عبدالباری عطوان در رأی الیوم نوشت:نشست ها پیرامون چگونگی بسیج و اتحاد کشورها برای آغاز حمله نظامی به داعش برای تضعیف و نابودی آن افزایش یافته است. این نشست ها ما را به یاد گروه دوستان سوریه و گروه دوستان لیبی می اندازد که این دو گروه بین المللی به حالتی از هرج و مرج مسلحانه تبدیل شدند و ساختارجمعیتی، جغرافیایی و جنگ داخلی را در هم پیچیدند اما دقیقا نمی دانیم که آیا بهره این "ائتلاف عراقی و سوری" جدید بهتر از دو گروه گذشته خواهد بود یا نه؟

به گزارش ایسکا نیوز،عطوان می نویسد: وزرای خارجه سی کشور جهان که اکثرا از کشورهای عربی و اروپایی هستند، به منظور توافق بر نقشه های نظامی و توزیع نقش ها در حمله قریب الوقوع به دولت اسلامی شام و عراق که بر نصف عراق و یک سوم سوریه سیطره یافته دور هم جمع شده اند.

بهتر است بگوییم که این ائتلاف "وحشت زدگان" یا "دودلان" است. همه کشورهای شرکت کننده در این ائتلاف از التزام به هرگونه نقش سازنده در جنگ به دلایلی فرار می کنند؛ یا به دلیل ترس از داعش به رهبری "ابوبکر بغدادی قرشی" یا به دلیل عدم اعتماد به این ائتلاف و کشورهای شرکت کننده در آن یا به دلیل ترس از نتایج این جنگ که ممکن است به دلیل ناآگاهی و جهل امریکا از منطقه منجر به جنگ جدید دیگری شود و بافت اجتماعی، سیاسی و مذهبی منطقه را به هم بزند.

زمانی که سازمان اطلاعات مرکزی امریکا (سیا) در گزارش رسمی خود عنوان کرد که در اعلام تعداد نیروهای تحت لوای دولت بغدادی اشتباه کرده و تعداد این نیروها در حال حاضر سی هزار نفر، ناآگاهی آن از گروه تروریستی داعش به طرز قابل توجهی آَشکار شد.

مطمئن هستیم که سازمان اطلاعات مرکزی امریکا این بار نیز در برآورد جدیدش از تعداد مبارزان داعش مانند گذشته اشتباه کرده است. طبق اطلاعات ما و منابع موثق، تعداد نیروهای داعش بالغ بر صدها نفر است و پیش بینی می شود که این تعداد در سه ماه آینده به مقدار یک چهارم دیگر افزایش یابد چرا که صدها تن از مبارزان گروه های مسلح اسلامگرا و مبارز در سوریه که برای براندازی دولت بشار اسد وارد این کشور شده اند؛ مانند احرار شام، جبهه اسلامی و جیش الإسلام و حتی گروه تروریستی "جبهه النصره" نیز پس از اعلام امریکا مبنی بر تاسیس ائتلاف جدید بین المللی علیه داعش و آغاز بمباران آن، از گروه های خود جدا شده و به داعش بپیوندند.

علاوه بر این، چگونه ممکن است ائتلاف جدید امریکا در سرکوب کردن خطر داعش  پیروز شود در حالی که 2 قدرت منطقه ای یعنی ترکیه و ایران از مشارکت در آن خودداری کرده اند. ترکیه مخالف برنامه ها و اهداف این ائتلاف می باشد و تاکید کرده که نیروهای خود را برای حضور در این جنگ نخواهد فرستاد و به هواپیماهای امریکایی و غربی دیگر اجازه استفاده از پایگاه هوایی "انجیر لیک" نزدیک موصل به عنوان پایگاه آغاز حملات هوایی به مکان های تجمع داعش را نخواهد داد اما کشور دیگر یعنی ایران نیز عضو این ائتلاف نمی باشد و رهبر ایران گفته است که کشورش درخواست امریکا مبنی بر همکاری با این ائتلاف در مبارزه با گروه تروریستی داعش را رد کرده چرا که دست خود امریکا آلوده به خون هزاران بی گناه کشته شده توسط داعش است.

