اخلاق رسانه ای حلقه گمشده مناسبات رسانه ای در این روزهاست. روزهایی که مروجان اخلاق و آگاهی در مسیر عکس رسالت خود عمل می کنند و مطامع حزبی و دنیوی همه رویکردها و عرصه ها را تحت تاثیر قرار داده است.
به عنوان مثال اگر به نوع خط و ربط جریان هایی که در چند سال اخیر از رسانه ها کلید خورده و می خورد و به یک بحران و تنش بی دلیل دامن می زند دقت کنیم نقش نابلدی و ناآشنایی با هنری به نام روزنامه نگاری و نیز بی توجهی به رسالتی که بر عهده اش است آشکار می شود.
در همین زمینه می توان به مشکلاتی ارجاع داد که گاه به دلیل نابلدی در دریافت حقیقت یک موقعیت و سوژه یا ارائه کدهای نادرست از یک تحلیل یا رویداد برای برخی افراد حقیقی یا حقوقی ایجاد می شود.
در شق دیگری از این مساله می توان به بازتاب غیرکارشناسی شده و نه چندان همسو با اخلاق برخی رسانه ها از رویدادهای رسانه ای و تحلیل های علمی اشاره کرد که مقوله تقوا و اخلاق رسانه ای را قربانی رویکردهای کور سیاسی می کند.
به عنوان مثال نشر تحریف شده مصاحبه علمی درباره شهر تهران و برداشت های سیاسی و مغرضانه کانالی تلگرامی از این تحلیل علمی برای زیرسوال بردن شهردار پیشین تهران امری کاملا مذموم و غیراخلاقی است که بدون توجه به نگرش علمی مصاحبه تنها تلاش دارد تا خواسته های حزبی خود را به پیش برد. بی شک در روزگاری که صداقت قربانی سیاست و دانش و علم قربانی رقابت های مذموم می شود نمی توان انتظار همراهی جامعه با رسانه ها را داشت. جامعه ای که شیفته تحلیل های علمی و مستقل از شرایط کشور است و ذبح علم پای منافع سیاسی را نمی پذیرد.
سید محسن طباطبایی مزدآبادی
دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران
