یادداشتی بر نمایش «آبی‌ترین آسمانی زمین»/ مردن در روانی آب

اسمش «آبی‌ترین آسمانی زمین» است. نمایشی که محمد قاسمی آن را نوشته و کارگردانی کرده و در آن بازی هم کرده است. او در کنار دو شخصیت دیگر روایت کننده این نمایش‌اند. داستانی از جنگ‌ها. این که می‌گویم جنگ‌ها برای این است که او پا را از جنگ تحمیلی خودمان فراتر گذاشته و به کوبانی هم رفته و راوی دختران آن‌جا هم بوده است. در این نمایش چند نکته قابل توجه است. نخستین مساله داستانی است که برای این نمایش طراحی شده است. ما با چهار داستان روبه‌رو هستیم. چهار موقعیت و سه شخصیت که در مساله جنگ با هم قرابت دارند و هر‌یک روایت خودشان را دارند. اما این‌که بگوییم یک‌بار دیگر جنگ و باز هم جنگ و قصه‌ای کلیشه‌ای، این‌طور نیست. نوع پرداختن قاسمی در این نمایش به این صورت است که شخصیت‌ها داستان‌هایی جداگانه دارند و هریک داستانی برای گفتن دارند. تاکید می‌کنم که آن‌چه در این نمایش اهمیت دارد قصه‌ای است که روایت می‌شود. شاید پررنگ‌ترین قصه هم از آن مرد نمایش باشد که از قضا محمد قاسمی خودش آن را بازی کرده است. داستانی از یک کودک و اثرات منفی‌ای که جنگ روی او گذاشته و او همچنان این اثرات را با خودش دارد. داستان‌هایی که همه‌شان تبعات جنگ را نشان می‌دهند. داستان مرد اما در این میان دارای عاطفه بیش‌تری است. با این همه داستان‌های دیگر هم فراموش نشده‌اند شاید به قدرت این داستان نباشند اما قصه خودشان را به خوبی تعریف می‌کنند.

در کنار قصه‌گویی که معمولا از نمایش‌ها حذف می‌شوند باید به نحوه انتقال پیام داستان نیز توجه کرد. نویسنده به هیچ‌ وجه نمی‌خواهد تفکری را به شما تحمیل کند و تنها داستان‌ها را روایت می‌کند. البته او می‌خواهد بر مخاطب تاثیر بگذارد و بنابراین در بعضی جاها افراط می‌کند و بازی‌ها غلو شده ارائه می‌شوند و کمی نمایش را از مدار خارج می‌کنند. برای مثال می‌توان به صحنه‌های کژال دختر کُرد نمایش اشاره کرد که برای تاثیرگذاری بیش‌تر داد و فریادهای بسیاری دارد که می‌توانست تعدیل شود. فضای تماشاخانه ماه حوزه هنری آن‌قدر بزرگ نیست که بخواهیم نیروی مضاعفی برای آن صرف کنیم.

در کنار داستان، کارگردانی هم فضایی تازه را ایجاد کرده بود. همه کشته شده‌های جنگ‌های این نمایش به صورتی با آب سر و کار دارند. این است که کارگردان تصمیم گرفته در فضای کوچک تماشاخانه یک حوض تعبیه کند و مقاصدش را با این حوض پیش ببرد. اما یک نکته در این‌جا باقی مانده که درست است استفاده از حوض و فضای پر آب این نمایش در ابتدا برای مخاطب جذاب باشد اما باید در ادامه اتفاق‌هایی بیفتد که این آب کارکرد‌های دیگری هم داشته باشد. اما کارگردان تنها به پر و خالی کردن تنگ‌های ماهی بسنده کرده است در عین حالی که گاهی افکت‌هایی که حرکت بازیگران در این حوض ایجاد می‌کند به فضای کلی کار کمک کرده است.

این نمایش این روزها ساعت 19 در تماشاخانه ماه حوزه هنری روی صحنه است. و در کنار محمد قاسمی بازیگرانی چون پری بارانی و محیا جباری نیز بازی می‌کنند.

500

کد خبر: 761872

وب گردی

وب گردی