به گزارش ایسکانیوز ،از یک طرف رژیم پایدار اسد (نخست حافظ اسد و بعد از آن بشار) مرزهای رژیم صهیونیستی و سوریه را از زمان آتش بس 1974 آرام نگه داشته است.

سال های زیادی، تهدیدهای کمی نسبت به مرزهای شمالی رژیم صهیونیستی با سوریه وجود داشت.

از سوی دیگر، ارتباطات اسد با ایران و انتقال حمایت نظامی به حزب الله، رژیم صهیونیستی را در برابر تهدیدهای امنیتی احتمالی قرار داد.

با این حال، بسیاری از نیروهای مخالف با رژیم سوریه وابسته به ایدئولوژی جهادی بودند که براساس تعاریف با رژیم صهیونیستی تناقض داشتند. ماهیت رژیم پس از اسد در این گروهها کاملا نامشخص باقی مانده است. می توان این تعبیر را کرد: "شیطانی که شما نمی شناسید" ( به معنی سوریه بعد از اسد ) می تواند بدتر از "شیطانی که می شناسید" ( به معنی وجود اسد در سوریه) باشد.

به همین دلیل، رژیم صهیونیستی از اظهار نظر و واکنش های علنی در مورد این مساله خودداری کرده است و اعمال او محدود به حملات پراکنده به مواضعی که احتمال تولید و انتقال سلاح به حزب الله را می داد، شده است. همچنین آنها به ارائه کمک به گروه های مخالف و تروریستها در امتداد مرزهای خود و ارتفاعات جولان نمودهاند.

تحلیلگران نظامی به این نتیجه رسیدهاند که رژیم صهیونیستی مانند "جنگ ایران و عراق" پیروزی را برای هر دو طرف می خواهد!

این مساله به این معناست که درگیری ها بین نیروهای مخالف اسد، حزب الله و تروریست ها باعث می شود که توجه همه آنها از رژیم صهیونیستی کنار رفته و در نتیجه این مساله باعث کاهش تهدید ها از مرزهای شمالی رژیم صهیونیستی شود.

با این وجود شرایط به وجود آمده در سوریه و هرج و مرج ها باعث می شود که زمینه خوبی برای بی ثباتی هایی در مرز رژیم صهیونیستی به وجود آمده باشد.

بنابراین حتی با ادامه ی درگیری ها در سوریه برای رژیم صهیونیستی دشوار خواهد بود تا به آرامش قبل از درگیری ها در مرزهای خود بازگردد.

واقعیتی نوین

در این راستا، استراتژی همراه با ابهام رژیم صهیونیستی و حتی نادیده گرفتن درگیری های سوریه اکنون ممکن است به چالش امنیتی بزرگی برسد، همان طور که بسیاری از کارشناسان در این کشور اخیرا به این موضوع اذعان نموده اند.

در 22 نوامبر 2017 رهبران روسیه، ایران و ترکیه برنامه های خود را برای گفتگوهای جدید در مورد حل اختلافات سوریه در سوچی اعلام کردند.

این اتفاقات پس از دیدار ولادیمیر پوتین و اسد و توافق در مورد مناطق کاهش تنش بین آمریکا روسیه و اردن رخ داد.

به نظر می رسد واقعیت جدیدی در حال شکل گیری است و مفسران اطلاعات و امنیت رژیم صهیونیستی همراه با سیاستمداران برجسته ای مانند آویگدور لیبرمن وزیر دفاع و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژِیم صهیونیستی، در مورد پیامدهای این مسائل برای امنیت رژیم صهیونیستی هشدار می دهند. بسیاری از ناظران وضعیت جدیدی را مشاهده می کنند که در آن ایران، حزب الله و اسد تقویت شده اند.

ایران در پی تقویت و نفوذ خود در سوریه است. حزب الله به عنوان یک نیروی نظامی قویتر، با تجربه و مجهزتر به نظر میرسد و ارتش اسد با حمایت از ایران و روسیه ممکن است در مسیر بازسازی و بهبود باشد.

همانطور که ایالات متحده آمریکا منافع خود را در عرصه سوریه با از بین رفتن داعش از دست داده، رژیم صهیونیستی با اهرمهای کم فشاری در صحنه سوریه باقی مانده است.

نگرانی اصلی رژیم صهیونیستی

نگرانی اصلی رژیم صهیونیستی این است که از "خطوط قرمز" این رژیم در سوریه حفاظت شود.

خطوط قرمرز رژیم صهیونیستی عبارتند از : نیروهای تحت حمایت ایران و حضور مستمر حزب الله در سوریه و به ویژه در 40 کیلومتری مرز با رژیم صهیونیستی.

تولید و انتقال سلاح های پیشرفته به حزب الله و ایجاد یک کریدور زمینی از ایران به مدیترانه.

اثبات شده است که حفاظت از این خط قرمزها به طور فزاینده ای سخت است.

در حالی که توافقنامۀ مناطق کاهش تنش بین روسیه - آمریکا و اردن خواستار خروج نیروهای خارجی از سوریه شد، در 14 نوامبر 2017 سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه اظهار داشت که حضور نیروهای تحت حمایت ایران در سوریه مشروع است و آن ها به دعوت رژیم سوریه به این کشور رفته اند.

روسها موافقت کردند که نیروهای خود را در فاصله 5 کیلومتری مناطق دارای درگیری نگه دارند. این بدان معناست که به گفته برخی از خبرنگاران، ایران در بلندی های جولان و حدود 5-20 کیلومتری مرز رژیم صهیونیستی حضور دارد که این مساله هشدارها را برای رژیم صهیونیستی بالا برده است.