مقامات ترکیه در آن واحد از حکمت برخوردار بوده و دچار ترس و وحشت شده اند و از جان 49 دیپلمات خود که در دست داعش اسیرند، می ترسند و نگران این هستند که در صورت مشارکت در این ائتلاف، اینها نیز همچون روزنامه نگاران امریکایی در مقابل دوربین های فیلمبرداری به طرز وحشیانه ای سربریده شوند. علاوه بر این، ترکیه از لطمه خوردن بخش گردشگری خود می ترسد. درآمد سالانه ترکیه از گردشگری بالغ بر 35 میلیارد دلار است و از مسلح شدن کردهای ترکیه به دست غرب ناراحت است.

امریکا تاکید کرده که حمله فراگیر علیه دولت اسلامی شام و عراق تنها در صورت محقق شدن سه امر آغاز می شود:

یک: آموزش معارضان سوری و مسلح سازی آنها در پایگاه های نظامی عربستان و اردن

دو: آمادگی ارتش عراق براساس پایه های نظامی مدرن به منظور برعهده گرفتن نقش گسترده در جنگ زمینی علیه داعش.

سه: مسلح سازی نیروهای پیشمرگه کردستان عراق و دیدن آموزش های نظامی به دست کارشناسان امریکایی، فرانسوی و انگلیسی برای بهبود توانمندی های نظامی و فنی شان برای تشکیل سد مستحکم برای حمایت از مناطق دارای حکومت خودمختار کردستان.

چنانچه منتظر آمادگی نیروهای معارض سوری در عربستان و ارتش عراق در بغداد و مسلح سازی نیروهای پیشمرگه باشیم باید بگوییم که این انتظار برای اجرای عملیات نظامی فراگیر علیه دولت اسلامی شام و عراق مطمئنا ماه ها و حتی سال ها به طول خواهد انجامید.

در اینجا سؤالاتی مطرح می شود: چند بار امریکا ارتش عراق را آماده می کند؟ آیا ده ها سال آموزش و مسلح سازی نیروهای عراقی که بیش از  25 میلیارد دلار بر خزانه عراق هزینه تحمیل کرد، کافی نیست که در نتیجه آن، سی هزار نفر از نیروهای عراق در همان ابتدا و اولین ضربه داعش در موصل پا به فرار گذاشتند؟

اما در خصوص آموزش نیروهای معارض سوری در عربستان و پایگاه های نظامی آن اجازه دهید در اینجا سوالی را مطرح کنیم: آیا مربیان سعودی صلاحیت و آمادگی بیشتری نسبت به همتایان اردنی و امریکایی خود دارند که این معارضان را پیش از این در طول سه سال گذشته آموزش داده و آنان را مسلح کردند اما در مواجهه با دولت اسلامی شام و عراق و سربازان آن در رقه و دیرالزور در شرق و ادلب و اعزاز و برخی مناطق ریف حلب در شمال از هم فروپاشیدند؟

امریکا در این جنگ وارد شده است و از تمام کشورهای منطقه خواستار مشارکت در آن همچون جنگ اول و دوم خود در عراق است که منجر به شهادت بیش از یک میلیون عراقی شد.

دولت اسلامی شام و عراق دولتی خونخوار و وحشی خوی است. گروگان های خارجی خود را که اغلب از جامعه روزنامه نگاران و امدادگران هستند، به راحتی در مقابل دوربین ها به طرز وحشیانه ای سر می برد اما سوال این است که آیا هواپیماهای امریکا در ژانویه 1991 در مقابل دوربین ها، هزاران سرباز عراقی را که از کویت عقب نشینی کرده بودند و بر تانک های خود پرچم های سفید را به نشانه صلح برافراشته بودند بمباران نکرد؟  آیا هواپیماهای انگلیسی اهالی شهر درسدن آلمان را با سلاح های شیمیایی حتی پس از پایان جنگ جهانی دوم و سقوط هیتلر  نسوزاندند؟

برخی از این کشتارها قابل توجیه و تبرئه نیست اما دوست داریم برخی فصول تاریخ جدید برای کسانی که آن را فراموش کرده یا خود را به فراموشی زده اند، در وسط سیرک کنونی که در جده و پاریس و در آینده ای نزدیک در منامه شاهد آن خواهیم بود، روشن شود.
کد خبر: 81894

وب گردی

وب گردی