سامي كليب در الأخبار نوشت:دشمنان دولت سوریه برای تشکیل ائتلاف بین المللی علیه داعش با هدف براندازی "بشار اسد" رئیس جمهوری سوریه شتابزده هستند و هم پیمانان اسد منتظر این هستند که این ائتلاف در مقابل دو گزینه قرار بگیرد: ناکامی یا شکست امریکا و هم پیمانان آن یا هماهنگی با دمشق و تغییر فضای منطقه ای. چه بسا طرفین در موضع خود غلو می کنند چرا که کشورهای عضو ائتلاف تاکنون به هیچ گونه استراتژی که آن را بر عهده بگیرند، اعتماد نکرده اند اما مین ها و دام های این ائتلاف کدام است؟ آیا امریکا و هم پیمانان آن برای حمله به سوریه خود را به خطر می اندازند؟


به گزارش ایسکا نیوز، کلیب می نویسد: از ساعت های اولیه تشکیل این ائتلاف، تناقض ها آشکار شد. انگلیس اولین هم پیمان امریکا در اروپا بود که به آن اعتراض کرد. "فیلیپ هاموند" وزیر خارجه انگلیس گفت که کشورش در حملات هوایی علیه سوریه مشارکت نخواهد کرد. درست است که هاموند به رای گیری سابق پارلمان انگلیس نسبت به این حملات استناد کرده اما مهم تر از همه اینکه، لندن در آینده ای نزدیک سفارت خود را در تهران بازگشایی و از سفیر ایران استقبال می کند.


آلمان در اتحادیه اروپا با مشارکت در حمله به داعش مخالفت کرده اما فرانسه معمولا به دلایل زیادی از جمله نزدیکی به واشنگتن و منافع اقتصادی گسترده با عربستان و کشورهای حوزه خلیج فارس و تمایل به محصور کردن ایران حماسه بزرگی در این گونه حملات اجرا می کند و بر فرستادن "پاتریشیا آدام" رئیس کمیسیون مجلس ملی فرانسه برای ملاقات با "علاء الدین بروجردی" رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی تمایل شدیدی دارد.


از کشورهای هم پیمان همچنین موضع ترکیه قابل توجه است. مخالفت ترکیه با پیوستن به این ائتلاف کاملا قابل فهم است. ترکیه از یک سو نمی تواند به افراد مسلحی که در کشورش حضور دارند، حمله کند و از سوی دیگر، از انتقال نفت سود هنگفتی به جیب زده و نکته سوم اینکه حمایت کشورهای آتلانتیک از کردهای سوریه و الحاق آنها به کردهای عراق برایش قابل هضم نمی باشد و همین مساله خاطرش را آزرده ساخته است.


قطر که در سال های گذشته نقش گسترده ای در حمایت از گروه های مسلح در سوریه بازی کرده در مرحله تغییر موضع قرار دارد. قطر اخیرا با اخراج هفت تن از رهبران اخوان تحت فشار کشورهای حوزه خلیج و مصر موافقت کرده است. اما آیا برای اجرای این شروط ضعیف شده یا وعده دیگری به آن داده شده است؟


در خود امریکا، جمهوری خواهان به انتقاد از "باراک اوباما" رئیس جمهوری امریکا پرداخته و برخی رسانه های گروهی آغاز به تشکیک در فعالیت ائتلاف به ویژه در صورت محدود شدن عملیات آن به حملات هوایی کرده اند.


حوادث جاری بیانگر این است که این ائتلاف از داخل بمب گذاری شده است. در صورت حملات تروریستی به اراضی امریکا و کشورهای پیمان آتلانتیک یا در معرض خطر قرار گرفتن منافع این کشورها چه روی خواهد داد؟ اگر مشخص شود که با هر بار حملات هوپیماهای ناتو و هم پیمان آن به مواضع داعش این حملات افزایش خواهد یافت چه روی خواهد داد؟ آیا بریده شدن سر گروگان انگلیسی مستقیما پس از اعلام تشکیل ائتلاف صورت نگرفت؟


سازمان مطالعات "راند" تاکید می کند که عملیات ترویستی از سال 2010 حدود 58% افزایش یافته و گروه های تروریستی که از القاعده و مشابه آن به وجود آمده اند، سه برابر بیشتر شده است. علاوه بر این، کشورهایی همچون افغانستان، عراق و لیبی که امریکا و ناتو حملات زمینی، هوایی و دریایی به آنها کرده اند به بارزترین عرصه های گروه های تروریستی در جهان تبدیل شده اند.


