به گزارش ایسکانیوز، از آنجایی که تعطیلات نوروز یکی از مهمترین اوقات فراغت دانشجویان به شمار می آید، بر آن شدیم آخرین نتایج تحقیقات دانشگاهیان درباره چگونگی گذراندن اوقات فراغت دانشجویان در دانشگاه های مختلف را منتشر کنیم.
مقاله «ارزیابی موانع و راهکارهای توسعه سهم فعالیت های ورزشی اوقات فراغت دانشجویان» نوشته عباس نظریان مادوانی و علیرضا رمضانی استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی است.
این مقاله در نشریه پژوهش در ورزش های دانشگاهی منتشر شده است.
هدف از این پژوهش، ارزیابی موانع و راهکارهای توسعه سهم وجایگاه ورزش و فعالیت بدنی منظم در تامین اوقات فراغت دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی بود. ۴۰۰ نفر از دانشجویان (۲۰۰ دختر و ۲۰۰ پسر) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به روش توصیفی پیمایشی مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد بین میزان درآمد خانواده دانشجویان با انجام فعالیتهای ورزشی به صورت تفریحی، شرکت در مسابقات ورزشی، شرکت در ورزشهای انفرادی مانند شنا و تنیس، ارتباط معنادار وجود دارد.
طبق اولویت بندی دانشجویان، موانع موثر در توسعه سهم ورزش در اوقات فراغت به ترتیب کمبود تجهیزات ورزشی (دیدگاه ۸۱ درصد مخاطبان)، کمبود فضای ورزشی (دیدگاه ۷۷ درصد مخاطبان)، کم توجهی به درس تربیت بدنی در مدارس (دیدگاه ۷۵ درصد مخاطبان)، عدم فرهنگسازی کافی در مورد مزایای پرداختن به فعالیتهای منظم بدنی (دیدگاه ۷۴.۵ درصد مخاطبان) عنوان شد.
سه اولویت اول راهکارها از نظر دانشجویان جهت توسعه سهم ورزش در اوقات فراغت دانشجویان عبارت بودند از ارائه بلیط با تخفیف ویژه یا رایگان برای استفاده از اماکن ورزشی یا دیدن مسابقات ورزشی (دیدگاه ۸۰ درصد مخاطبان)، تجهیز و بهسازی اماکن و فضاهای ورزشی درون خوابگاهها و درون دانشگاه (دیدگاه ۷۹ درصد مخاطبان)، عرضه تجهیزات ورزشی با تخفیف ویژه به دانشجویان (دیدگاه ۷۷.۵ درصد مخاطبان) است.
این مقاله پیشنهاد می کند برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت جهت رفع تدریجی موانع برنامه ای، کالبدی، مالی وانسانی حوزه اوقات فراغت و ورزش دانشگاه تدوین شود.
۵۰ درصد از نمونه آماری را پسران و ۵۱ درصد را دختران تشکیل داده اند. نزدیک به ۵۰ درصد بیش از ۷ ساعت خواب و نزدیک به ۳۰ درصد از دانشجویان مورد پژوهش بیش از ۵۵ ساعت در شبانه روز مطالعه دارند.
ضمن اینکه بیش از ۶۵ درصد دانشجویان فراتر از ۹ ساعت در خوابگاه حضور دارند. ۵۵ تا ۷۰ درصد دانشجویان در اوقات فراغت خود زمان اندکی را به فعالیتهای تفریحی ورزشی مبتنی بر تندرستی اختصاص می دهند. ۶۵ تا ۷۰ درصد دانشجویان در زمان اوقات فراغت خود تمایل اندکی به مشارکت در فعالیتهای مسابقاتی ورزشی دارند.
فعالیتهای ورزشی اولویت سوم دانشجویان است.
دانشجویان برگزاری ورزش صبحگاهی در خوابگاهها (حدود ۵۰ درصد)، برگزاری نمادین زنگ ورزش در دانشگاه (حدود ۵۵ درصد)، برگزاری اردوهای کوهنوردی و طبیعت گردی (حدود ۸۰ درصد)، برگزاری مسابقات ورزشی مستمر (حدود ۷۰ درصد)، تاسیس انجمنهای ورزشی (حدود ۷۳ درصد)، عرضه تجهیزات ورزشی با تخفیف دانشجویی (حدود ۸۰ درصد) را از راهکارهای توسعه سهم و جایگاه ورزش در تامین اوقات فراغت برشمردند.
