به گزارش ایسکانیوز؛ ٧٠دانش‌آموز مقطع اول دبستان تا کلاس ششم، زیر سقف مدرسه کانکسی الفبای آموزش را با درد محرومیت هجی می‌کنند. این را بگذارید کنار خبری که همین چهارشنبه گذشته، یک مقام مسئول در آموزشوپرورش خراسان‌رضوی با قاطعیت اعلام‌کرد: «هیچ کلاس درسی برای دانش‌آموزان استان در فضای کانکس برگزار نمی‌شود.»
معاون آموزش ابتدایی اداره کل آموزشوپرورش خراسان‌رضوی ادعا کرده بود: «هیچ‌یک از مدارس ثابت استان، کلاس کانکسی ندارند و همه کانکس‌های قدیمی که میزبان دانش‌آموز بوده‌اند، اکنون در مدارس به‌عنوان کتابخانه، نمازخانه و فضای برگزاری برنامه‌های فوق‌برنامه استفاده می‌شوند و به‌هیچ‌وجه کلاس درس در آن‌ها برپا نمی‌شود.»
ابوالحسن حقیقی در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایرنا، تنها کلاس‌های کانکسی استان را مربوط به دانش‌آموزان عشایر دانسته و گفته بود: «تعدادی کانکس در این استان صرفا به دانش‌آموزان عشایر و کوچ‌رو اختصاص دارد که مدام درحال تغییر محل هستند.»
این اظهارات درست یک روز بعد‌از انتشار فیلمی در فضای مجازی از یک مدرسه کانکسی دریکی از مناطق محروم مشهد مطرح شد و در‌عین‌حال بلافاصله آموزشوپرورش استان، برگزاری کلاس درس ثابت در کانکس را تکذیب کرد.
کمتر از نیم‌ساعت فاصله از ساختمان آموزشوپرورش تا مدرسه کانکسی
به‌دنبال این ادعای آموزشوپرورش، راهی یکی از مدارس کانکسی ناحیه تبادکان مشهد شدیم. فاصله زمانی از محل ساختمان آموزشوپرورش استان در میدان شهدای مشهد تا این مدرسه کانکسی در جاده کنه‌بیست، کمتر از نیم‌ساعت است، اما فاصله واقعیت با چیزی که مدیران می گویند خیلی بیشتر از این است.
شاید اگر پای مدیران به این مدرسه کانکسی باز می‌شد، با قاطعیت خبر برچیده‌شدن مدارس ثابت کانکسی در خراسان را اعلام نمی‌کردند. خبری که فقط در بازدید از یک نقطه در محدوده مشهد، ادعای آموزشوپرورش را رد می‌کند.
مدرسه کانکسی شهید‌مدرس، از ١۶سال پیش تاکنون
مدرسه کانکسی را پرسان‌پرسان از رهگذران جاده کنه‌بیست در منطقه فیض‌آباد می‌یابیم. در دل کوچه‌ای بن‌بست، بین چند ساختمان مخروبه و دیوارهای فروریخته خانه‌های قدیمی، این مدرسه جا خوش کرده است. کانکس‌های سفید و آبی‌رنگ مدرسه از دور پیداست. تابلوی بزرگ بر بالای اتاقک‌های کانکسی، اسم مدرسه را «شهید‌مدرس، دوره اول و دوم، آموزشوپرورش تبادکان» با سال تأسیس١٣٨١ معرفی می‌کند. عمر این مدرسه کانکسی حالا به ١۶سال رسیده و در همه این سال‌ها در همین محرومیت باقی مانده است.
جیغ و سر‌و‌صدای دانش‌آموزان، محوطه مدرسه کانکسی را پُر کرده است. زنگ تفریح دانش‌آموزان است. پسربچه‌های قد‌و‌نیم‌قد درحال بازیگوشی‌اند. بازی عده‌ای از پسرها هم بدو‌بدو از این سرِ محوطه به آن سرِ محوطه کوچک مدرسه است. اما دخترها ساکت‌تر‌ند؛ خارج از بدوبدوهای دانش‌آموزان پسر در گوشه‌ای از حیاط ایستاده‌اند. از پچ‌پچ‌های دخترها و صحبت‌های در‌گوشی‌شان، معلوم است که به حضور ما پی برده‌اند. نگاهشان را گاهی از لنز دوربین عکاس می‌دزدند، اما تا صحبت از وضعیت کلاس‌ها را پیش می‌کشیم، برای صحبت کردن از هم سبقت می‌گیرند.
