نانوکامپوزیت چیست؟

نانوکامپوزیت عبارت است از کامپوزیتی که حداقل یکی از اجزای تشکیل دهنده آن در ابعادی بین 1 تا 100 نانومتر باشد.

به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ کامپوزیت ترکیبی است که از لحاظ ماکروسکوپی از چند ماده متمایز ساخته شده باشد، به طوری که این اجزاء به آسانی از یکدیگر قابل تشخیص باشند. به عنوان مثال، یکی از کامپوزیت های آشنا بتن است که از دو جزء سیمان و ماسه ساخته شده است.

به عبارتی دیگر می‌توان گفت کامپوزیت از ترکیب و اختلاط چند ماده بدست می‌آید به طوری که کامپوزیت‌ها موادی از جامد و مصنوعی هستند که و از دو یا چند جزء (یا فاز) از نظر شیمیایی یا فیزیکی کاملا متفاوتند تشکیل شده‌اند. این اجزاء به صورت منظم یا پراکنده کنار هم قرارگرفته و لایه مشترکی بین آنها ایجاد می‌شود.

اما نانوکامپوزیت عبارت است از کامپوزیتی که حداقل یکی از اجزای تشکیل دهنده آن در ابعادی بین 1 تا 100 نانومتر باشد. فاز اول یک ساختار بلوری است که در واقع پایه یا ماتریس نانوکامپوزیت محسوب می شود و ممکن است از جنس پلیمر، فلز و یا سرامیک باشد. فاز دوم نیز ذراتی در مقیاس نانومتر می باشند که به عنوان تقویت کننده (مواد پرکننده Filler) به منظور اهداف خاص از قبیل استحکام، مقاومت، هدایت الکتریکی، خواص مغناطیسی و ... در درون فاز اول (ماده پایه) توزیع می شوند.

از خصوصیات متنوع نانو کامپوزیت‌ها می توان به بالابودن نسبت سطح به حجم انعطاف پذیری بالا بدون کاهش استحکام و مقاومت در برابر خراشیدگی و همچنین خواص نوری مطلوب مانند شفافیت که به اندازه ذرات بستگی دارد اشاره نمود. از منظر ساختاری ذرات و الیاف معمولا باعث ایجاد استحکام در بستر می شود و بستر پلیمری می تواند با چسبیدن به مواد معدنی نیرو های اعمال شده به کامپوزیت را به نحو یکنواختی به ماده تقویت کننده منتقل می کند.

انواع نانو کامپوزیت‌ها شامل: نانو کامپوزیت‌های پایه پلیمری، نانو کامپوزیت‌های پایه سرامیکی و نانو کامپوزیت‌های پایه فلزی است.

در بین نانوکامپوزیت‌ها بیشترین توجه به نانوکامپوزیت های پایه پلیمری معطوف است. یکی از دلایل گسترش نانوکامپوزیت های پلیمری، خواص بی نظیر مکانیکی، شیمیایی و فیزیکی آن است. نانوکامپوزیت های پلیمری عموماً دارای استحکام بالا، وزن کم، پایداری حرارتی بالا، رسانایی الکتریکی بالا و مقاومت شیمیایی بالایی هستند.

توسعه نانوکامپوزیت‌های پایه پلیمری و افزایش تحقیقات در این زمینه، کشف نانولوله های کربنی در سال 1991 میلادی است. استحکام و خواص الکتریکی نانولوله های کربنی به طور قابل ملاحظه ای با نانولایه های گرافیت و دیگر مواد پرکننده تفاوت دارد.

402

کد خبر: 878098

وب گردی

وب گردی