وزیر دفاع رژیم صهیونیستی از وزیر بودجه این رژیم درخواست کرده بود که مقدار 4.8 بیلیون شکل بودجه نظامی اضافه به ارتش تزریق نماید.

لیبرمن به تهدید جدی استراتژیک که در حال حاضر در مرز شمالی و با آخرین درگیری های سوریه شکل گرفته اشاره کرده است. در واقع به نظر می رسد که رژیم صهونیستی عملیات خود را علیه اهداف سوریه و حزب الله در سال 2017 افزایش داده است.

در حال حاضر تلاش رژیم صهونیستی بر حذف حضور نظامی ایران و حزب الله در بلندی های جولان است و خود این رژیم هم به این مساله واقف است که این حضور می تواند برای موجودیت این رژیم خطرناک باشد.

متحدان قدیم و جدید رژیم صهیونیستی

واقعیت جدید این روزها ، روابط گرم بین رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی و نزدیکی این رژیم به کشورهای به اصطلاح میانه رو عرب مانند مصر و کشورهای خلیج فارس است.

اگرچه این نزدیکی ها جدید نیستند اما نفوذ رو به رشد ایران در منطقه از عراق تا توافق هسته ای که به این کشور اجازه داد تا منابع بیشتری را برای اهداف نظامی خود تامین کند، منجر به افزایش تمایل رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی نسبت به منافع مشترک آنها شده است.

وضعیت فعلی در سوریه گمانه زنی هایی در مورد برنامه های رژیم صهیونیستی-عربستان به وجود آورده است برای مثال، دانیال شاپیرو، سفیر سابق آمریکا در رژیم صهیونیستی، اخیرا مقاله ای با عنوان «آیا عربستان سعودی رژیم صهیونیستی رابه سوی جنگ با حزب الله و ایران سوق می دهد؟» منتشر کرده است. تحلیلگران دیگر نیز حدس مشابهی زده اند. برای مثال، داو زاخیم در مقاله ای مربوط به سیاست خارجی بررسی کرده است که "جرد کوشنر، محمد بن سلمان، و بنیامین نتانیاهو به کاری مشغولند و گفته است که به نظر می رسد آن ها در برنامه ای برای فشار به ایران مشغول به همکاری هستند."

گادی آیزنکوت رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی، اظهار داشت:" خط قرمزهای رژیم صهیونیستی در سوریه واضح و روشن است." وی گفت:" ما می خواهیم حزب الله و ایران، سوریه را ترک کنند. ما حضور ایران را به خصوص در جاده غربی دمشق-سویدا نمی پذیریم و به ایران اجازه هیچ گونه فعالیت ساخت پایگاه های نظامی را نخواهیم داد."

وی همچنین طی پیامی اظهار داشت:" در رابطه با ایران، توافق جامع میان ما و عربستان سعودی وجود دارد عربستان هرگز دشمن ما نبوده است."

وی در ادامه گفت که مایل است با کشورهای میانه رو عرب و برای مقابله با ایران تبادل اطلاعات نماید.

سیاست خارجی و داخلی

یک جمله معروف وجود دارد که می گوید:" در رژیم صهیونیستی همه سیاست ها از جمله سیاست خارجی همان سیاست داخلی است" و هدف آن همیشه مخاطبان داخلی بوده است. این امر برای دیگر بازیگران منطقه نیز صادق است. عربستان سعودی، رژیم صهیونیستی و ایران همه از تهدیدهای امنیتی استراتژیک خارجی برای سودهای سیاستی داخل کشور استفاده می کنند.

برای ایران، افزایش پشتیبانی از نظامیان در خارج از کشور خود در قالب جنگ با وهابی های عربستان سعودی و صهیونیستی جهت افزایش امنیت داخلی خود است.

برای عربستان سعودی ارتباط با غرب و افزایش خرید سلاح از آمریکا به عنوان چیزی که میانه روی می نامند، یاد شده است.

در رژیم صهیونیستی نیز تهدید امنیتی داخلی موجود، در قالب جلوگیری از افزایش قدرت ایران در منطقه نمود پیدا کرده است.

درحالی که بازیگران سیاسی و ناظران و مفسران در ایران ، عربستان و رژیم صهیونیستی بر تنش و رقابت رو به افزایش دو محور تاکید دارند و روشن است که هردو طرف به طور قابل ملاحظه ای با ادامه تهدیدها در پی دست یافتن به منافع داخلی خود هستند.

در این داستان هیچ طرف خوبی وجود ندارد، زیرا هر طرف تلاش می کند خودش را رنگ کند. تنها برنده های این ماجرا سازمانهای امنیتی و بازیگران غیردموکراتیک این کشورها هستند و بازنده ها، بازیگران واقعی دموکراتیک در هر سه کشور هستند.

جمع بندی

حتی با توجه به افزایش حملات رژیم صهیونیستی به سوریه درخواست افزایش بودجههای نظامی برای ارتش رژیم صهیونیستی افزایش یافته است و سخنهای تهدید آمیز متقابل لیبرمن و نتانیاهو در مقابل حزب الله افزایش یافته است. با این وجود همچنان شاهد وضعیت خاصی هستیم. رژیم صهیونیستی برای حفظ آزادی خود به مقابله با حزب الله و ایران در سوریه می پردازد.

با وجود اینکه برخی از برنامه ها در اتحاد عربستان و رژیم صهیونیستی اقدامات شدید نظامی علیه حزب الله را در لبنان و حتی سوریه پیشنهاد داده اند، با این حال حداقل در رژیم صهیونیستی، برای یک درگیری کامل، اشتیاق بسیار کمی وجود دارد.