به گزارش خبرنگار ایسکانیوز،خاموشی چراغ های خانه های شهر ساکنانش را برای خوابی آرام آماده می کرد.گرمای سادگی و صمیمیت در داخل خانه ها اهالی خانه را از گزند سرما محافظت می کرد.روز با تمام مشکلات و روز مرگی اش به شب رسیده بود و شب با سکوتش ، از ساکنان دعوت می کرد تا برای پاک کردن خستگی کارهای روزانه بیارامند.آنها نمی دانستند چه مصیبتی در انتظارشان است آخرین سقف،آخرین دیدار،آخرین شب...

آخرین رهگذران به خانه هایشان رسیدند و کوچه ها رو به خلوتی می رفتند،خانه های شهر باقصه های ساکنانش به خواب شیرینی فرو می رفت که ناگهان کابوس خواب زمین ،برای مردم شهر قصه تازه ای نوشت کسی فکر نمی کرد که فردا صبحی به سیاهی شب و به سردی زمستان را خواهند دید.خانه ها فرو ریخت گویی و شب با غبار خانه ها مه گرفته شد. هنوز کسی نمیدانست چه اتفاقی افتاده فقط صداهای فریاد و کمک و جیغ بود که در دل شب شنیده می شد این مهمان ناخوانده ،بی دعوت صاحبخانه شده بود بازماندگان بهت زده ای که انگار تمام روز را بنایی کرده بودند و لباسی از خاک بر تن کرده بودند و در بهت و حیرت نمی دانستند چه بلایی سرشان آمده است فقط میدانستند باید کاری کنند اما چگونه و چطور ؟هنوز موقعیت زمانی و مکانی و عمق فاجعه را درک نکرده بودند.

زلزله شوم که دامنگیر 14 استان در غرب کشور شده بود ساکنان این منطقه را سوگوار کرد کسی از عزیزش خبر نداشت و تنها تصاویرخانواده در پایان شب، یافتن کسانی بود که معلوم نبود الان زنده اند یا خیر؟

انگار این شب قصد ندارد به پایان برسد

هر کس با چنگ و دست خالی سعی می کرد تا رسیدن نیروهای امدادی آوار ها را کنار بزند بلکه بتواند کسی از اهل خانه را پیدا کند. در تاریخ ایران مشاهده شده است هر زمان که مردم ایران با مصیبتی مواجه شده اند از همدلی و هم یاری دست نکشیده و هر کس در حد توان خود سعی در کمک به بحران کرده است.

ایران و ایرانی از شنیدن این فاجعه انسانی به تلاش و جنبش افتاد همه و همه برای کمک به حادثه دیدگان اعلام آمادگی کردند اما این بلای طبیعی برای کسانی که شاهد زلزله در سال های قبل بودند یاد آور خاطرات تلخی بود که با توجه به وضعیت جغرافیایی ایران هر چند سال داغی را تازه می کرد.

کابوس به حقیقت پیوسته بود و خیلی از مردم شهرهایی که زمین لرزه تکانشان داده بود آواره و بهت زده به سر می کوبیدند زلزله ای با 7/3 ریشتر حاصل سال ها زندگی را بر باد داده بود فرزندانی که والدینشان را از دست داده بودند حتی قادر به یاد آوری اسم خودشان نبودند .شوک فاجعه ناگهان همه ساکنان ایران را پیرو غصه دار کرده بود. حس انسان دوستی خواب را برای ایرانیان در سایر شهرها از چشم ها برده بود و هر کس با هر توان مالی سعی در کمک داشت اما انتظار مردم از مسئولان امر و نهادها و ارگان های مربوطه بر قوت خود باقی بود.

خدمات ارائه شده مطلوب نیست

سیل کمک های امدادی تنها می تواند بخشی از آلام این حادثه دیدگان را درمان کند آن هم به شرطی که کاستی و کمبودی در ارائه آن داده نشود .غم از دست دادن عزیزان زخمی برای بازماندگان باقی خواهد گذاشت که ترمیم آن سال ها زمان می طلبد.

در لحظات اولیه عملیات امداد و نجات کسانی که در زیر آوار مانده اندتوسط تمام نیرو ها و با تمام ظرفیت آغاز می شود نه تنها زندهها که حتی فوت شدگان نیاز به ارائه خدمات مناسب دارند.

اگرچه بعد از گذشت چند روز روابط عمومی نهادها انجام خدمات لازم را با روند مطلوب عنوان می کنند اما بر اساس گزارش های مردمی هنوز بخش عمده ای از شهروندان حتی از امکانات اولیه محرومند. آغاز سرما برای آن خطه از سرزمین ما که آب و هوایی سرد دارد لزوم رسیدگی سریع اسکان را برای آنها ضروری می سازد وضعیت پوشاک ،غذا و آب حادثه دیدگان هنوز مناسب نیست.

بر اساس تماس هایی که از مناطق زلزله زده با ایسکانیوز گرفته شده بسیاری از افراد با گذشت دو شب از زلزله با استرس و نگرانی فراوان شب را بدون چادر به صبح رسانده‌اند، در حالی که اعلام شده چادرهای بسیاری به این منطقه ارسال شده است اما همچنان در خیابان و بدون‌چادر با خانواده در انتظار کمک هستند.

تا اینجای قصه از وضعیت شهرهای زلزله زده گفتیم اما شرایط روستاها به مراتب سخت تر از شهرهاست و رسیدگی به روستاهایی که راههای صعب العبور دار تری دارند قطعا کند تر انجام میشود.

در این شرایط حتی با انجام درست تدارکات اولیه نباید از تبعات روحی این حادثه غافل بمانیم کودکان باقی مانده نیاز به کمک های روان درمانی دارند و حتی افرادی که دارای بیماری های خاص هستند باید در اولویت رسیدگی ها قرار بگیرند اما در حال حاضر یافتن مقصر برای اینکه کدام ارگان در ساختن راه مناسب یا مسکن استاندارد کوتاهی کرده است دردی از دل این سیه روزان دوا نمی کند و بدون شک بجای پرداختن به مسایلی که تجزیه و تحلیل آن کارشناسی می خواهد بازماندگان را دریابیم.

خبرنگار :اکرم جدیدی ممتاز

705