همچنین تجهیز و بهسازی اماکن و فضاهای ورزشی درون خوابگاهی و درون دانشگاهی (حدود ۸۲ درصد)، ارائه بلیط های استفاده از اماکن ورزشی با تخفیف ویژه به دانشجویان (۸۳ درصد) استفاده از مربیان ورزش در خوابگاهها (۷۴ درصد) همچنین ۵۰ درصد از دانشجویان برگزاری کلاسهای آموزش مهارتهای ورزشی و حدود ۶۰ درصد دانشجویان اختصاص یک واحد درس تربیت بدنی در برنامه آموزشی برای هر ترم را نیز از دیگر راهکارهای توسعه سهم و جایگاه ورزش در تامین اوقات فراغت دانسته اند.
در بررسی دیدگاه دانشجویان در مورد عوامل بازدارنده در توسعه سهم و جایگاه ورزش در تامین اوقات فراغت، نیز پرسش هایی مطرح شد.
عدم فرهنگسازی اجتماعی در خصوص مزایای پرداختن به فعالیتهای منظم بدنی در اوقات فراغت (۷۹ درصد)، کمبود تجهیزات ورزشی (۵۵ درصد)، کمبود فضاها و اماکن ورزشی دانشگاه و خوابگاه (۸۲ درصد)، کمبود وقت (۸۳ درصد)، کمبود تسهیلاتجانبی مانند رختکن و کمد (۷۸ درصد)، از آرای دانشجویان در خصوص عوامل باز دارنده در توسعه سهم و جایگاه ورزش درتامین اوقات فراغت بود.
همچنین کمبود فعالیتهای تبلیغاتی درباره ورزش از طرف دانشگاهها و مسئولان (۷۹ درصد)، کمبود مسابقات و فعالیتهایورزشی در خوابگاه و دانشگاه (۷۹ درصد)، عدم علاقه به ورزش و فعالیتهای ورزشی (۷۹ درصد)، ذهنیت نامناسب از شرکت درفعالیت های ورزشی دوره های تحصیلی قبلی (۶۲ درصد)، کم توجهی آموزش و پرورش به درس تربیت بدنی (۵۵ درصد) از آرایدانشجویان در خصوص عوامل باز دارنده در توسعه سهم و جایگاه ورزش در تامین اوقات فراغت بود.
نتایج حاصل حاکی از عدم تخصیص مناسب اوقات فراغت به انجام فعالیت های ورزشی است. به طوری که تنها ۲۱ درصد دانشجویان در اوقات فراغت خود به ورزش می پردازند.
نهایتاً از دیدگاه دانشجویان، موانع دهگانه اولویت بندی شده اثر گذار در توسعه سهم ورزش در اوقات فراغت شامل کمبود تجهیزات و فضای ورزشی، کم توجهی به درس تربیت بدنی در مدارس، عدم فرهنگسازی کافی در مورد مزایای پرداختن به فعالیتهای منظم بدنی، کمبود فعالیتهای تبلیغاتی برای ترویج ورزش، کمبود وسایل جانبی و مسابقات و فعالیتهای ورزشی رقابتی در خوابگاه و دانشگاه، عدم علاقه به ورزش، کمبود وقت و ذهنیت نامناسب از شرکت در فعالیتهای ورزشی در دوره های تحصیلی قبلی است.
از دیدگاه دانشجویان، راهکارهای دهگانه اولویت بندی شده اثرگذار در توسعه سهم ورزش در اوقات فراغت به ترتیب زیر بود:
۱. ارائه بلیط با تخفیف ویژه یا رایگان برای استفاده از اماکن ورزشی یا دیدن مسابقات ورزشی (۸۱ درصد)
۲. تجهیز و بهسازی اماکن و فضاهای ورزشی درون خوابگاهها و درون دانشگاه (۷۹ درصد)
۳. عرضه تجهیزات ورزشی با تخفیف ویژه به دانشجویان (۷۷.۵ درصد)
۴. برگزاری اردوهای کوهنوردی و طبیعتگردی (حدود ۷۶ درصد)
۵. برگزاری کلاسهای آموزش مهارتهای ورزشی (۷۱ درصد)
۶. استقرار مربی ورزش در خوابگاهها (۷۱ درصد)
۷. برگزاری اردوهای طبیعتگردی با خانواده و دانشگاهیان (۶۹.۸۵ درصد)
۸. تاسیس انجمنها و گروههای ورزشی (۶۹ درصد)
۹. برگزاری مسابقات ورزشی مستمر (۶۸.۵ درصد)
۱۰. برگزاری ورزش صبحگاهی در خوابگاهها و همچنین برگزاری نمادین زنگ ورزش روزانه در دانشگاه (۶۰ درصد)
۱۱. اختصاص یک واحد درس تربیت بدنی در برنامه آموزشی برای هر ترم (۵۶ درصد)
۱۲ .توزیع بروشورهای ورزشی بین دانشجویان و دانشگاهیان (۵۴.۲۵ درصد)
منبع: مهر
