بمب یک عاشقانه آخرین ساخته پیمان معادی است فیلمی که شاید اگر نام کامل تری می توانست داشته باشد یک عاشقانه آرام عنوانی دور از ذهن نمی نمود، فیلمی درباره دهه شصتی که پر از خاطرات ملموس اما دور از دسترس برای مردم ایران است.
معادی خساست زیادی برای شروع فیلم به خرج می دهد و تا شروع فیلم تماشاگر قدری منتظر می ماند اتفاقی که شاید به زعم کارگردان برای یادآوری فضای آن دهه و آماده سازی بیننده برای ورود به داستان رقم خورده اما بهتر بود که ریتم ابتدایی کمی سرعت بیشتری به خود می یافت.
معادی جنگ را دستمایه ای قرار داده برای رسیدن به مفهومی که مدنظرش بوده مفهومی که در یک دیالوگ فیلم نمایان می شود آنجا که لیلا حاتمی در گفتگو با پیمان معادی از عدم اطمینان برای اینکه دقایقی دیگر زنده هستند یا نه سخن می گوید.
اتفاقاتی مانند جنگ یا بلایای طبیعی که مرگ های ناگهانی را به همراه دارند همواره به انسان ها نهیب می زنند که قدر لحظات با هم بودن را بیشتر بدانند. معادی در برف روی کاج ها هم نشان داده که عجله ای برای روایت فیلم هایش ندارد و در پس زمینه همواره آرامشی گمراه کننده در فیلم هایش وجود دارد آرامشی که به هنگام وقوع اتفاق اصلی و دردناک کارکرد خود را نشان می دهد و نشان می دهد که تعلل انسان ها در دوست داشتن، در گفتن دلمشغولی هایشان و... در بسیاری مواقع حسرت بار است. البته فیلم از زمانی که اتفاق دراماتیک رقم می خورد و پسر بچه فیلم عاشق دختری همسن و سال خود می شود ریتم معقولی می یابد.
شباهت فیلم معادی با آثار کارگردانان مطرحی همچون ژان پیر ژونه کاملا قابل لمس است استفاده از المان های طراحی صحنه ای آمیخته با درونمایه های فانتزی و آهنگسازی الینی کاریندرو این فضا را تقویت می کند.
بازیگوشی معادی در استفاده از نماهایی از توپ پلاستیکی، پوست پرتقال بر روی بخاری، شعارهای متعددی که بر روی دیوار مدرسه نوشته شده، سخنرانی های پرشور مدیر مدرسه و... صرفا برای خلق فضا و القای حال و هوای زمان وقوع داستان به کار می رود و صدالبته که علیرغم ازدیاد این مفاهیم اذیت کننده نیستند و خصوصا بازی سیامک انصاری در نقش مدیر مدرسه لبخند را بر لب تماشاگران می نشاند.
در مجموع فیم معادی ملودرامی است که نمی توان دوست اش نداشت خصوصا اینکه فیلم در ستایش دوست داشتن است.
