خبر توقف شمارهگذاری موتورسیکلتهای کاربراتوری که نوید رخت بر بستن این آلایندههای مخوف محیط زیست از خط تولید شرکتهای موتورسیکلت سازی کشورمان را می داد، خبری خوش برای محیط زیست و حامیان آن و بالعکس خبری بد برای سازندگان موتورسیکلت در ایران به شمار میرفت.
تغییر در ساز و کار تولید موتورسیکلت، برای سازندگان موتورسیکلت و به معنای واقعی کلمه مونتاژکاران این وسیلۀ نقلیۀ دو چرخ در ایران، به منزلۀ هزینههای گزاف برای تهیۀ پیشرانههای انژکتوری و در جا زدن در تولید و فروش موتورسیکلت بود.
نکته قابل پیش بینی، پا پس نکشیدن سودجویان این صنعت پر درآمد و عدم موفقیت مصوبۀ به تصویب رسیده از سوی دولت بود. در حالی که همگان منتظر اجرا شدن این مصوبه و عدم شمارهگذاری موتورسیکلتهای کاربراتوری از تاریخ 1 مهر 95 بودند، خبری شوکهکننده تمام معادلات را بر هم زد. 8 مهر ماه سال 95 و تنها یک هفته بعد از ابلاغ این مصوبه بود که ، کسب مجوز 430 هزار موتورسیکلت کاربراتوری برای شمارهگذاری و فروش در بازار ایران از تداوم نامهربانی با محیط زیست و میل به تنفس هوای آلوده خبر داد.
گویی که تبصره گذاشته شده در این مصوبه، راه گریز موقتی برای تداوم سودجویی از فروش موتورسیکلتهای کاربراتوری بود. تبصرهای که موتورهای ثبت سفارش شدۀ قبلی را مستثنی از این قانون میدانست و بسیار طبیعی بود که از سوی تولیدکنندگان موتورسیکلت، ثبت سفارشی کلان و 430 هزار دستگاهی از پیشرانههای کاربراتوری چینی در این تبصره بگنجد.
از ابتدای امسال تولیدکنندگان موتورسیکلت در ایران رو به تولید و مونتاز موتورسیکلتهای انژکتوری آوردهاند ولی نه موتورسیکتهای به معنای واقعی انژکتوری، بلکه موتورسیکلتهای نیم انژکتور یا به عبارت دیگر « یونیت انژکتوری ».
سیستمی که تولید و استفاده از آن در هیچ کجای دنیا ادامه نیافت و از پروژۀ پیشرانههای یونیت انژکتور، که ابداعی ناموفق از سوی ژاپنیها بود و کماکان توسط چینیها جهت فروش به ایران ادامه دارد، به عنوان پروژۀ شکست خورده و سوخته صنعت موتورسیکلتسازی جهان یاد می شود. پروژهای شکست خورده که ادامهدهندۀ کنونی آن ایران است و چین تنها برای در دست داشتن بازار ایران بر تولید و فروش آن اصرار می ورزد.
در همین راستا کارشناسان مهندسی مکانیک، پیشرانههای یونیت انژکتوری را چنین توصیف میکنند که این پیشرانهها فاقد ثبات عملکردی هستند و تابع شرایط دمایی، فشار محیط، کیفیت سوخت و کیفیت قطعات از عملکرد متفاوتی برخوردارند. در سیستم انژکتوری واقعی نخستین کار این است که نسبت هوا به سوخت، مستقل از شرایط مختلف بهطور دقیق کنترل شود که قطعا یونیت انژکتور از انجام این کار ناتوان است. بنابراین عملکرد سیستم مهار آلودگی هوا در آنها به راحتی دچار اختلال میشود.
با این اوصاف تنها مزیت سیستم های یونیک انژکتور یا همان انژکتوری تقلبی، قیمت ارزان آنها برای تولیدکنندگان موتورسیکلت در کشورمان است که به نوعی تمکین از مصوبۀ تصویب شده با نازلترین قیمت را برای آنها به ارمغان می آورد.
حال باید منتظر ماند و دید که کارگروه ملی کاهش آلودگی هوای سازمان حفاظت محیط زیست در قبال این معضل و سنگی که بر سر راه رسیدن به ایدهآلهای محیط زیست کشور قرار دارد چه تصمیمی اتخاذ خواهد کرد تا ایران ادامه دهنده و حامی پروژهای شکستخورده و ناموفق در جهان نباشد.
منبع: خودروکار
403