به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی ایسکانیوز، بهمن ماه سال گذشته بود که رسانه‌ها خبر از بزرگ‌ترین رویداد خودرویی کشور دادند؛ برگزاری نمایشگاه خودرو تهران بعد از حدود یک دهه. گفته شد که قرار است در این نمایشگاه «بزرگان» حضور پیدا کنند. برگزارکنندگان نمایشگاه با سر و صدای بسیار، شهر آفتاب را به‌مثابه میعادگاه غول‌های خودروسازی دنیا نمایش دادند. 26 بهمن فرارسید؛ روز افتتاحیه. حرف از عدم مدیریت و برنامه‌ریزی، دیگر قصه تکراری هزار و یک شب است. داغ برگزاری یک نمایشگاه آبرومندانه بر دل ایرانی‌ها مانده است. بیایید از ابتدا شروع کنیم. درست نرسیده به عوارضی تهران-قم، شهر آفتاب، ورودی نمایشگاه. صف طولانی خودروها، همان ابتدای کار شوکه‌کننده است. یکی از دلایلش گیر افتادن یک کامیون یا خودروبر در گیت ورودی است. عدم برنامه‌ریزی باعث شده هنوز تعدادی از غرفه‌ها حتی خودروهایشان را برای عرضه وارد نکرده باشند. مردم عادی و صاحبان غرفه‌ها در یک صف هستند. خدا را شکر، هرکسی را که می‌بینید دستش یک بی‌سیم است و یک کارت شناسایی. شانس بیاورید در پارکینگ ابتدایی جایی پیدا کنید. در غیر این‌صورت باید چند کیلومتر آن‌سوتر بروید و خودرو را بگذارید و مدت‌ها پیاده‌روی کنید تا به محل برگزاری برسید. در آن سوز زمستان، زمین ناهموار، گل‌ولای صحنه تلخی را رقم زده است. به سوله‌های بزرگ می‌رسید. هرکسی از یک‌جایی بیرون می‌آید. خودروهای ناشناس فراوانی در محوطه برای خود حرکت می‌کنند. برخی از درب‌های اصلی را با طناب بسته‌اند تا به زعم مدیران برگزارکننده، بتوانند جمعیت را کنترل و هدایت کنند. سقف یکی از سالن‌ها چکه میکند، چاره مثل همیشه سطل آب است. البته مسئولین برای لیز خوردن افراد هم چاره‌اندیشی کرده‌اند، موکت.
در یک نگاه تخصصی، نمایشگاه خودرو تهران 95، محلی برای عرض‌اندام انحصارطلبان بازار ایران بود. پرشیا خودرو نماینده خودخوانده ب‌ام‌و آلمان که هیچ‌گاه رسمی بودنش از سوی شرکت مادر تایید نشد، آنقدر اوضاع را درهم می‌دید که ادعای «گران‌ترین غرفه» نمایشگاه را از آن خود کرد. گروه ماموت با در اختیار گرفتن یک پاویون کامل، توان مالی‌شان را به رخ رقبا کشیدند. البته کارمندان «مهرزاد فردوس» به‌خوبی درباره عدم حضور فولکس‌واگن توجیح شده بودند. رادیوی نمایشگاه هر نیم ساعت یک‌بار، با «مدیریت محترم نمایشگاه جناب آقای مهندس...» مصاحبه اختصاصی می‌کرد!
آن‌سوتر، پاویون خارجی‌ها بود. کیا، هیوندای، میتسوبیشی، برلیانس، نگین خودرو و چند شرکت چینی دیگر. ایران‌خودرو و سایپا هم که برای خودشان دم و دستگاهی به هم زده بودند. در حالی‌که عملاً حرف جدیدی برای زدن نداشتند. رنو، که بازار ایران را در دستان خودش می‌دید، با رونمایی از یک خودروی اسپرت بخش اعظمی از شلوغی و تراکم را به خود اختصاص داده بود. خودرویی که نه اجازه واردات دارد و نه مجوز شماره‌گذاری. فقط یک ملعبه برای به‌به و چه‌چه حضار. اینکه رونمایی از محصولات تابع چه قوانینی است را کسی نمی‌داند. یک شرکت با دودهای فراوان فضای نمایشگاه را آلوده میکند. آن‌یکی با پخش موزیک‌های کوچه‌بازاری. شرکت دیگری نیز سراغ چند چهره بازیگر رفته است. البته این‌ها در زمره مدیریت کلان برگزارکنندگان آن نخواهد بود.
مسئولین برگزاری مشعوف از حضور بی‌شمار مردم، گویی خود با نبوغ خود باعث چنین حضوری شده‌اند. درحالی‌که همین جمعیت برای نمایشگاه کتاب، پوشاک، مواد خوراکی و حتی صنایع فلزی و نفت نیز جمع می‌شوند. پرداختن به معضل اجتماعی این پدیده بماند برای زمانی دیگر ولی اینکه چیزی حدود یک میلیون نفر طی یک هفته از این گردهمایی دیدن کنند دقیقاً هیچ ربطی به مدیریت محترم نداشته است.
و اما نمایشگاه خودرو 96
این‌بار قرار است شهر آفتاب در آذرماه میزبان خودرویی‌ها باشد. مشکلات عدیده مربوط به سرما، مسئولین محترم را به خود آورده است. اما بی‌میلی عجیبی بر فضا حاکم است. برگزارکنندگان برای شکستن این فضای سرد حتی اقدام به برگزاری مراسم پر زرق و برق «رونمایی از پوستر» نیز کرده بودند.
در سایت رسمی نمایشگاه امسال می‌خوانیم: دومین نمایشگاه خودرو تهران در حالی برگزار می‌شود که خودروسازان چینی قصد دارند حضوری پررنگ از خود به نمایش گذارند. این جمله چه چیزی را نشان می‌دهد؟ چینی‌ها دیگر چه چیزی از بازار ایران می‌خواهند که مدیریت محترم برگزاری این‌چنین از حضورشان مشعوف شده است؟ سوال دیگر آنکه، تجربه نشان داده حتی اگر خودروسازان داخلی نیز در نمایشگاه کشورشان حضور پیدا نکنند، این چینی‌ها هستند که به‌تنهایی می‌توانند حضور «پررنگ» داشته باشند. گفته شده امسال شاهد حضور برندهای بی‌وای‌دی، هیوندای، سوبارو، چری و شاید فولکس‌واگن باشیم.
برگزارکنندگان اصرار دارند که نشان بدهند خارجی‌ها به‌صورت «مستقل» قصد ورود به بازار ایران را دارند. لازم به یادآوری است که طبق آخرین دستورالعمل واردات وزارت صنعت، معدن و تجارت برندهای تجاری می‌بایست در ایران شبکه گسترده خدمات پس از فروش و نمایندگی داشته باشند. بنا بر این استقلال آنها بدون همکاری با یک نماینده ایرانی معنا نمی‌دهد. البته این ادعا روی دیگری هم دارد؛ شهر آفتابی‌ها شدیداً در پی آنند که نشان دهند نمایشگاهی که آنها برگزار می‌کنند، خاص‌تر و ویژه‌تر است. امیدواریم امسال در حضور خارجی‌ها، مدیریت محترم کمی بیشتر آبروداری کند.
403