اما موضع محور دیگر چیست؟


روسیه پیش از خود سوریه، اولین کشوری بود که نسبت به خطرات ائتلاف و اهداف آن و نقض قانون بین الملل هشدار داد. "سرگئی لاوروف" وزیر خارجه روسیه گفت: امکان مبارزه با تروریست همزمان با درخواست از بشار اسد برای کناره گیری از قدرت در خاک این کشور وجود ندارد و واشنگتن موافقت دولت سوریه برای حمله به داعش را به دست نیاورده چرا که خواستار براندازی اسد و دولت آن می باشد.


روشن است که روسیه هشدار داده اما تهدید نکرده است. نگفته که مانع این حملات می شود. آیا روسیه به دلیل بحران اوکراین ناتوان شده یا اینکه مسکو قبلا فهمیده است که امریکا و هم پیمانان آن در یک دام قدم گذشته اند؟ به احتمال زیاد روسیه به گزینه دوم فکر می کند و در عین حال حمایت خود را از دولت سوریه ادامه می دهد.


"علی لاریجانی" رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: امریکا در منطقه با آتش بازی می کند و باید بداند که به بهانه مبارزه با داعش نمی تواند به خاک سوریه حمله کند.


رهبر ایران نیز اعلام کرد که امریکا از ایران درخواست همکاری کرد اما ایران درخواست آن را رد کرد و از سوی دیگر، واشنگتن را به بازگشت نظامی به منطقه متهم کرد.


از سوی دیگر، سوریه به روشنی به زبان "بثنیه شعبان" مشاور رئیس جمهور سوریه گفت: "ما با هر که به ما تجاوز کند مبارزه می کنیم". "جان کری" وزیر خارجه امریکا به اسد نسبت به اقدام به هر عملی که پشیمانی به بار آورد، هشدار داد و اوباما چند روز پس از آن تهدید به تخریب بخش های دفاع هوایی سوریه در صورت اعتراض به حضور هواپیماهای امریکا در آسمان این کشور کرد.


"سید حسن نصر الله" دبیر کل حزب الله لبنان برای اوضاع منطقه تحلیل های گسترده ای ارائه داد. هر کس در روزهای اخیر با او دیدار داشته و از جمله هیات خبری روزنامه  "الاأخبار"،  "میشل عون" رئیس جمهور لبنان و "ولید جنبلاط" رهبر حزب سوسیالیست شنیدند که نصر الله به این نکته طرح دیگری در حال شکست است اکتفا کرده است. درست است که داعش خطرناک است اما شکست دادن آن ممکن است. مهم تر اینکه اهل تسنن تصمیم به زنده به گور کردن جریان های تروریستی و تکفیری با هدف یکپارچه کردن تلاش ها و حمایت از ملی گرایی عربی- اسلامی و مسیحی های شرق و اقلیت های آن دارند.


اما در خصوص آینده سوریه با توجه به تحولات اخیر باید گفت که سه احتمال وجود دارد: مقابله میان دو محور، آمادگی برای قرار داد پس از عملیات نظامی که برای مدت طولانی ادامه دارد یا مدیریت طولانی مدت درگیری که در آن محور حامی اسد سعی در تقویت ستون های ارتش دارد در حالی که محور ناتو- عربی- ترکی سعی در تشکیل نیروی مسلح در اعمال فشار بر سوریه و اصلاح توازن قوا دارد.


هر که شرح آخرین دیدارهای امریکا و اروپا را در بروکسل کمی پیش از نشست جده مورد بررسی قرار دهد، درک می کند که خود امریکایی ها مشکلات محدود شدن به حملات هوایی را درک می کنند و رویکرد هماهنگی با دمشق، خود را در آینده تحمیل خواهد کرد حتی اگر عربستان برای ممانعت از این کار فشار آورد.


خطرناک ترین چیزی که ممکن است این ائتلاف انجام دهد حمله به اسد است. هیچ کس در این صورت نمی تواند حجم واکنشی که به باز شدن جبهه با اسراییل منجر می شود، درک کند. بهترین چیزی که اوباما در این لحظه آرزو می کند، بازگشت توازن به سرزمین سوریه برای برون رفت سیاسی است.


گزینه سیاسی در سخنرانی اوباما با اعلام ائتلاف علیه داعش، یکی از اهداف نزدیکی ایران و مصر و سفر "امیر عبداللهیان" معاون وزیر خارجه ایران به ریاض بود.

کد خبر: 82349

وب گردی

وب گردی