او دارای مدرک دیپلم برق صنعتی و دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول است که محصول اخیر او در مکانیزاسیون غذادهی به آبزیان مورد توجه خیلی از شرکتها قرار گرفته است. همین مساله بهانه خوبی شد تا سراغ او برویم و درباره این محصول به گفتوگو بنشینیم. در ادامه گفتوگوی «فرهیختگان» را با ناصر آریایی میخوانید:
توضیحاتی در مورد اختراع خود بفرمایید. آیا این طرح شما فردی بوده یا افرادی هم در این مسیر شما را همراهی کردند؟
اختراع من یک دستگاه مکانیزاسیون غذادهی به آبزیان است. ایده و طرح از آنجا شروع شد که یک روز همراه خانواده برای پیکنیک حوالی یک زمین کشاورزی رفتیم که آنجا یک حوضچه کوچک ماهی بود. کارگرانی را دیدم که با بیل برای ماهیها غذا میریختند. از کارگران سراغ مسئول حوضچه را گرفتم، به آنجا رفتم و سوالاتی پرسیدم. در انتها هم به مسئول حوضچه گفتم میتوانم دستگاهی درست کنم که کار تغذیه ماهیها را بهجای کارگران برای شما انجام دهد. ایشان استقبال کرد و جرقه اصلی ساخت دستگاه در ذهنم زده شد. با استفاده از این ایده دستگاهی ابداع کردم که با باتری 12 ولت روشن میشد و غذا را تا دو متر پرتاب میکرد. با ساخت دستگاه، سفره غذای ماهیها و آبزیان بسیار گسترده شد و با پرتاب غذا توسط دستگاه همه ماهیها حتی دورترین ماهیها نیز تغذیه همزمان میشدند. در روش سنتی رشد ماهیها متفاوت بوده، ولی تغذیه با دستگاه، رشد همه ماهیها را به صورت یکسان امکانپذیر ساخته، در نتیجه ماهیها بهتر رشد میکنند.
چطور با شرکتهای دانشبنیان آشنا شدید و چرا این مسیر را انتخاب کردید؟
برای ثبت اختراع از طریق اینترنت جستوجو کردم و با شخصی بهنام آقای صالحی ساکن مشهد آشنا شدم. طی صحبت با ایشان و کسب راهنماییهای لازم، از خردادماه سال 1393 اختراع خود را به ثبت رساندم. پس از ورود به دانشگاه، به مرکز رشد راهنمایی شدم و در آنجا با شخصی به نام آقای سفیدکن صحبت کردم. ایشان پس از راهنماییهای بسیار شماره تماس آقای شهولی را به من داد و چون مرکز رشد زیر نظر پارک علم و فناوری بود، اطمینان داشتم که طرحم محفوظ میماند. مراحل ثبتنام را طی کردم و پس از گذراندن دورههای مربوطه و داوری توسط مدیر مرکز رشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول و مدیر داخلی آن مرکز، طرح تایید شد. سپس پایلوت (نمونه اولیه کار) را ارائه دادم و یک شرکت با نام خود، ثبت کردم. در ابتدا مرکز رشد مبلغ سه میلیون تومان وام داد و بعد از آن با ارائه فیلمی که از روند تولید دستگاه تهیه کردم، مبلغ 40 میلیون تومان وام در چند مرحله برای تولید دستگاه تحویل گرفتم و سه دستگاه بزرگ ساختم. در پایان به شورای اقتصاد دانشبنیان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول معرفی شدم و با موافقت ریاست دانشگاه و اعضای شورای کارگاه، دستگاهها و تجهیزات اولیه کار (تراش و پرس) را در اختیارم قرار دادند، سپس با تلاش و همت زیاد توانستم طرح نهایی را ارائه کنم.
بهعنوان یک کارآفرین که ذهن خلاق و اطلاعات فنی دارید، چه موانعی در مسیر ثبت اختراع داشتید؟
مشکلات مالی و سختیهای زیادی را متحمل شدم. عدم دسترسی به تجهیزاتی که با فراغ خاطر بتوان کار تولید و ساخت را شروع کرد و عدم وجود کارشناسانی که اصول کارشناسی را آموزش داده و مورد حمایت قرار دهند، مشکلات دیگر این مسیر بودند. ولی همیشه یاد خداوند و اعتقاد کامل به او موجب میشد تمام مشکلات را تحمل کنم و به این خودباوری رسیده بودم که با تلاش و پشتکار میتوانم سدها و موانع پیشرو را بردارم.
چه چیزی موجب شد که به این حوزه علاقهمند شوید؟
از همان دوران کودکی به کارهای مکانیکی و صنعتی خیلی علاقه داشتم و از هشت سالگی پولهای توجیبی خود را لامپ و باتری قلمی و... میخریدم. در زمینه مسائل برقی و فنی خیلی سوال میپرسیدم. در دوران دبیرستان رشته فنی را انتخاب کردم و به دلیل علاقه زیادی که به این رشته داشتم، در یادگیری دروس عملی بسیار قوی بودم، تا جایی که اگر همکلاسیهایم در دروس عملی مشکل داشتند، اشکالات آنها را نیز برطرف میکردم. میتوانم به جرات بیان کنم که علاقه به کارهای فنی به صورت ذاتی در وجود من نهفته بود که با رسیدن به خودباوری، تلاش و پشتکار، توانستم آن را شکوفا سازم.
درخصوص شرکت و فعالیتهای آن توضیح دهید. آیا این شرکت ارتباطی با رشته تحصیلی شما دارد؟
شرکت و نوع کار آن صنعتی است و چون من دیپلم فنی دارم، این دو ارتباط کاملی با هم دارند. در حال حاضر شرکت را به تنهایی اداره میکنم، ولی با توجه به عقد قرارداد جدید، تعدادی نیروی فنی جهت تولید، استخدام میکنم و در تلاش هستم که شرکت را گسترش داده و با یک برنامهریزی دقیق و بهینه، میزان تولید و کیفیت آن را بالا ببرم.
با توجه به راهی که تاکنون پیمودهاید، چه توصیهای برای دانشجویان و فارغالتحصیلان جویای کار دارید؟
دانشجویان معتقدند که کار نیست و از بیکاری شکایت دارند. دانشجویان گرامی و جویای علم باید راه اصلی را پیدا کنند و در حقیقت به درجهای از خودباوری برسند تا بتوانند حقیقت نهفته در خود را پیدا کنند. اکثر مواقع دیده میشود دانشجویان وقت خود را به بطالت میگذرانند و خیلی به کار و تلاش و پشتکار اهمیت نمیدهند.
توصیه میکنم دانشجویانی که به برق و صنعت علاقه دارند، با همت به این سمت سوق داده شوند و با یک برنامهریزی دقیق و پشتکار در حین تحصیل بهدنبال کارهای عملی و علاقه خود بروند، زیرا با تلاش و پشتکار خواهند توانست تمامی سدهای پیشرو را شکسته و به خودشکوفایی برسند.
افق دید شما کجاست و چه برنامههایی برای آینده دارید؟
در کل به آینده با امیدواری بهتری نگاه میکنم. قصد ادامه تحصیل دارم و انشاءا... با لطف خداوند، تلاش و پشتکار بتوانم اختراعات بیشتری را ثبت کنم.
منبع: فرهیختگان