امان از سرمای زمستان
نازنین از سرمای زمستان می‌گوید: اجازه خانم! کلاس ما با یک بار باز‌شدن درسرد می‌شه. همیشه باید چند دست لباس بپوشیم، اما بازم سرما می‌خوریم.
زهرا وسط حرف‌های هم‌کلاسی‌اش می‌پرد: کاش مدرسه ما هم مثل مدرسه‌های دیگه ساختمون واقعی داشت، نه این‌جوری ساختمون کانکسی. اگه تابستون‌ها بیاین اینجا، می‌بینین چقدر کلاس‌های ما گرمه. اصلا به دیوار کلاس‌ها نمی‌شه تکیه داد.
دومی‌ها و سومی‌ها سر یک کلاس
مهسا کوچک‌تر و کلاس سومی است. نظرش از مدرسه را با چند آرزو بیان می‌کند: دوست داشتم مدرسه ما مثل مدرسه فیلم‌ها از اون آزمایشگاه‌هایی که معلم‌ها حیوون‌ها و گل‌ها رو معرفی می‌کنن، داشت. یک کتابخونه بزرگ با کتاب‌قصه و کتاب شعر هم دوست داشتم تو مدرسه‌مون داشتیم، اما نداریم.
صحبت با دانش‌آموزان دختر، حالا پسرهای بازیگوش را هم کنجکاو کرده است و دور ما جمع شده‌اند. امیرمحمد پشت سر هم تکرار می‌کند: می‌شه وسایل ورزشی برای مدرسه ما هم بیارن؟ یک ساختمون با کلاس‌های بزرگ هم بسازن. آخه الان کلاس‌هامون خیلی کوچیکه.
حمید به گفتن از مدرسه‌اش اصرار دارد و می‌گوید: می‌شه کلاس ما فقط برای خودمون باشه؟ الان تو یک کلاس هم ما دومی‌ها هستیم، هم کلاس سومی‌ها. وسط کلاس حواسمون پرت می‌شه.
یک سرویس بهداشتی برای ٧٠ دانش‌آموز دختر و پسر
علیرضا با دست به تنها سرویس بهداشتی مدرسه کانکسی اشاره می‌کند و می‌گوید: ما دخترها و پسرها فقط همین یک دستشویی رو داریم. بعضی موقع‌ها زنگ تفریح نوبت ما نمی‌شه.
صدای دانش‌آموزان، معلم را از اتاقک استراحت بیرون می‌کشد. سؤال و جواب‌ها از حضور ما شروع می‌شود؛ اینکه آیا نامه هماهنگی از آموزشوپرورش استان برای بازدید از این مدرسه داریم یا نه. پاسخ ما منفی است؛ زیرا مسئولان آموزش‌و‌پرورشی که اعلام می‌کنند به‌هیچ‌وجه کلاس درس کانکسی ندارند، چطور خودشان نامه معرفی و بازدید از این مدارس را به ما ارائه دهند؟!
معلم مدرسه با احترام، از ماتقاضا می‌کند محوطه را ترک کنیم تا مشکلی برای او و دو همکار دیگرش که در این مدرسه تدریس می‌کنند، ایجاد نشود. لنز دوربین عکاس با تصویری از حسرت دانش‌آموزانی که از پشت پنجره کلاس کانکسی‌شان به ما نگاه می‌کنند، بسته می‌شود و مدرسه را ترک می‌کنیم.
بی‌خبری مدیر نوسازی مدارس
از مدرسه کانکسی شهید‌مدرس
پیگیری‌ها را برای آنچه از این مدرسه کانکسی مشاهده کردیم، از مدیرکل نوسازی مدارس خراسان‌رضوی شروع می‌کنم.
جاسم حسین‌پور ابتدا وجود مدارس کانکسی ثابت با تعداد دانش‌آموز زیاد در خراسان‌رضوی را رد می‌کند و می‌گوید: مدارس کانکسی در استان خراسان‌رضوی متغیر هستند. برخی از کلاس‌های درس کانکسی برای دانش‌آموزان عشایر برپا می‌شود. در مواردی نیز به‌علت بازسازی مدارس فرسوده و قدیمی، به‌طور موقت دانش‌آموزان را در کلاس‌های کانکسی مستقر می‌کنیم.
