به گزارش ایسکانیوز، به نقل از واحد علوم و تحقیقات، تیم تحقیقاتی مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما واحد علوم و تحقیقات برای اولین بار در کشور با استفاده از آنالیزکردن سطوح دندان در ابعاد نانو و میکرو، به نتایج جدیدی در حوزه ایجاد چسبندگی بیشتر بین کامپوزیت و دندان دست یافت.

پلاسماهای غیر گرمایی اغلب در کاربردهای بیو دارویی مانند آلودگی زدایی بیولوژیکی، استرلیزه کردن و تغییرات سطحی استفاده می شود. این پلاسماها به دو گروه فشار کم و فشار اتمسفر تقسیم می شوند. پلاسماهای فشار اتمسفر مخصوصا پلاسما جت ها در فشار اتمسفر (APPJ) امکانات جدیدی در حیطه پزشکی مانند درمان سلول های سرطانی و درمان زخم ها فراهم می کنند. علاوه بر آن، APPJ ها کاربردهای فراوانی در دندانپزشکی دارند که شامل اصلاحات سطح، ایمپلنت ها، چسبندگی مواد محافظ به دندان و بلیچینگ است.

دکتر محمود قرآن نویس رئیس مرکز تحقیقات فیزیک پلاسمای واحد علوم و تحقیقات و مجری این طرح گفت: اگر دندانی خراب شود، غشاء سخت باید با استفاده از مواد سازگار بیولوژیکی جبران شود. به طور کلی بهینه کردن چسبندگی با روش های مختلفی امکان پذیر است که این روش ها شامل روش های مکانیکی، شیمیایی، گرمایی و لیزر است. با اینکه از این روش ها سالهای زیادی استفاده شده است ولی اثرات مضر جانبی فراوانی دارند که یکی از آن ها آسیب زدن به سطح دندان است.

وی با بیان اینکه بر خلاف روش های ذکر شده، اصلاح سطح با پلاسما روش مهمی است که نتایج مطلوبی می دهد، افزود: تیم تحقیقاتی مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما واحد علوم و تحقیقات اولین گروه تحقیقاتی رشته فیزیک در ایران است که با استفاده از آنالیزکردن سطوح دندان در ابعاد نانو و میکرو به نتایج جدیدی در حوزه ایجاد چسبندگی بیشتر بین کامپوزیت و دندان دست یافته اند.

قرآن نویس ادامه داد: در این تحقیق دستگاه پلاسما جت در فشار اتمسفر شامل یک الکترود سیمی مسی است که در یک تیوب شیشه ای وارد شده است. الکترود به یک منبع تغذیه ولتاژ بالا وصل می شود. گاز کاری هلیوم با درجه خلوص ۹۹/۹۹ است که وارد تیوب شیشه ای می شود.

لازم به ذکر است، این پژوهش که توسط شهرام سلیمانی، نگین بریانی نظافت از دانشجویان دکتری مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما، دکتر محمود قرآن نویس، دکترسیدمحمد الهی و دکتر زهره قرآن نویس از اعضای هیات علمی واحد علوم و تحقیقات صورت گرفته، با استفاده از دستگاه پلاسما جت، تغییراتی در سطوح عاج دندان ایجاد شد و بدون استفاده از ماده باندینگ (که امروزه دندانپزشکان برای ایجاد باند بین دندان و کامپوزیت استفاده می کنند) کامپوزیت با چسبندگی قابل قبولی به دندان باند شد.

به گفته دکتر قرآن نویس، یکی از دلایل این رخداد اینگونه تعبیر می شود که استفاده از پلاسمای هلیوم نفوذ کامپوزیت­های دندانی به ساختار معدنی دنتین را بهینه می کند که منجر به باندینگ بهتر بین زیرلایه دندان و مواد بازسازی کننده می شود. در مقایسه با روش های قبل،APPJ روش تمیزتر و دقیق تری برای ایجاد تخلخل است.

وی افزود: نتایج این تحقیق فعلاً در مرحله آزمایشگاهی است که امیدواریم در آینده­ نزدیک بتوان آن را در حوزه دندانپزشکی به صورت کاربردی تعمیم داد.