به گزارش ایسکانیوز از رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، ساندرا اوبه نویسنده این کتاب به معرفی و بررسی هنر سرامیک معماری ایران در قرن پانزدهم میلادی، به ویژه دوره حکومت آق قویونلوها و قره قویونلوها پرداخته است.

نویسنده کتاب، پژوهشگر مرکز ملی مطالعات علمی فرانسه و موسسه جهان ایران و هند در اینالکو پاریس، و متخصص حوزه های تاریخ هنر در ایران و آسیای مرکزی، سرامیک و دکوراسیون معماری، هنر دوره گورکانی و دوره ترکمن ها هستند.

این اثر در هفت فصل مختلف، به بررسی پیش زمینه های تاریخی، نماهای موجود و مجموعه آثار معماری در ایران قرن پانزدهم پرداخته است.

وی، تزیینات و معماری این دوران را به مانند مسجد آبی تبریز از دوره اسلامی، از ظرافت بالایی برخوردار دانسته و نیازمند یک بررسی دراز مدت در تاریخ آن می داند. این بررسی خود شامل جوانب گوناگون فنی، ملی، تاریخی می تواند باشد. از جمله موانع و مشکلات مطالعه جامع این عرصه، می توان به عدم وجود منابع نگارش شده از این دوران و یا از بین رفتن آنها اشاره دارد.

از آنجایی که سیر تاریخ هنر ایران از فراز و نشیب های بسیاری برخوردار است. نویسنده بررسی جامع این ادوار را امری ناممکن دانسته و لذا به مطالعه بخشی از آن بسنده می نماید. مقطع تاریخی مورد مطالعه وی به دوره آق قویونلوها و قره قویونلوها محدود می شود. دوره ای که با افزایش تاثیر ترکمن ها، بویژه در پایان قرن پانزدهم همراه بوده است. او این دو قوم را از ترکمن های فعلی (کشور ترکمنستان) تمیز داده و هویتی مستقل برای ایشان در نظر می گیرد.

سرامیک در معماری ایران، به ویژه در قرن پانزدهم، یکی از نقاط عطف برجسته و متحیر کننده از توسعه خود را شاهد بوده است. مدت هاست که تاریخ هنر، دو سلسله ترکمن که هریک به سهم خود بخش بزرگی از سرزمین ایران را در اختیار داشتند را فراموش کرده است. در واقع، مراکز هنری آنها از باشکوه ترین مراکز در دوره خود بوده اند.

در مسیر مطالعه سرامیک و معماری، ساندرا اوبه این نقطه عطف را از هزاره کامل هنر ایران باز شناسی می کند. به باور این نویسنده، حدود سی سالی است که از دکوراسیون غالبا ناشناخته و گهگاه مشهور، همانند مسجد آبی تبریز، به وسیله یک تصویر غنی رمزگشایی شده است.

به عقیده وی، این آثار روزی خواهند توانست حامیان، هنرمندان و سازمان کارگاهی خود را به مانند تکنیک های استفاده شده در ایران دوره پایان قرون وسطی آشکار کنند. با توجه به ارائه مجموعه های منطقی و منسجم، این تزیینات در بازه های مکانی و متوالی از تبریز، اصفهان، یزد و مرکز ایران مورد تحلیل و مطالعه قرار گرفته اند، که خود مشتمل بر یک مسیر هنری از ایران تا منطقه آناتولی می شود.

502