فوتبالیست هایی که زود اشباع می شوند این شاید بهترین عنوانی است که به نسل جدید بازیکنان کشور می توان نسبت داد.

همین چند ماه پیش بود که قرمز های پایتخت پس از سال ها قهرمان لیگ برتر شدند و بلا فاصله خبر اعتصاب آن ها به گوش رسید گویی آن ها مدت ها بود که انتظار این قهرمانی را می کشیدند تا آن را در بوق کرنا کنند، پس از آن اعتصاب پرسپولیس در لیگ یک تساوی خانگی و البته یک شکست در بازی آخر را تجربه کرد تا شاید بتوان گفت آن ها دیگر اشباع شدند و حاضر نشدند به خاطر روح فوتبال و به عشق هوادارانی که با بی پولی فراوان آن ها را حمایت کردند و برایشان تفاوتی نداشت که آب و هوا و شرایط جوی چگونه است کمی دیگر تسلاش کنند.

تیم ملی نیز دقیقا راهی را رفت که پرسپولیس فصل گذشته پیمود یک تیم سر پنجه که با اقتدار به جام جهانی صعود کرد اما دقیقا از همان لحضه بیانیه های بازیکنان شروع شد و دست آخر این بیانیه ها رسید به بازی پر اشتباه تیمی که در این تورنومنت هنوز گلی را دریافت نکرده بود اما در همین یک بازی به تنهایی دوبار دروازه اش باز شد تا فریاد های سوری ها بر سر بازیکنان آوار شود و در مقابل چشمان 60 هزار هوادار ایرانی فریاد صعود سر دهند و البته حسابی با اعصاب آن ها بازی کنند.

به هر حال هم عملکرد پرسپولیس فصل گذشته قابل ستایش است و هم عملکرد تیم ملی فوتبال کشورمان اما موضوع اینجاست که این بازیکنان در لحظاتی که به چند میلیون پاداش خود اعتراض می کنند آیا تا به حال تصور کرده اند که بخشی از مردمی که به استادیوم می آیند تا آن ها را تشویق کنند حتی پول لازم برای رفت و آمد به استادیوم را هم به سختی تهیه می کنند.

دست آخر فوتبال ورزش زیبایی است و فوتبالیست های کشورمان افرادی بسیار محبوب به حساب می آیند آن ها از احترام خاصی میان مردم برخوردار هستند؛ ولی ادامه این روند بدون شک برای محبوبیت آن ها اتفاق خوبی نیست و مشخصا مردم از این بیانیه های گاه و بیگاه بازیکنان خسته شده اند؛ راستی فوتبال بدون هوادارانش سیری چند؟ این نسل جوان هم ای کاش کمی آرام تر سراغ حساب و کتاب های میلیاردی خود باشند زیرا شاید یک روز همین هوادارانی که با شوق تشویقشان می کنند از فوتبال و هر چه که دارد خسته شوند.

606