ های داخلی و خارجی عضویت دارند .
نوستالژی 10 سپتامبر
بزرگترین افتخار فوتبال افغانستان پس از تشکیل تیمی واحد و یک دست، در رقابت های قهرمانی جنوب آسیا رقم خورد که در آن تیم های فوتبال درجه دو آسیا حضور داشتند. روز 10 سپتامبر روز تکرار نشدنی برای مردم افغانستان بود وقتی شب را تا صبح در خیابان های تمامی شهرها به جشن و شادی پرداختند؛ جشنی که برای اولین بار آن هم در یک رشته ی ورزشی به مردم هدیه داده شده بود. در بسیاری از رسانه های معتبر، این قهرمانی انعکاس یافت و بیشتر از این که نامی از قهرمانی در رشته ی فوتبال مطرح شود خبر از تشکیل تیم ملی و اولین افتخار بین المللی اش با توجه به شرایط نا مطلوب این کشور بود .
این افتخار موجب ایجاد امیدواری و نگاه عمیق مردم به تیم ملی فوتبال شد طوری که این تیم در آستانه ی صعود به جام ملت های آسیا نیز قرار گرفت اما تصادف اتوبوس حامل بازیکنان تیم، بعد از پیروزی در آخرین بازی گروهی رقابت های چلنج کاپ در مالدیو آن هم قبل از بازی مهم مرحله ی نیمه نهایی، کار شیران خراسان را سخت کرد طوری که سه بازیکن مطرح این تیم در این حادثه به شدت دچار مصدومیت شدند و در بازی مهمی که افغاسنان برابر فلسطین در مرحله ی نیمه نهایی بازی ها داشت باعث باخت این تیم و عدم صعود سرخ پوشان افغانستان به جام ملت های آسیا 2015 استرالیا شد . با گذشت تمامی این حواشی و اتفاق ها می توان به صراحت اشاره کرد که سال به سال و دوره به دوره، رقابت های فوتبال در در سطح کشور با دقت و توجه بیشتری برگزار می شود و با توجه به آموخته های مربیان و اعضای فدارسیون فوتبال افغانستان می توان به آینده این ورزش امیدوار بود.