در پاسخ به گفته‌های این مقام‌مسئول، وضعیت مدرسه شهید‌مدرس در آموزشوپرورش تبادکان مشهد را تشریح می‌کنم. حسین‌پور با اظهار بی‌اطلاعی از وجود این مدرسه کانکسی آن هم در محدوده مشهد، تصریح می‌کند: اگر واقعا چنین مدرسه‌ای در آموزشوپرورش تبادکان مشهد با این تعداد دانش‌آموز وجود داشته باشد، اولویت اول ما در نوسازی مدارس، ساخت ساختمان برای همین مدرسه خواهد بود.
وعده آقای مسئول برای تبدیل کانکس به ساختمان مدرسه
حسین‌پور خاطرنشان می‌کند: در برخی از مناطق استان خراسان‌رضوی، تعداد دانش‌آموزان خیلی اندک است و از‌طرفی احتمال افزایش سکنه منطقه نیز منتفی است. در این گونه مناطق، ما مدارس کانکسی داریم، اما در نقطه‌ای که تعداد دانش‌آموز حداقل ٧٠نفر باشد، قطعا نیاز به ساختمان است. خیران نیز در استان خراسان‌رضوی در چنین مواردی همواره اعلام آمادگی
می‌کنند.
مدیرکل نوسازی مدارس خراسان‌رضوی این وعده را هم داد که در اولین فرصت، کارشناسان این اداره به بازدید از این مدرسه کانکسی خواهند رفت تا ضمن برآورد نیاز دانش‌آموزان، موضوع ساخت ساختمان مدرسه را بررسی و پیگیری کنند.
سؤال‌هایی که بی‌پاسخ می‌مانند
برای پیگیری وضعیت این مدرسه کانکسی و ادعای آموزشوپرورش خراسان‌رضوی درباره برچیده‌شدن این مدارس، سراغ بالاترین مقام در این اداره کل هم می‌رویم. علیرضا کاظمی در گفت‌وگو با خبرنگار ما ابتدا یادآور می‌شود که او پُست مدیریتی خارج از استان را گرفته و به تهران منتقل شده است.
در‌عین‌حال به‌عنوان سرپرست موقت اداره‌کل آموزشوپرورش استان خراسان‌رضوی توضیح می‌دهد: به‌طور دقیق، آخرین وضعیت مدارس کانکسی را ابتدا باید استعلام بگیرم و بعد در این خصوص صحبت کنم. خبر منتشر‌شده از مدیر زیرمجموعه وی را مبنی‌بر اینکه هیچ مدرسه ثابت کانکسی در خراسان‌رضوی نداریم، مطرح می‌کنم. کاظمی هم به‌نوعی صحبت مدیر زیرمجموعه خود را تکرار می‌کند: «مدارس کانکسی استان در حوزه دانش‌آموزان عشایر هستند.»
وی توضیح بیشتری در این خصوص نمی‌دهد و سؤال‌های بعدی خبرنگار ما بی‌پاسخ می‌مانند؛ اینکه چرا آموزشوپرورش استان خراسان‌رضوی، وجود مدارس کانکسی را کتمان می‌کند؟ چرا از پتانسیل خیرانی که رتبه اول مدرسه‌سازی را برای خراسان‌رضوی کسب کرده‌اند، در این زمینه استفاده نمی‌شود؟ به‌راستی اگر مدیران ما دست خیران را بگیرند و به این مدارس کانکسی ببرند، آیا باز هم شاهد حسرت دانش‌آموزان محروم و معصوم خواهیم بود؟ بدتر از همه، کتمان وجود مدارس کانکسی بود که پاسخی به آن داده نشد.
اینجا نه منطقه زلزله‌زده کرمانشاه است، نه نقطه صفر مرزی، نه روستایی دور‌افتاده و کم‌جمعیت و نه کوی عشایرنشینان. اینجا آموزشوپرورش تبادکان مشهد است با مدرسه‌ای کانکسی! خیلی از شهر دور نیست، درست بیخ گوش مشهد در جاده کنه‌بیست.
کد خبر: 897126
