به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، اجرای نمایش «کارد، ترنج، زلیخا» به کارگردانی احمد ایرانیخواه نوشته ملیحه جعفریمرام اثری است که با نگاهی متفاوت و از زاویهای خاص به موضوع عاشورا پرداخته است.
امین اکبرینسب، بازیگر این نمایش که نقش مهند را بر عهده دارد درباره نقش خود در این اثر به خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، گفت: در این نمایش نقش «مُهنِد» را بازی میکنم، شخصیتی که از جنگ گریخته است.
وی در مورد داستان نمایش نیز گفت: نمایش «کارد، ترنج، زلیخا» در یک فضای اجرایی مدرن و امروزی حول محور چهار شخصیتی که در واقعه عاشورا حضور داشتهاند قرار دارد. هرکدام از این شخصیتها در این نمایش مورد بررسی قرار میگیرند. چرا که در روبرو شدن با واقعه عاشورا هر یک به تنهایی بازخورد خاصی را دریافت میکنند.
اکبرینسب در توصیف نقش خود افزود: شخصیت «مهند» نیز کسی است که تا ظهر عاشورا در رکاب امام حسین(ع) حضور داشته و شمشیر به دست میجنگیده است. اما بنا به روایات گفته شده از این جوان، «مهند» پس از کشته شدن همه یاران امام حسین(ع) طبق قولی که از ایشان گرفته بود، امام و صحنه نبرد را ترک میکند. در مسیر بازگشت این جوان از صحرای کربلا با پزشکی مسیحی به نام «هادان» آشنا میشود. این پزشک در سپاه مخالف امام حسین(ع) بوده است و رویارویی «هادان» و «مهند» در این داستان جالب، دیدنی و شنیدنی است.
وی در خصوص چگونگی دستیابی به آمادگی برای اجرای این نقش در نمایش «کارد، ترنج، زلیخا» گفت: « هر بازیگر تئاتر برای رسیدن به آمادگی لازم به کارهایی نیازمند است. یکی از این کارها تحقیق و پژوهش در مورد شخصیتی است که میخواهد نقش آن را بازی کند. حال آن شخصیت یک شخصیت حقیقی باشد و یا نمونههایی از آن در طول تاریخ بشریت وجود داشته باشد. مهم این است که بازیگر بتواند نقش خود را درک کند. گاهی برای درک بهتر نقش لازم است پژوهش کنیم. این پژوهش هم میتواند از طریق مطالعه کتب علوم مختلف به دست بیاید و هم از طریق مطالعه روی آدمها زنده استخراج شود.
وی تصریح کرد: برای رسیدن به نقش در ابتدا هر نقشی دارای یک صورت ظاهری است که بازیگر با آن روبه رو می شود در این نقشی هم که من بازی میکنم در ابتدا سعی کردم وجه ظاهری نقش را پیدا و در ساخت چارچوب اولیه کاراکتر از آن وجه بیرونی استفاده کنم اما کاراکترهای نمایش «کارد ترنج زلیخا» شخصیتهای ظاهری و بیرونی نیستند همه آنها داری یک عمق و درونی هستند که ما در طول تمرینهای این نمایش به کمک کارگردان و تمرینات مخصوص این زوایای پنهان وعواطف پنهان در نقش را کشف کنیم.
این بازیگر تئاتر گفت: در این مسیر بسیاری از متدها و روشهایی که بازیگران و کارگردانان مطرح دنیا تجربه کرده اند را پیش گرفتیم تا بتوانیم به الگو و نمونه خودمان دست پیدا کنیم مثلا ما در طول تمرین به شیوه بازیگری تئاتر شرق مخصوصا سینمای شرق از جمله سینمای کوروساوا و وجه بازیگری آثارش و بررسی نقش ها و بازیهای بازیگران او از جمله اقای توشیرو میفونه پرداختیم و آثارش را بررسی کردیم، چون ما می خواستیم به یک نوع بازی پنهان در ایفای نقشهای خود برسیم.
اکبرینسب با تاکید بر متفاوت بودن نقش خود نسبت به دیگر نمایشهایی که به عنوان بازیگر در آن حضور داشته است، تصریح کرد: اجرای نقش «مهند» نسبت به دیگر آثاری که تا کنون در آن حضور داشته ام دارای سلسله ویژگیهای خاصی بود که آن را دشوار میسازد. از آنجایی که این نقش یک حقیقت تاریخی دارد، برای شناخت بهتر آن تاریخ را بررسی کردم.
وی با اشاره به اینکه علاوه بر شناخت با هدف ایفای بهتر نقش خود، این شخصیت برای من حس کنجکاوی را نیز برمیانگیخت، گفت: همین امر موجب شد تا با رغبت و میل بیشتری نسبت به شناخت آن اقدام کنم. چرا که خروج ناگهانی «مهند» از کنار امام حسین(ع) عجیب بود. حکمتی درون این اتفاق است که برای فهم آن به شناخت نیاز داشتم.
وی همچنین افزود: آماده گی و دست یابی بازیگر برای اجرای نقش به عوامل مختلفی از جمله عوامل محیطی و عوامل درونی خود بازیگر بستگی دارد. در بررسی شیوهای مختلف بازیگری می بینیم که بازیگران مطرح تاتر و سینما در دنیا هر کدام پیرو شیوه و متد خاصی بوده اند ودر ارتباط با آن شیوه تمرین و پژوهش می کردند تا به داده های بیشتری دست پیدا کنند که متاسفانه در تئاتر و حتی سینمای ما چنین چیزی وجود ندارد ما حتی از تجربیات غربی ها چندان هم استفاده نمی کنیم و بیشتر بازیگران ما ذاتی و براساس استعداد درونی خود بازی می کنند.
این بازیگر تئاتر ادامه داد: تکنیک و علم در بازیگری ما خیلی وجود ندارد برای همین است که خیلی ها به خود اجازه می دهند بدون هیچ گونه آموزش علمی روی صحنه قرار گیرند و یا به اصطلاحی عشق بازیگری هستند. مثل اینکه من بخواهم یک شبه جراح مغز بشوم. نمی شود چون علمش را ندارم.
اکبرینسب خاطرنشان کرد: به طور معمول هنگامی که نامی از عاشورا به میان است، همه اذهان به سوی نمایشهای مذهبی معطوف میشود. به این ترتیب مخاطبان آماده تماشای همان کلیشههای معروف میشوند که در همه تئاترهای مذهبی و سریالهای دینی دیده میشود. اما این بارنمایش «کارد، ترنج، زلیخا» از این قابهای کلیشهای فاصله گرفته است.
وی گفت: هم به لحاظ سمعی و هم به لحاظ بصری این نمایش متفاوت از هرگونه تئاتر مذهبی است که تا کنون مخاطبان تئاتر دیدهاند. بیشک مخاطبان این نمایش هنگام تماشا و پس از آن لذت میبرند و ارزش زمانی را که صرف آن کردهاند درک میکنند. چرا که نگاهی نو به این نوع درام و این گونه نمایشی مذهبی داشتهایم.
501